Doorgaan naar hoofdcontent

Bruxelles, ma belle

Brussel, je houdt ervan of je haat het. Of allebei, zo is het bij mij toch. De mooiste en tevens de lelijkste stad van 't land. Maar eindelijk, na toch wel een paar jaar mijn best doen, kan ik zeggen dat ik hier graag woon. Mijn half jaartje slow living, struinend door de stad, loopt op zijn laatste benen. Want binnenkort kruipt mijn baby op haar eerste benen naar de crèche.

Het stinkt hier op heel veel plaatsen naar pis, te veel armoede, dubbel parkeren is schering en inslag, parkeren binnen een straal van 1 km van je huis een meevaller, te weinig écht gezellige buurten, te weinig scholen, te veel zwerfvuil, autorijden te agressief, mijn familie en de meeste vrienden wonen hier minstens 30 km vandaan en ik ben helaas altijd een beetje bang als ik in het donker alleen door de stad wandel. Ik zou vast nog een eindje kunnen doorgaan. Maar dat ga ik niet doen. Want ik heb het namelijk nog nooit zo naar mijn zin gehad, hier in dat smerige Brussel.

Zo'n koter jaagt je uit je kot: Jackie wordt niet blij van een ganse dag binnenzitten. Ik ook niet (niemand denk ik), maar in het pré-baby-tijdperk durfde ik dat feit wel eens te negeren, met een slecht humeur aan het eind van de dag als gevolg. Maar zo'n zeurende baby die pas stopt als je ze in je draagdoek inpakt en de deur uitgaat, dat kan tellen als motivatie.

Via de hier al vaak bejubelde vroedvrouwenpraktijk leerde ik een groepje madammen kennen met net als ik een baby en een zee van tijd. We spreken regelmatig af, meestal met de kleintjes, maar onlangs gingen we ook op stap zonder. Een heerlijk etentje (Easy Tempo in de Hoogstraat - het blijft absoluut een aanrader) leerde ons dat we klaar waren voor uitjes zonder baby's, maar nog wel niet over onze kroost konden zwijgen. Alle bevallingsverhalen passeerden de revue - erg gezellig, keuvelen over placenta's bij een bordje lasagne. Via dit groepje leerde ik afgelopen weekend nog een ander genoegen kennen, blijkbaar bij velen een klassieker: pannenkoeken op de Zuidmarkt. Belegd met kaas en honing, en met olijven voor de durvers. Of gewoon met choco, voor wie zoveel hartig geweld 's morgens niet aankan. Met een glaasje hete, zoete muntthee.

Maar ook naast de afspraakjes met deze babyclub vermaakten Jackie en ik ons opperbest. Enkele nieuwe adresjes werden prompt gebombardeerd tot hotspots:

- de spiksplinternieuwe bib met bijbehorend Grand Café (hoewel het personeel daar een beetje meer zijn best zou mogen doen) scoort hoog op onze favorietenlijst.

- In de nog spikkersplinternieuwe winkel Färm zijn we, amper twee weken na opening, al vaste klant. Ik vind het een beetje zielig voor het sympathieke biowinkeltje om de hoek, maar Färm is echt een bio-walhalla. Aan alle aanhangers van bio en gezond: zeker eens een kijkje gaan nemen. Maar ga af en toe ook nog eens naar de bioshop in de Kartuizerstraat, want het zou zonde zijn als zij dit niet zouden overleven.

- Bia Mara. Voor de allerlekkerste fish and chips. Naar 't schijnt - want ik heb dat eigenlijk nog nooit gegeten behalve hier. Ik lees ook dat dat eigenlijk niet zo lekker is, behalve hier dan. Hier wordt gefrituurde vis verheven tot een waar culinair genot. Sympathieke mannen ook, daar bij Bia Mara. Een beetje gek ook, vermoeden wij.


- l'Atelier en ville. Voor heerlijke bagels en prachtige meubels. Inderdaad, een 'totaalconcept' of zoiets. Op de eerste verdieping ook een klerenwinkel. Raar, maar mooi. En de mooiste tafels van de wereld. Ruw hout, robuust metaal. Ik droom van een grote keuken en zo'n tafel. Waar we aan eten, knutselen, tekenen, werken... Dit atelier heeft ook een binnenplaats. Dat moet vooral in de zomer heerlijk toeven zijn, maar in de herfst passen de blaadjes wel erg goed bij het tuinmeubilair.


- Peppermint Tea Room. Voor genmaicha-thee. En voor taart. De koffie is er helaas niet te zuipen - aldus een koffiekenner (niet ik, koffie smaakt voor mij zo'n beetje overal hetzelfde. Ook omdat ik hem doorgaans drink met sloten melk erin).

- Delicatessen. Voor een lekkere lunch, en - een zeldzaamheid in Brussel - gerieflijke verschoon-accommodatie. Dat zijn zaken die je pas opvallen als je ze nodig hebt, maar volgens mij zijn er maar weinig zaken in Brussel waar je op een fatsoenlijke manier je baby kan verschonen. Behalve bij Delicatessen zag ik het alleen bij L'ultime Atome op Boniface (maar daar trekt het eten dan weer op niks, dat heb je dan weer). De Markten heeft ook iets dat een verschoontafel moet voorstellen, maar het is handiger (en properder) om het op je knieën op de grond te doen.

Tot zover de nieuwe ontdekkingen van de voorbije weken.

Verder zijn er natuurlijk ook nog de vaste waarden die het leven hier zo aangenaam maken: lunchen bij De Noordzee, koffie bij Or, taartjes bij Arcadi...

Ik ga natuurlijk het kind missen, eenmaal terug achter mijn bureautje in Vilvoorde, maar ik ga ook dit leven missen. Het is hier zo slecht nog niet, in Brussel.

Reacties

  1. 't zal wel zijn! ik ben superbenieuwd naar Färm maar ben er nog niet geraakt, leuk om weten dat het meevalt! (en het terras van AEV is inderdaad ideaal om te chillen in de zomer)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. met een goeie schrijnwerker en een lasser in de familie / vriendenkring kom je ook al een heel eind, volgens mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. voor meubels à la Atelier bedoel ik dan. Voor Brussel-heimwee ben je daar niets mee natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie