Brussel, je houdt ervan of je haat het. Of allebei, zo is het bij mij toch. De mooiste en tevens de lelijkste stad van 't land. Maar eindelijk, na toch wel een paar jaar mijn best doen, kan ik zeggen dat ik hier graag woon. Mijn half jaartje slow living, struinend door de stad, loopt op zijn laatste benen. Want binnenkort kruipt mijn baby op haar eerste benen naar de crèche.
Het stinkt hier op heel veel plaatsen naar pis, te veel armoede, dubbel parkeren is schering en inslag, parkeren binnen een straal van 1 km van je huis een meevaller, te weinig écht gezellige buurten, te weinig scholen, te veel zwerfvuil, autorijden te agressief, mijn familie en de meeste vrienden wonen hier minstens 30 km vandaan en ik ben helaas altijd een beetje bang als ik in het donker alleen door de stad wandel. Ik zou vast nog een eindje kunnen doorgaan. Maar dat ga ik niet doen. Want ik heb het namelijk nog nooit zo naar mijn zin gehad, hier in dat smerige Brussel.
Zo'n koter jaagt je uit je kot: Jackie wordt niet blij van een ganse dag binnenzitten. Ik ook niet (niemand denk ik), maar in het pré-baby-tijdperk durfde ik dat feit wel eens te negeren, met een slecht humeur aan het eind van de dag als gevolg. Maar zo'n zeurende baby die pas stopt als je ze in je draagdoek inpakt en de deur uitgaat, dat kan tellen als motivatie.
Via de hier al vaak bejubelde vroedvrouwenpraktijk leerde ik een groepje madammen kennen met net als ik een baby en een zee van tijd. We spreken regelmatig af, meestal met de kleintjes, maar onlangs gingen we ook op stap zonder. Een heerlijk etentje (Easy Tempo in de Hoogstraat - het blijft absoluut een aanrader) leerde ons dat we klaar waren voor uitjes zonder baby's, maar nog wel niet over onze kroost konden zwijgen. Alle bevallingsverhalen passeerden de revue - erg gezellig, keuvelen over placenta's bij een bordje lasagne. Via dit groepje leerde ik afgelopen weekend nog een ander genoegen kennen, blijkbaar bij velen een klassieker: pannenkoeken op de Zuidmarkt. Belegd met kaas en honing, en met olijven voor de durvers. Of gewoon met choco, voor wie zoveel hartig geweld 's morgens niet aankan. Met een glaasje hete, zoete muntthee.
Maar ook naast de afspraakjes met deze babyclub vermaakten Jackie en ik ons opperbest. Enkele nieuwe adresjes werden prompt gebombardeerd tot hotspots:
- de spiksplinternieuwe bib met bijbehorend Grand Café (hoewel het personeel daar een beetje meer zijn best zou mogen doen) scoort hoog op onze favorietenlijst.
- In de nog spikkersplinternieuwe winkel Färm zijn we, amper twee weken na opening, al vaste klant. Ik vind het een beetje zielig voor het sympathieke biowinkeltje om de hoek, maar Färm is echt een bio-walhalla. Aan alle aanhangers van bio en gezond: zeker eens een kijkje gaan nemen. Maar ga af en toe ook nog eens naar de bioshop in de Kartuizerstraat, want het zou zonde zijn als zij dit niet zouden overleven.
- Bia Mara. Voor de allerlekkerste fish and chips. Naar 't schijnt - want ik heb dat eigenlijk nog nooit gegeten behalve hier. Ik lees ook dat dat eigenlijk niet zo lekker is, behalve hier dan. Hier wordt gefrituurde vis verheven tot een waar culinair genot. Sympathieke mannen ook, daar bij Bia Mara. Een beetje gek ook, vermoeden wij.
- l'Atelier en ville. Voor heerlijke bagels en prachtige meubels. Inderdaad, een 'totaalconcept' of zoiets. Op de eerste verdieping ook een klerenwinkel. Raar, maar mooi. En de mooiste tafels van de wereld. Ruw hout, robuust metaal. Ik droom van een grote keuken en zo'n tafel. Waar we aan eten, knutselen, tekenen, werken... Dit atelier heeft ook een binnenplaats. Dat moet vooral in de zomer heerlijk toeven zijn, maar in de herfst passen de blaadjes wel erg goed bij het tuinmeubilair.
- Peppermint Tea Room. Voor genmaicha-thee. En voor taart. De koffie is er helaas niet te zuipen - aldus een koffiekenner (niet ik, koffie smaakt voor mij zo'n beetje overal hetzelfde. Ook omdat ik hem doorgaans drink met sloten melk erin).
- Delicatessen. Voor een lekkere lunch, en - een zeldzaamheid in Brussel - gerieflijke verschoon-accommodatie. Dat zijn zaken die je pas opvallen als je ze nodig hebt, maar volgens mij zijn er maar weinig zaken in Brussel waar je op een fatsoenlijke manier je baby kan verschonen. Behalve bij Delicatessen zag ik het alleen bij L'ultime Atome op Boniface (maar daar trekt het eten dan weer op niks, dat heb je dan weer). De Markten heeft ook iets dat een verschoontafel moet voorstellen, maar het is handiger (en properder) om het op je knieën op de grond te doen.
Tot zover de nieuwe ontdekkingen van de voorbije weken.
Verder zijn er natuurlijk ook nog de vaste waarden die het leven hier zo aangenaam maken: lunchen bij De Noordzee, koffie bij Or, taartjes bij Arcadi...
Ik ga natuurlijk het kind missen, eenmaal terug achter mijn bureautje in Vilvoorde, maar ik ga ook dit leven missen. Het is hier zo slecht nog niet, in Brussel.
