Mademoiselle Fresita

Stilaan de laatste loodjes. Ik voel me bij momenten alsof ik zo'n krachtbal met me meesleep, maar doorgaans gaat het me nog steeds goed af, dat zwanger zijn. Dat ik nog steeds aan het werk ben is op zich geen probleem, maar ik kan me voorstellen dat ik mijn tijd ook wel zou omkrijgen als ik thuis zou blijven. Fysiek voel ik me duidelijk wel beter als ik het een dagje rustig aan doe, thuis en eventueel wat rondslenterend in de stad. Niet dat mijn job zo veeleisend is, maar de baby wordt er blijkbaar toch wat onrustig van en sleurt mij mee in de vermoeidheid - zodat een werkdag toch steevast wordt gevolgd door een een crash in de zetel, afgepeigerd. Gelukkig staat de man des huizes dan klaar met zijn olietjes om die buik en rug weer tot hun soepele oorspronkelijke staat te masseren. Maar we gaan dus nog werken. Nog twee weken en een beetje. Nog elf werkdagen. Mensen vragen steevast of ik aan 't aftellen ben - naar mijn laatste werkdag wel ja. Ik hoop van harte dat dochterl

Afgelopen woensdag was ik héél erg zwanger. De dag begon met een bezoekje aan de vroedvrouw  met de daarbij horende euforie over een regelmatige hartslag en een gemiddeld formaat, een normale bloeddruk en een evenwichtig glucosegehalte. Ik zeg het u: ik heb een droomzwangerschap. 't Is te hopen dat dat kind navenant is. Na de vroedvrouw trok ik richting Nieuwstraat en omstreken voor een paar prullen die ik en mijn dochter nog denken nodig te hebben. Good old Hema voorzag me nog van een paar mini basic kleertjes, een picnickleed (ja, ik ben van plan om met man en kind in het gras te gaan zitten in de zomer, en ik was eigenlijk al jaren jaloers op die aan één kant geplastificeerde dekens die mijn vriendinnen allemaal hebben), en een plastic bak met deksel die dienst gaat doen als luieremmer. Bij Di kocht ik Weleda-olietjes voor het masseren van buik, borsten en andere voortplantingsgerelateerde lichaamsdelen en bij Desmecht haalde ik een zakje frambozenbladthee. Dat zou de baar

Een ijskoude lenteweek, maar toch echt wel een lenteweek. Er was vanalles tof. Om maar iets te zeggen: - een bezoekje aan de naaikamer van Annamarieke , samen met schoonzus en nichtje - een eerste aanzet naar het maken van de doopsuikertjes - een paar uurtjes op het windluwe, zonnige terras van de schoonouders - het ophalen van het bedje voor onze dochter, het bedje waar Felix zijn eerste jaren (de nachten althans) doorbracht (danku Joke!) - het ophalen van een zakje afgedankte zwangerschapskleren, van een vastberaden moeder van twee (vastberaden om het bij twee te houden bedoel ik dan) (danku Sonja!) - middagwandelingetjes op werkdagen - een goed boek - een gezellige bijpraatlunch met twee van mijn favoriete (ex-)collega's - twee afgewerkte, voldoeninggevende bestellingen - naai-avondje bij Fou de Coudre met als resultaat, naast wat verstellingswerk, twee nieuwe aanwinsten voor de babykast: twee gerestaureerde Koeka-slabbetjes (ze waren tot op de draad versleten en bo

Na een vermoeiende werkdag (die bovendien op een zaterdag viel, wat het zelfmedelijden nog altijd een tikkeltje groter maakt) is het fijn om je benen onder tafel te kunnen schuiven voor lekker eten. Meneer had zich tijdens mijn werkuren ondermeer beziggehouden met andere broodnodige klussen, zoals het ineenzetten van een babybedje en het ophangen van gordijnen. Ons nest bereidt zich stilaan voor op het kuikentje. Maar door deze klussen kon er natuurlijk niet gekookt worden, en het onder tafel schuiven van de benen gebeurde dan ook op verplaatsing. (En ook gewoon omdat het kan, omdat wij daar nu nog tijd voor hebben). La Belle Equipe stond al een tijdje op onze verlanglijst. Het is de nieuwste zaak van horeca-paus Nicolay (Flamingo, Barbeton, Potemkine...), aan het uiteinde van de Dansaertstraat. Een mooie zaak en de pizza's en hapjes zijn er heerlijk. De bodem is dun en krokant en de topping lijkt veel minder vet dan bij andere pizzeria's. Om vingers en duimen bij af te likken

Een collega beloofde me een paar dagen geleden aubergines. Ze had ergens een groentenmand gekregen maar lust zelf geen aubergines, dus ik zou ze dan krijgen. Die aubergines van haar heb ik nooit gezien, maar intussen was de goesting er wel. Aubergines kopen dan maar, en een overschoteltje bereiden. Naar een recept dat ik een paar jaar geleden naar mezelf mailde, geen idee meer waar ik het vandaan heb gehaald. Dus alvast mijn excuses aan de miskende bron, maar het is zo lekker en simpel dat ik het  wel moet delen. Benodigdheden 1 aubergine 200 gram gehakt (wij gebruikten 150 g vegetarisch gehakt van alpro soja) 1 eetlepel bloem 2 eetlepels olie 25 gram kaas belegen, in plakjes 1 kleine ui 1 kleine tomaat 1 teentje knoflook mespunt oregano zout, peper ovenschaaltje Bereidingswijze Was de aubergine en snij deze in plakken. Haal het door de bloem maar schud die zoveel mogelijk er ook weer af.  Verhit 1,5 eetlepel olie in de pan en bak hierin de plakken aubergine een paa

Dat zeg ik niet, dat zegt Pamela Druckerman, de schrijfster van - u raadt het al - "Franse kinderen gooien niet met eten". Een heerlijk amusant boek. Leest als een romannetje, bijna genre chicklit, maar met veel humor en onopvallend doorspekt met wetenschappelijke studies en testresultaten. Druckerman is een Amerikaanse die met haar Britse man en kinderen in Parijs woont, waar het haar opviel dat kleine Parijzenaars zich uitzonderlijk goed weten te gedragen op restaurant. En aan tafel in het algemeen. En eigenlijk helemaal in het algemeen. Ze gaat op onderzoek uit en komt heel wat te weten over de Parijse visie op het ouderschap, en op kinderen en het opvoeden ervan. Het resultaat is alvast een zeer vermakelijk boek en, voor zover wij dat kunnen inschatten, een hoop nuttige adviezen. Over doorslapen, netjes eten, beleefdheid ... Het komt er op aan je kind vooral geduld bij te brengen. En het vermogen zichzelf te vermaken. Dat vermogen komt van pas als het kind wakker in bed l

Dat vermoed ik tenminste, dat week 13 net gepasseerd is. 't Zou kunnen dat mijn telling intussen al niet meer klopt. Maar 't waren weer goeikes, die twee weken. wat gebeurde er in babyland: - de laatste echo - een bezoekje aan de vroedvrouw - de laatste twee info-avonden bij Zwanger in Brussel, over borstvoeding en over de kraamtijd - zwangerschapsyoga - de geboortekaartjes zijn besteld! - de geboortekaartjes-adreslijst is bijna volledig! - een gezellige babyborrel waar ik een uur of wat met een oefenbaby op de arm mocht staan en in die tijd smoorverliefd werd op Rosie, de schattigste baby van de wereld (nog eventjes) in grotemensenland - lekker eten - een zondagse wandeling 'en famille' - de Mattheuspassie , met de Fienen! (en ja, de drie uur kerkstoel vielen een pak beter mee dan verwacht) - een etentje vooraf - strandwandelingen - een feestje met meneer Fresita op zijn best - een pedicure - een afgewerkte bestelling en het daarmee gepaard gaand