Mademoiselle Fresita

Door onregelmatige werkuren en lange werkdagen, heb ik vaak vrije dagen door de week en dat is toch wel heel plezant. Vandaag was er zo eentje, en 't was een voltreffer. De stik-sweatshop draaide op volle toeren, met zeer bevredigend resultaat. Op het programma stonden vooral vlaggenlijntjes, eentje om cadeau te doen, twee op bestelling. Die laatste twee moeten morgen nog verder afgewerkt worden, maar van één ervan mogen voorlopig nog geen foto's gepubliceerd worden - baby in kwestie moet nog geboren worden, vandaar. Maar degene die af is, laat ik wel heel graag zien, omdat ik er zelf zo opgetogen over ben: Mirte is de nieuwbakken dochter van een collega. Haar geboortekaartje zag er net zo uit als de vlaggetjes, met dezelfde kleuren en ook met schildpadjes. Inspiratie troef dus, en ik ben echt content met het resultaat. Hopelijk Mirte en haar ouders ook, maar als ze het geboortekaartje mooi vinden - wat toch wel te verwachten valt - kunnen ze haast niet anders dan dit leuk vi...

Vanavond zaten we in Ijsland. En eigenlijk op nog veel magischere plaatsen, en dat op een halfuurtje stappen van ons bed. Jónsi trad op in het Koninklijk Circus. Een zotte vogel met veel talent, omringd door nog meer talent. Toen vriendin Annelies lang geleden vroeg wie er zin had om mee te gaan, zei ik vooral toe omdat het me leuk leek om nog eens iets samen te doen. Toen wist ik nog niet dat we ook de twee voorgaande dagen samen zouden doorbrengen, zaterdag op Bazar2010 (overigens een gezellige dag, met vooral een knaller van een fuif aan het eind) en zondag op een brunch met alle vriendinnetjes mét gezinnetjes - nog gezelliger eigenlijk. Maar soît, ik ging dus niet zozeer voor Jónsi, uit onwetenheid vooral. Want wat blijkt? Jònsi is écht goed! Maar dan echt echt. Van die aard dat je bij momenten niet meer weet waar je zit. jónsi: Concert Timelapse at The Wiltern Theatre from Henry Jun Wah Lee on Vimeo . Kleine Theo had verdorie groot gelijk dat hij graag mee wou naar het circ...

Alweer een voormiddag achter de naaimachine, met als resultaat een collectie pamperzakken naar het model van ZsaZsa met als thema: herfst. Hoewel ik dat pas bedacht toen ze uitgestald op tafel lagen. Appels en paddenstoelen (mmm, enige twijfel over die tussen-n bij paddenstoel, en uit een korte zoektocht op het web blijkt dat mijn twijfel niet ongegrond is. Ik ben duidelijk niet de enige die het niet zo goed weet. Lastig, als je hebt leren spellen vòòr die nieuwe spelling er was). Maar dit geheel terzijde, ik ben vrij tevreden met het resultaat. En nu heb ik er eventjes genoeg van. Ook omdat we morgen al héél vroeg naar Gent moeten verkassen, en ik nog eens heel hard moet nadenken over hoe we dat allemaal precies gaan aanpakken. Dat ga ik nu dan doen. En heel misschien nog wel iets maken ook, wie weet. Tot morgen, op de Bazar !

En ze naaide naarstig voort... omdat de Bazar met rasse schreden nadert... en omdat ik voor het zover is nog een kleine twintig uur op de arbeidsvloer moet doorbrengen (en daarmee bedoel ik niet die achter mijn naaimachine)... maar ook omdat ik zondag baby Louise nog eens zie, en de mama van Louise heeft ook nog een paar bestellingen gedaan. Maar nu dus gauw een paar foto's van de oogst van gisteren en vandaag: een handvol pochekes met een rits, worden voor uiteenlopende doeleinden gebruikt: geld, tampons, make-up, juweeltjes... 5 euro per stuk! En nog maar eens een grote slab in toile-cirée, met blauwe badstof achteraan. 10 Euro!

ik kan er ook niet aan doen, zo heet het nu eenmaal. Pasta alla puttanesca, stilaan een klassieker in het fresita-huis. Want gemaakt met vooral ingrediënten die je in huis zou kunnen hebben. (blikjes dus: gepelde tomaten, ansjovis, olijven...)  Het recept komt uit het "Kookboek voor meisjes van 8 tot 88". Vorig jaar gekocht bij Tantan , en al heel veel plezier aan gehad. Ik ben een absolute liefhebber van kookboeken, vooral van die met mooie foto's en leuke anekdotes zoals bij Jamie en Nigella... en deze dus. voor liefhebbers van pittige pasta, die op minder dan een half uur op tafel staat: het recept! Pasta alla puttanesca Hak afzonderlijk 6 ansjovisfilets , 100 g zwarte olijven zonder pit en 2 teentjes knoflook fijn. Verwijder de zaadjes uit een rode peper en snijd in fijne reepjes. Verhit olijfolie in de pan en fruit hierin knolfook, rode peper en ansjovis gedurende twee minuten. Voeg een groot blik gepelde tomaten toe en prak ze fijn met een houten vork of l...

drie grote en een kleintje. Eén kant toile-cirée, andere kant badstof. Omdat daar wel wat vraag naar was. Die met het vogeltje is achteraan blauw, de andere groen. De grote kosten 10 euro, de kleine 7. Scroll een paar berichtjes terug, dan kan je zien dat er ook bijpassende pamperzakken zijn. Nu zaterdag te koop op de Bazar in Gent, of via deze weg. De Bazar is trouwens zeker een aanrader, met op zaterdagavond een feestje met meneer Fresita achter de draaitafels! nog een greep uit de voorraadkast: ruime herfstige schoudertas in baksteenrood ribfluweel, met een appelmandje op de buitenzak. Ook binnenstebuiten te gebruiken, voor zotte buien: gevoerd met retro oranje stof met de afbeelding van de appelmandjes die op de voorkant staan. Tas te koop voor 40 euro.

als je er 's nachts van droomt... Ooit volgde ik een beginnerscursus tango. Van enig talent is er niet echt sprake, maar oh wat vind ik tangodansen zalig! Het dansen stond de afgelopen jaren op een laag pitje, maar toen er onlangs een spiegeltent  neerstreek in onze buurt waarin tango-avondjes worden gehouden, kriebelde het toch weer. Gisteravond was het dan zover. Prachtige live muziek door het Bruxelles Aires Tango Orkestra , fijn gezelschap waaronder enkele getalenteerde danspartners, rode wijntjes, mooie schoentjes, een geweldige setting... u merkt het al: mademoiselle is danig in de wolken! Het is ook zo sfeervol allemaal; mensen die zich mooi maken, de tango-etiquette, allemaal zo retro en stijlvol. En het dansen zelf natuurlijk. En eigenlijk is het wel straf dat ik dat leuk vind: ik ben namelijk niet zo'n danser, nooit geweest. Niet zozeer door twee linkervoeten maar vermoedelijk door een defectje  onder mijn hersenpan. Pré-balletklasjes kon ik nog aan,...

Uw cultuurtip voor deze week: Monkey Sandwich van Wim Vandekeybus en Ultima Vez. Ik zag het in de KVS (twee keer zelfs!), maar ik denk niet dat ze het daar nog spelen. Maar op andere plekken dan weer wel. Twee keer dus, en dat is niets te veel. Een paar puzzelstukjes vielen door de tweede visie op hun plaats. Niet allemaal, maar dat hoeft wat mij betreft niet. Voor zinnige cultuurrecensies verwijs ik u trouwens graag door naar de gespecialiseerde media - ik kom doorgaans niet verder dan "vind ik leuk" of "viel in slaap". Dit vond ik dus leuk. De tweede keer toch. De eerste keer viel tegen, maar dat was mijn eigen schuld. Ik dacht namelijk dat ik naar een dansvoorstelling kwam. Het is niet zo gek om dat te denken, we hebben het toch over Wim Vandekeybus. Ik zag de voorbije jaren Menske en Nieuwzwart en wilde meer van dat. Maar Monkey Sandwich is dus een film. Een hele mooie film trouwens. Met een naakte man voor het scherm, die vermakelijke dingen doet met een verhaa...

't Was even geleden, maar ik heb me nog eens achter mijn vervloekte Singer gezet. Resultaat: twee pamperzakjes, naar het onder naaisters bekende idee van Madame Zsazsa . een mooi stukje toile-cirée van Kitsch Kitchen: En ook deze ruitjes zijn van Kitsch Kitchen. De vogel is geknipt uit een restje toile-cirée van de Hexagoon in Leuven. Bij gebrek aan baby overweeg ik stilaan sterk om zo'n pamperzak voor mezelf te houden om mijn auto-papieren in te bewaren. (ik had gisteren mijn vieze Nissan-mapje nog eens in handen, en dat ziet er echt niet uit.) Voor wie ook een alternatief wil om zijn autopapieren in te steken, of voor wie gewoon een baby heeft zoals iedereen en best wel iets kan gebruiken om een paar pampers en een pakje natte doekjes in mee te nemen (volgens mijn moederende vriendinnen erg handig) - deze pamperzakjes zijn te koop voor 15 euro per stuk. Wie fan wordt van Mademoiselle Fresita op Facebook heeft meer keuze.

Hoeveel zaligheid past er in één weekend in Brussel? Ik kwam er net achter: massa's! Handleiding: pluk een handvol vriendinnen voor twee dagen weg van hun gezin, bied ze een bed aan in je appartement en laat ze proeven van al het heerlijks dat hier voor ons dagelijkse kost zou kunnen zijn (maar dat niet echt is, omdat er soms nog wel gewerkt moet worden). Garderobes werden duchtig aangevuld - niet iedereen heeft een Dansaertstraat op een steenworp van haar woonst - maar 't was toch ook vooral een culinaire topper. Een greep uit het aanbod: solettes meunières bij La Cicogne , ontbijt bij A.M. Sweet - met daar dé kaastaart van Françoise , allerlei lekkers uit De Noordzee , tajines en het overheerlijke duizendenéénnachtijs bij La Kasbah . 's Morgens kleine taartjes van Le Pain Quotidien  en - om toch ook iets zelf te maken - smoothies en chocoladecroissants volgens Nigella. 't Was echt een zalig weekend, door het lekkere eten, de mooie stad en het feit dat het net niet reg...

Dat laatste lust Marthe blijkbaar niet. Ze is bijna vijf en ontsproten aan mijn broer en zijn vrouw. La pomme de mon oeuil, samen met haar broertje Nisse. Mijnheer Fresita en ik brachten het verlengde weekend door bij mijn scheppers thuis en dat was best gezellig. Met voorbedachten rade géén werk meegenomen, en zodoende verplicht de hele dag te lezen. Very nice. Lekker eten bij de schoonouders, met als dessert kaastaart die - echt waar - een beetje lijkt op die van Françoise ! 's Avonds dansen op een feestje in ons stamcafé - waar mijn mijnheer de plaatjes draaide - en maandag brunch met de hele familie. De legendarische vissoep van de papa - maar er zaten dus "spionnen" in, tot grote spijt van Marthe. Kaastaart met speculaas Ingrediënten: 200 gr speculaas (verkruimeld), 80 gr boter, 400 gr verse kaas (Philadelphia), 400 gr magere platte kaas, 200 gr suiker, 2 eierdooiers, 2 tot sneeuw klopte eiwitten, een snuifje vanillesuiker. Meng de speculaas en de boter en doe ...