Mademoiselle Fresita

Ja, ik! Terwijl man en kind lustig uiltjes knappen in de zetel, toverde ondergetekende zowaar een chocoladecake én een rabarbermerenguetaart  uit mijn hoge hoed. Uit de oven eigenlijk. Anders dan Zsazsa voorstelt dient de taart niet om mijn schoonouders te imponeren (ik baarde zeer recent hun kleinkind, wat dat betreft zit ik nog wel even safe). Deze patisserie is voor ander schoon volk bestemd: op wat ongetwijfeld een prachtige zondagnamiddag gaat worden vindt alweer een bijeenkomst van de Fienen plaats, met wederhelften én nageslacht. Het is de eerste keer sinds mijn verjaardag dat wij elkander zien, dus daar horen taart en bubbels bij. Ik ben blij met het resultaat, hopelijk smaakt het zo goed als het eruit ziet. En als dat niet zo is, heb ik nog backup-lekkers uit een andere hoge hoed: stroopwafelcake (?) en kleine gebakjes uit de Hema. Een feest wordt het dus zeker. Het is trouwens voor Jackie de eerste ontmoeting met een heleboel vriendjes. En straf genoeg is z...

Volgens de geweldig interessante website www.weeknummer.nl is het nu week 24. Het ideale moment dus om terug te blikken op week 23. Dankbaar voor - bevallingsrust - maar dat ga ik niet elke week in uw maag splitsen. Ik wil gewoon één keertje in de verf zetten hoe blij ik ben dat ik hier thuis met mijn dochter mag zitten en daar nog voor betaald word ook. Dus dankbaar voor sociale zekerheid. - de zomer die eindelijk echt begonnen lijkt te zijn - avondwandelingen met man en kind - meter Tineke die heerlijk kookt voor ons - mijn eerste postnatale Fou De Coudre - waar er door mij uiteraard niet genaaid werd maar gepronkt met het kind - een kadootje van de naaizottekes - een schattig kadootje van één naaizotteke in 't bijzonder - bezoek van enkele collega's - een zalige avond in het gras, bij onze Diesterse vrienden, georganiseerd door d'Oranje Giraffen . Bijna een officieuze babyborrel - in die zin dat Jackie voor het eerst werd voorgesteld aan een heleboe...

Ik ben sinds een paar weken de tel kwijt. Het is ook een beetje gek om stil te staan bij de kleine blijmakende details van het leven als het allergrootst denkbare geluk je deel is geworden. Zo'n boeleke is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn (ja, bevallen doet zeer en neen, ze slaapt nog niet door, en ja, wasbare luiers betekent: veel wassen en neen, ze is niet altijd zo braaf als nu mevrouw. Ze weent soms ook.) Maar we voelen ons nog steeds zoals bij een prille verliefdheid en we genieten van Jackie, van elkaar en van alle lieve mensen om ons heen die ons op allerlei manieren gelukwensen. Overdonderend is dat - al die kaartjes, sms-jes, bloemen, cadeautjes... We pikken stilaan de draad van ons leven weer op, maar dan met z'n drietjes. Jackie ging al mee groentetaart eten bij Arcadi , visjes eten bij de hipste visbar van de stad , werd feestelijk ontvangen bij La Villette  (waar de onvolprezen dienster spontaan in gezang "baby'ke is geboren halleluja - h...