Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit augustus, 2017 tonen

Over eten

Eén van de reacties op mijn weekmenu's is "allemaal heel tof en lekker, maar mijn kinderen eten dat allemaal niet". Nieuwsflits: die van mij ook niet. Het is te zeggen: ik ben heel trots op mijn flinke eters. Er zijn weinig dingen die zij pertinent weigeren (scroll helemaal naar beneden om te lezen hoe dat zo gekomen is)* . Maar die heerlijke gebakken watermeloen en die ovenschotel met zalm en courgette , die hebben Johan en ik zondag lekker zelf kunnen opeten. En zo gaat het wel vaker. Maak ik me daar druk in? Hoegenaamd niet. Mijn kinderen eten doorgaans vrij gezond en gevarieerd. Dus kan het me niet zo veel schelen als ze hun neus eens optrekken voor het avondeten. Hoe zorg je er voor dat ze wel binnenkrijgen wat ze nodig hebben: * Zorg dat er ongeveer altijd verse soep in huis is. Doorgaans geldt: soep lusten ze. Instant vitaminen scheppen. * Bied een "monkey platter"  aan. Of een "bordje met hapjes" zoals wij dat hier noemen. E

Wat eten de Fresita's? weekmenu week 33 en 34

2 weken ineens ja. Omdat wij één ervan op vakantie waren, en toen bovendien bijzonder weinig kookten (maar wel veel aten, zo leert de weegschaal). maandag: Ratatouille Lekker, gezond en met massa's zuiderse groenten. Wij maken hem naar het recept uit het fijne kookboekje Caravanity . Iedereen bij ons thuis houdt van halloumi, dus dat doen we er ook bij. Nadeel: de kinderen eten dan eigenlijk alleen nog halloumi. Persoonlijk bericht aan meneer Fresita: ik ben het wel een beetje beu nu, die ratatouille. dinsdag: Restjes woensdag: Soep van knolselder en pompoen / Mexicaanse schotel Dit vegetarische recept van Colruyt is nogal saai maar wel kindvriendelijk. (Chips bij het avondeten, daar staan ze wel voor open). Ik ben grote voorstander van vegetarisch eten van tijd tot stond, maar deze schotel zou volgens mij smakelijker zijn met een beetje gehakt. foto Colruyt.be Met de knolselder en pompoen die nog over is van vorige week wordt een grote pot soep gemaakt, waarvan

Koken voor vrienden: spinaziesoep met kokosmelk en gerookte zalm

Een meisje uit vervlogen dagen kwam op bezoek en bracht haar lief mee. Aangezien ze 's middags zouden komen voor de lunch, was een eenvoudig maal aangewezen. Licht verteerbaar en snel klaar. Het uitgelezen moment om nog eens wat te proberen uit dat intrigerende Simplissime-kookboek  en dat eens wat uitgebreider te testen. Want: het heet "het allermakkelijkste kookboek ter wereld", en dan nog eens een light-versie. Die light slaat hoegenaamd niet op het boek zelf, het is zowat het dikste kookboek in mijn kast. Het gaat dus om lichte gerechten. Bovendien staat er telkens bij hoeveel kcal per persoon elk gerecht bevat. Dat kan handig zijn als je op je calorie-inname wil letten. En dat "allermakkelijkst" is niet gelogen: elk recept heeft maximaal 5 ingrediënten en 4 stappen. Dat is echt wel heel gemakkelijk. Ik maakte de "romige spinaziesoep met kokos en zalm" . Dat was een voltreffer, dus bij deze ook het recept: nodig voor 4: - 300 g jon

Fresita leest een boek: Luie ouders hebben gelijk (Tom Hodgkinson)

Hij stond al een tijd op mijn te-lezen-lijst en mijn vermoeden werd bewaarheid: dit boek over opvoeden is spek naar mijn bek. "Luie ouders hebben gelijk" klinkt gewoon al als een bevestiging van mijn hele wezen. Het boek is bovendien met veel humor en een gezonde dosis zelfrelativering geschreven en daar houd ik van. Basisidee: wij westerlingen zijn een beetje doorgeschoten in onze ideeën over "opvoeding". Kinderen worden voortdurend vermaakt en bedolven onder speelgoed. Dat ik niet in die mallemolen wilde meestappen is voor mij altijd al duidelijk geweest. Maar Tom Hodgkinson gaat nog wel een paar stappen verder. het komt eigenlijk altijd weer hier op neer: laat ze doen. Niet (alleen) omdat je het dan als ouder makkelijker hebt, maar omdat je zo ook vrije, creatieve en zelfstandige mensen opvoedt. enkele wijze lessen en tips uit het boek / geïnspireerd door het boek: 1.  Blijf zo veel mogelijk thuis met je kinderen. Leg jezelf op de bank met een boek en l

Uit met de mini's: knooppuntwandelen in Averbode

Een zonnige voormiddag, een prachtig natuurgebied op een kwartiertje rijden van ons huis, vier volwassenen en zes kinderen tussen 8 en 2 jaar oud en evenveel kaartjes met daarop een reeks nummertjes: de ingrediënten voor een geslaagd rondje knooppuntwandelen. De tweejarige ging in de Tula Toddler  op de rug, iedereen vanaf vier jaar deed de ongeveer 4 km op eigen kracht. Kinderen gedijen doorgaans goed in de natuur. Een bos is een natuurlijke speeltuin en er wordt beduidend minder ruzie gemaakt dan in een speeltuin of binnenshuis, waar er voortdurend twistappels voorhanden zijn in de vorm van allerlei speelgoed. Dat is toch mijn ervaring (en ik zag het bevestigd door Tom Hodgkinson ). Heikel punt: veel kinderen zijn geen onvoorwaardelijke wandelfans. Je moet ze dus wel wat te doen geven. Tijdens een knooppuntenwandeling kan dat heel eenvoudig. Aan zo'n dingen denken mijn vrienden, waarvan er enkele veel praktischer zijn ingesteld dan ik. (wat nu ook weer niet zo moeil

De mini-fresita's lezen een stapel boeken

Met de zomervakantie kwam er hier ook een stapel vers leesvoer binnen voor de koters. Een overzichtje: "Dikkie Dik: poezenplasjes" - Jet Boeke Ik keek als kind graag naar Sesamstraat en aan het eind kwam Frank en die las voor van Dikkie Dik. Daarom ben ik fan. Met een tweejarige die af en toe wel eens op het potje gaat, is alles wat met scatologie en urinewegen te maken heeft een schot in de roos. Laat dat nu net de rode draad van dit verhalenboek zijn. Met "beloningsstickers", maar omdat wij hier niet zo heel hard geloven in belonen, zijn dat gewoon stickers. Mooie Dikkie Dik-stickers.  "Saar zoekt Pim thuis /  Saar zoekt Pim in het park" - Gerry Turkey Een stevig flapjesboek. Lucille is de doelgroep maar Jackie geniet mee. Saar is een kat, Pim een kanarie en er zijn ook een heleboel andere dieren. Vooral tof omdat die dieren geweldige namen hebben, zoals Gerrit het konijn en Doroté de slak. (Spoiler alert: Saar vindt Pim uiteindelijk!)

Wat eten de Fresita's? weekmenu week 32

maandag: spaghetti bij oma Spaghetti is tegenwoordig zo'n beetje Jackie's lievelingsgerecht. Dus ook al heeft ze dat vorige week al twee keer gegeten, kiest ze er toch weer voor als oma vraagt wat ze graag wil eten. dinsdag: Luikse salade De boontjes blijven komen. En wij staan met open armen klaar want boontjes vinden wij superlekker. Vandaag gaan ze in een Luikse Salade . 's Middags maakten we appeltaart (naar een eenvoudig recept van Piet Huysentruyt)  en croque-monsieurs. woensdag: kip met appelmoes Je zou het enigszins een traditie kunnen noemen, hoewel we het eigenlijk nog maar een keer of drie gedaan hebben: woensdag is marktdag in Diest, en dan kopen we kip en maken we appelmoes. Die appelmoes maakten we dan ook nog eens maanden geleden en kwam dus uit de diepvries. Luie-wijven-kost heet dat. donderdag: Caesar salad Er is nog wat kip over van gisteren. Met wat sla, parmezaan, yoghurt en korstjes wordt dat een soort van Caesar salad.  Naar een recept

doen met de mini's: bak een taart!

Twee kleuters, twee moeders en een regenachtige voormiddag. Een voormiddag waarop één van die moeders en één van die kleuters hun eigen huis uitvluchten terwijl de poetsvrouw daar de boel weer toonbaar maakt. Jackie en ik doken onder bij die andere moeder-met-kleuter. De kleuters sloopten de woonkamer terwijl wij moeders thee dronken en bijkletsten. Tegen de tijd dat de kleintjes elkaar in de haren vlogen (ze zien elkaar wel graag, maar dit blijkt toch een vast onderdeel van hun speelafspraakjes) waren we blij dat we een activiteitje achter de hand hadden. We maakten een appeltaart, naar een poepsimpel recept van Piet Huysentruyt .  Een taart die bovendien altijd lukt, zo staat er in het recept. En hoewel we het (nog) maar één keer uitgetest hebben, kunnen we het beamen: ze is gelukt.  appeltjes op bladerdeeg doen crumble erbovenop crumble plat maken wachten bij de oven! Een ideale taart om met kinderen te maken. Ze kunnen veel zelf doen en

Uit met de mini's: vissen en duikers kijken in Be-Mine

Het is geen namiddag-vullend uitje (maar er is bij Be-Mine nog wel meer te beleven ), maar het snorkel- en duikcentrum Todi  bezoeken is best wel indrukwekkend. Het is een gigantisch duikbassin met tropische vissen, waar je ook als niet-duiker je ogen de kost kan geven dankzij de raampjes. Die staan trouwens op verschillende hoogtes, dus iedereen kan gemakkelijk kijken. Ideaal dat je er ook echt lekker kan eten. Pascale Naessens is meter van het duikproject en drukte ook haar stempel op de kaart van de brasserie. Er staan enkele van haar gerechten op de kaart en dat is fijn. Ook in de brasserie zelf staat een mooi aquarium met mooie kleurrijke visjes en tijdens het wachten kan je de trappen op om naar de vissen en de duikers te gaan kijken. Prachtig om te zien. Soms zwemmen er ook zeemeerminnen in het aquarium. Ik vind niet meteen terug wanneer dat gebeurt, maar ik denk dat mijn meisjes het helemaal te gek zouden vinden om dat te zien. Be-mine is de mijnsi

wat eten de Fresita's? Weekmenu week 31

maandag: op restaurant We zijn nog steeds aan zee. We wandelen naar een gemoedelijk eethuis met speeltuin waar onze kinderen dol zijn op de spaghetti. Wij volwassenen doen van "à la mer comme à la mer" en kiezen voor mosselen en garnaalkroketten. dinsdag: mosselen / vegetarische stoofpot Weer thuis! Om dat te vieren maakt Johan mosselen! Omdat ik dat heel lekker vind, vind ik het geen probleem om dat twee dagen na elkaar te eten. Bovendien maakt Johan de beste mosselsaus van de wereld. De kinderen en een toevallige vegetarische tafelgenoot doen zich te goed aan de  kikkererwten-stoofpot met halloumi  die mijn goddelijke huisman gisteren klaarmaakte. Voor het dessert haalden we ieders favoriete taartje bij Stuckens . woensdag: tomatensoep / komkommer-courgettesoep / koude groenten met vis oogstdag in de moestuin. Sla, boontjes, tomaten. We trekken een blikje vis open, we koken een paar eitjes en met een schepje mayonaise erbij is iedereen blij. Verder is er nog

Koken voor vrienden: cheesecake met zwarte en witte chocolade

Ik kreeg mijn vriendinnen op bezoek en besloot me even uit te sloven in de keuken (omdat dat toch wel een klein beetje een traditie is als wij bij elkaar gaan eten). Ik pakte het boek Honey & Co er nog eens bij en stelde een menu samen: preiquiche met geitenkaas, worstenbroodjes als bijgerecht en als dessert cheesecake met witte en pure chocolade. Allemaal heerlijk. Lucille nam voor de gelegenheid de rol van "slechte slaper" voor haar rekening en werd weer uit haar bed gehaald, net op tijd voor het dessert. Dat vond ze zelf wel héél oké. Ik deel graag het recept mee. Niet iets dat je op 1-2-3 maakt en bovendien moet de taart minstens zes uur in de koelkast staan, maar zeker de moeite. nodig voor een ronde taart met een diameter van 23 cm: voor de bodem 200 g verkruimelde koekjes, 1 el suiker, 1 el cacaopoeder, 30 g ongezouten boter (gesmolten) voor de vulling 500 g volvette roomkaas, 120 g suiker, 120 ml slagroom, 4 eieren, 200 g witte c

doen met de mini's: action painting!

Je hebt er wat plaats voor nodig, kleren die vuil mogen worden en een slazwierder. Ook handig: droog weer een paar vriendinnen met een diploma kleuteronderwijs. Met plezier gingen we in op de uitnodiging van een vriendin om te komen "action painten".   We hadden een heerlijke middag en hoewel Jackie (net zo fier dat ze inmiddels echt "mooi" kan tekenen en niet alleen "kribbel-krabbel" zoals Lucille) niet helemaal into abstract is, hebben we echt wel mooie resultaten in huis. Voor elk kind een canvas (voor een prikje te koop bij bijvoorbeeld Action), wat restjes verf, roerstokken en dikke borstels en je krijgt de gekste dingen. Laat ze zien dat je je borstel van hoog op het doek kan laten vallen, eroverheen kan zwieren, verf aan een roerstokje kan laten druipen... Maar die slazwierder dus (volgens autocorrect is dat geen juist woord, maar wat moet het dan wel zijn?) - dat geeft het meest verbluffende resultaat. Snijd kle