Mademoiselle Fresita

Een week van hoogzomer en diepe, kletsnatte, ijskoude en winderige herfst. Waar we allebei van genoten. Met: - een fijne lunchpauze-wandeling met een fijne collega - heerlijk eten op het terras van La Villette  - (voor de liefhebbers: neem steak met Belgische kazen. Overdreven lekker.) - dat eten gebeurde in fijn gezelschap - En dat gezelschap had een heerlijk boek bij voor mij: - waarvan ik al een paar uur intens genoot - net als van de stapel tijdschriften die ik doorploegde op mijn eerste echte vakantiedag in maanden - een memorabel concert  in combinatie met één van de schaarse bezoekjes van mijn broer - lekkere zelfgemaakte broccolirisotto - wat meteen ook één van de weinige woorden is waarvan ik op meer dan één plaats twijfel hoe ik ze moet schrijven - een nieuwe naaimachine-creatie, zonder patroon, supergeslaagd en multifunctioneel (kan zowel een trui als een jurk zijn) - te veel van het goede bij La Bas in Diest  (verse warme chocolademelk v...

Hoewel het deze week nog terrasjesweer geweest is, is de herfst toch echt wel volop bezig, het valt niet meer te ontkennen. Ik ben absoluut een zomermens, maar ben toch niet blind voor de charmes van het seizoen van de vallende bladeren. En de paddenstoelen, om maar iets te zeggen. Bovenstaand exemplaar staat tussen tientallen broers en zusjes in de Kempen, vorige week zondag gespot tijdens een rondje vriendschap op de looppiste. De herfst is ook het ideale seizoen voor boeken in de zetel en voor concerten in knusse zalen. Wat dat laatste betreft, maakte ik deze week iets bijna magisch mee. Broer zakte af naar Brussel voor Lisa Hannigan in het Koninklijk Circus. Ik kende haar eigenlijk alleen van haar vroegere samenwerking met Damien Rice, en omdat ik haar engelengeluid best wel kan smaken ging ik mee. Wat een chance! Lisa Hannigan bleek een zeer verdienstelijk voorprogramma voor een klepper van een hoofdact, waar wij voor eergisteren nog nooit gehoord hadden: Glen Hansard. ...

Een weekend zonder plannen. Dat was lang geleden. Het enige wat moest gebeuren, was een aantal bestellingen afwerken. En daarvoor moest er dringend wat stof geshopt worden, ik zat zowaar bijna door mijn voorraad. Ik heb me namelijk de laatste maanden heel flink aan mijn voornemen gehouden en heb netjes een groot deel van mijn stoffenkast opgebruikt alvorens nieuw materiaal aan te schaffen. Maar plots dan moet het toch. Als er bestellingen komen van mensen met specifieke eisen bijvoorbeeld. En sowieso: het werd stilaan een behoorlijke uitdaging om nog mooie vlaggetjes te maken met wat er nu nog lag. En hoe je het ook draait of keert, ik vind het nog steeds niet zo evident mijn stoffengoesting te vinden in onze hoofdstad. (tips blijven welkom!) De Chien Vert heeft véél, maar niet noodzakelijk veel moois (ik vraag zelfs geen kokka of Michael Miller of andere geweldig hippe merken met prachtige printjes, gewoon effen katoentjes in felle kleurtjes, en stipjes, please!), en hier en da...