Mademoiselle Fresita

't Is een pateeke, Lars Von Trier, en ge kunt er vanalles van zeggen maar niet dat hij geen films kan maken. Ik huilde ooit tranen met tuiten bij Breaking The Waves en bij Dancer in the Dark en verwachtte niet minder van Melancholia. Maar dat is geen huilfilm. Beetje droevig wel, vooral in het eerste deel was de melancholische sfeer wel voelbaar. Van dogma 95 is nog maar weinig te merken. De Wagner-soundtrack is zo bombastisch (van Wagner kun je weinig minder verwachten) dat het naar mijn bescheiden mening nogal potsierlijk wordt. En het thema, ach ja. Ik heb niet zoveel met dat soort science-fiction-doemscenario's. Puik acteerwerk konden de pil wel wat verzachten. En het was een mooie film, beeldmatig dan. Hoewel - de eindscène vond ik er dan weer losjes over. Maar laat u zich door mij vooral niet tegenhouden om zelf te gaan kijken. Want de meningen in ons kleine gezelschap waren al verdeeld. belangrijker nieuws, voor mij dan toch: ik heb gisteren eindelijk tijd gevo...

Onder het motto: als ge 'tetten' in uw titel zet zullen er misschien wat meer mensen op je blog terechtkomen ofzo... Maar 't gaat ook echt even over borsten hier. Ik volgde vandaag namelijk mijn laatste workshop bij Kaat Tilley , en het thema was 'vintage'. Een zijsprongetje van deze workshop: Kaat verleent haar medewerking aan een mooi project ten voordele van borstkankerpreventie . In het kader hiervan mochten cursisten een tweedehands-beha naar believen pimpen. Die beha's worden dan later geveild voor het goede doel. bij deze: misschien komen er later nog betere foto's aan - maar geloof mij: 't was geslaagd. Een simpele zwarte beha omgetoverd tot een frivool dingetje met roze pomponnetjes en franjes. Een beetje burlesque vond ik zelf. Gemaakt met iemand in mijn hart die borstkanker van heel dichtbij leerde kennen - en die een zwak heeft voor alles wat roze is. Blij dat ik mijn steentje kon bijdragen, hopelijk wordt er iemand blij van en wie weet ...

Het madammencollectief waartoe ik met veel plezier behoor, hier vroeger al aan bod gekomen als "de fienen" - wij zien er doorgaans nogal stralend uit (ahum) maar daar is een plausibele verklaring voor. In het verre Tessenderlo ('t hangt er natuurlijk vanaf waar je vandaan komt) huist er een toverfee met gouden handen en allerlei magische smeerselkes die onze soms toch wel een beetje vermoeide vellekes van tijd tot stond tot in de (zwarte) puntjes soigneert. Een zaligheid is dat, die Hanne met haar massages en haar heerlijk geurende crèmekes. Ze doet dat zo goed dat je het minder aangename gepits en gepulk er met plezier bijneemt. Zowat alle Fienen zijn intussen verknocht - en toen bleek dat Hanne ook workshops geeft, leek dat ons een uitgelezen kans om een fienen-meeting eens een aparte invulling te geven. Want van make-up - daar hebben wij niet zo overdreven veel verstand van. Of ik moet zeggen "hadden": intussen zijn we toch een behoorlijke trede gestegen op...

dat mag al eens: stoefen met de dingen waarop je trots bent. (is dat niet een beetje het idee van dit hele blog-gedoe?). Bij deze: ik had het al eens over een tweeling die geboren ging worden. 't Is gebeurd: mijn collega is de trotse peter van... Mias, en Mias heeft ook een tweelingbroertje en die heet Janos. De slinger van Janos is ongeveer dezelfde - maar dan met een andere naam, inderdaad. De vlaggetjes waren pas een paar uur voor de jongens het licht zagen volledig klaar. Ik had dan ook mijn best gedaan met het nodige handwerk en al. Ik had al een preview van het geboortekaartje mogen zien en daarop stonden olijke vogels en mooie bloemen - die komen mooi terug op de vlaggetjes. In vilt. Met de hand. En af en toe per ongeluk een vogel aan de achterkant van de vlag - die moest er dan weer helemaal af en op de voorkant gezet worden. Of de vlag omgedraaid, dat heb ik ook geprobeerd. Niet simpel: biais met een kleine steek vastgemaakt aan jeans - dat torn je niet zomaar los. Te...

Dat vroeg mijn mama vroeger altijd toen ik thuiskwam van de muziekschool. Vooral om te horen of ik niet te weinig geoefend had vermoed ik - want dat was wel altijd het geval eigenlijk. Maar ik werd daar nogal kwaad van en zei dat de juffrouw vanalles gezegd had op een uur les. Een groot muzikaal talent schuilt er niet in mij. Maar gisteren zou ik het best fijn gevonden hebben mocht iemand mij die vraag gesteld hebben na mijn workshop "verhoudingsleer" bij Kaat Tilley. Begrijp me niet verkeerd: een groot tekentalent schuilt er al evenmin in mij. Maar ik leerde wel op een paar minuten tijd geloofwaardige mannekes tekenen. Vrouwkes eigenlijk. Simpel eigenlijk, maar ik had er geen idee van: een menselijk lichaam kan je onderverdelen in een achttal gelijke delen - hoofd, kin tot tepel, tepel tot navel, navel tot kruis, twee deeltjes bovenbenen en twee deeltjes onderbenen. Houd je daaraan en je mens ziet er realistisch uit. Kaat Tilley houdt van lange dunne madammekes en maakt ...

Bij gebrek aan eigen tuin maken wij dankbaar gebruik van die van "de ouderlijke woonst" voor fotoshoots... De vlaggen van Lukas zijn eindelijk klaar: en er zijn ook vlaggetjes voor Hanne, maar die weet dat zelf nog niet: en dan zijn er nog twee vlaggetjes voor een tweeling, die any minute now geboren gaan worden. Die mag u uiteraard nog niet zien, want hun namen zijn nog geheim!

Hier is ze dan, ons Marthe. In haar Gemaakt -jurkje. Best nog eens zoeken naar bijpassend schoeisel denk ik. Maar de jurk, die zit wel als gegoten. Binnenkort ga ik nog eens een workshop volgen, voor een rokje voor mezelf. Ik hoop heel hard dat hetzelfde stofje er dan nog is, want dat zie ik volledig zitten - de kleuren komen niet volledig tot hun recht op de foto, maar 't is echt een schitterende stof. Vandaag trouwens ook gaan workshoppen, maar heel anders dan. Bij Kaat Tilley nog wel! Die besloot zo maar even een resem democratisch geprijsde workshops aan te bieden aan couture-nitwits als ik (en alle andere enthousiastelingen die erover lazen in de Knack Weekend - of de Weekend Knack zoals wij hier zeggen). Vanmiddag was mijn eerste lesje: creatie met papier op paspop. 't Werd een knutselnamiddag, met veel plakband en papier. En het resulaat leek zowaar op een jurk - maar dan van papier. Ik zou beter eens een poseer-workshop volgen, bij Marthe bijvoorbeeld. 't W...

Mademoiselle glundert altijd als ze blije klanten ziet schitteren in haar creaties. Als die blije klanten dan nog eens een foto doorsturen wordt ze helemaal blij! Zoals hier: een kersenprinses in een vikingschip En Anna Fiona, die vindt dat rubberlaarzen overal bij passen. Aangezien we het over rode botjes hebben, kan ik haar daar alleen maar gelijk in geven. Gisteren trouwens nog een héél mooi jurkje gemaakt. Maar dan echt een heel mooi. Bij Miek . Nogmaals: echt wel een aanrader. Ik nam iemand mee die nog nooit genaaid had en vandaag haar dochter reuzeblij maakte met een prachtig halterjurkje. Ik liet mijn maaksel afleveren bij de bestemmeling die een paar weken op vakantie is aan zee en ze belde me net om te zeggen dat ze er héél blij mee is. Op foto's daarvan is het nog wachten - wel een kodak aan zee, geen internet. Ik wacht vol spanning!

neen hoor, 't is nog niet zover. Ik moet geen namen kiezen. 't Is alleen da vlaggenfabriekske dat hier op volle toeren draait. Deze namen zijn namelijk al door andere mensen gekozen en die namen komen nu op vlaggenlijntjes terecht. Twee op bestelling, eentje cadeau. 'k Zou beter eens een nieuwe overtrek voor mijn strijkplank maken eigenlijk.

Ik dacht vroeger dat het 'wimpers' moest zijn. En dan vroeg ik me af of we het over de wimpers van sinterklaas dan wel die zwarte piet hadden. Maar dit geheel terzijde. Want nu gaat het wel degelijk over wimpels. Of vaandels, vaantjes, vlaggetjes... naar believen. Vorige week gingen we Oscar gelukwensen met zijn geboorte. Daar hoort een cadeautje bij, en het werd dit: Altijd prijs. Oscar was eerder onverschillig - maar zijn ouders waren opgetogen. Ik twijfelde even over de rode stipjesstof, want sommige mensen vinden dat meer iets voor meisjes. Ik niet en ten huize Oscar vinden ze dat blijkbaar ook niet want dat paste bij zijn gordijnen of behang of iets anders in zijn kamer. En er werd nog meer gewimpeld. Want Anneke bestelde vlaggetjes voor haar kleine Lukas. De kleurtjes  van zijn kamer worden paars en grijs. Dat is best een uitdaging door mijn voorliefde voor duplo-kleuren, maar ik heb geprobeerd er rekening mee te houden en vond twee mooie stofjes waarin paars zat in...