Het stinkt hier op heel veel plaatsen naar pis, te veel armoede, dubbel parkeren is schering en inslag, parkeren binnen een straal van 1 km van je huis een meevaller, te weinig écht gezellige buurten, te weinig scholen, te veel zwerfvuil, autorijden te agressief, mijn familie en de meeste vrienden wonen hier minstens 30 km vandaan en ik ben helaas altijd een beetje bang als ik in het donker alleen door de stad wandel. Ik zou vast nog een eindje kunnen doorgaan. Maar dat ga ik niet doen. Want ik heb het namelijk nog nooit zo naar mijn zin gehad, hier in dat smerige Brussel.
Zo'n koter jaagt je uit je kot: Jackie wordt niet blij van een ganse dag binnenzitten. Ik ook niet (niemand denk ik), maar in het pré-baby-tijdperk durfde ik dat feit wel eens te negeren, met een slecht humeur aan het eind van de dag als gevolg. Maar zo'n zeurende baby die pas stopt als je ze in je draagdoek inpakt en de deur uitgaat, dat kan tellen als motivatie.
Via de hier al vaak bejubelde vroedvrouwenpraktijk leerde ik een groepje madammen kennen met net als ik een baby en een zee van tijd. We spreken regelmatig af, meestal met de kleintjes, maar onlangs gingen we ook op stap zonder. Een heerlijk etentje (Easy Tempo in de Hoogstraat - het blijft absoluut een aanrader) leerde ons dat we klaar waren voor uitjes zonder baby's, maar nog wel niet over onze kroost konden zwijgen. Alle bevallingsverhalen passeerden de revue - erg gezellig, keuvelen over placenta's bij een bordje lasagne. Via dit groepje leerde ik afgelopen weekend nog een ander genoegen kennen, blijkbaar bij velen een klassieker: pannenkoeken op de Zuidmarkt. Belegd met kaas en honing, en met olijven voor de durvers. Of gewoon met choco, voor wie zoveel hartig geweld 's morgens niet aankan. Met een glaasje hete, zoete muntthee.
Maar ook naast de afspraakjes met deze babyclub vermaakten Jackie en ik ons opperbest. Enkele nieuwe adresjes werden prompt gebombardeerd tot hotspots:
- de spiksplinternieuwe bib met bijbehorend Grand Café (hoewel het personeel daar een beetje meer zijn best zou mogen doen) scoort hoog op onze favorietenlijst.
- In de nog spikkersplinternieuwe winkel Färm zijn we, amper twee weken na opening, al vaste klant. Ik vind het een beetje zielig voor het sympathieke biowinkeltje om de hoek, maar Färm is echt een bio-walhalla. Aan alle aanhangers van bio en gezond: zeker eens een kijkje gaan nemen. Maar ga af en toe ook nog eens naar de bioshop in de Kartuizerstraat, want het zou zonde zijn als zij dit niet zouden overleven.
- Bia Mara. Voor de allerlekkerste fish and chips. Naar 't schijnt - want ik heb dat eigenlijk nog nooit gegeten behalve hier. Ik lees ook dat dat eigenlijk niet zo lekker is, behalve hier dan. Hier wordt gefrituurde vis verheven tot een waar culinair genot. Sympathieke mannen ook, daar bij Bia Mara. Een beetje gek ook, vermoeden wij.
- l'Atelier en ville. Voor heerlijke bagels en prachtige meubels. Inderdaad, een 'totaalconcept' of zoiets. Op de eerste verdieping ook een klerenwinkel. Raar, maar mooi. En de mooiste tafels van de wereld. Ruw hout, robuust metaal. Ik droom van een grote keuken en zo'n tafel. Waar we aan eten, knutselen, tekenen, werken... Dit atelier heeft ook een binnenplaats. Dat moet vooral in de zomer heerlijk toeven zijn, maar in de herfst passen de blaadjes wel erg goed bij het tuinmeubilair.
- Peppermint Tea Room. Voor genmaicha-thee. En voor taart. De koffie is er helaas niet te zuipen - aldus een koffiekenner (niet ik, koffie smaakt voor mij zo'n beetje overal hetzelfde. Ook omdat ik hem doorgaans drink met sloten melk erin).
- Delicatessen. Voor een lekkere lunch, en - een zeldzaamheid in Brussel - gerieflijke verschoon-accommodatie. Dat zijn zaken die je pas opvallen als je ze nodig hebt, maar volgens mij zijn er maar weinig zaken in Brussel waar je op een fatsoenlijke manier je baby kan verschonen. Behalve bij Delicatessen zag ik het alleen bij L'ultime Atome op Boniface (maar daar trekt het eten dan weer op niks, dat heb je dan weer). De Markten heeft ook iets dat een verschoontafel moet voorstellen, maar het is handiger (en properder) om het op je knieën op de grond te doen.
Tot zover de nieuwe ontdekkingen van de voorbije weken.
Verder zijn er natuurlijk ook nog de vaste waarden die het leven hier zo aangenaam maken: lunchen bij De Noordzee, koffie bij Or, taartjes bij Arcadi...
Ik ga natuurlijk het kind missen, eenmaal terug achter mijn bureautje in Vilvoorde, maar ik ga ook dit leven missen. Het is hier zo slecht nog niet, in Brussel.
't zal wel zijn! ik ben superbenieuwd naar Färm maar ben er nog niet geraakt, leuk om weten dat het meevalt! (en het terras van AEV is inderdaad ideaal om te chillen in de zomer)
BeantwoordenVerwijderenmet een goeie schrijnwerker en een lasser in de familie / vriendenkring kom je ook al een heel eind, volgens mij.
BeantwoordenVerwijderenvoor meubels à la Atelier bedoel ik dan. Voor Brussel-heimwee ben je daar niets mee natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderen