Mademoiselle Fresita

Na een enthousiaste herstart een paar weken geleden  begint dat hier weer enorm te slabakken op het vlak van bloggen. Voor de rest gaat alles goed, maar mijn kinderen (zowel geboren als ongeboren) slorpen vakkundig alle energie op die me nog rest na een werkdag. Of anders gezegd: na het avondeten klinkt de lokroep van het bed en het boek of de dvd-speler met een serie uit de bib zo aanlokkelijk, dat ik daar gewoon even veel harder van geniet dan van de verslaggeving van mijn leven. En wat kom ik dan tegen: een blog die ik zelf wel had mogen schrijven. Chance dus, dat ik dat niet gedaan heb: iemand anders heeft het perfect gedaan. Dus ik maak me er met een linkje vanaf. Zoals jullie weten leven de Fresita's zo'n beetje in twee werelden: die van de grote stad, en die van de kleine stad. En in die kleine stad, is er deze zomer vanalles te doen. En dat somt Crispkat even netjes op: 5 goeie redenen om deze zomer naar Diest af te zakken Ik weet niet of wij al die evenementen ...

Twee jaar dus al. En één jaar geleden dat ik dit schreef. Deze week werd onze Jackie twee. Op een hete zomerdag zowaar, terwijl het twee jaar geleden miezerig en koud was. Er waren koekjes om uit te delen, twee kronen, kaartjes, een kaasschotel (omdat ze nu eenmaal het liefst van al kaas eet) en bosbessentaart van de beste bakker van Brussel . Het echte feest vierden we vandaag. In de al zo vaak bejubelde Chicago . Een geweldig idee, al zeg ik het zelf. De hele familie getrakteerd op taart en drankjes en geen fluit voorbereiding of afwas - say yeah! (en bovendien was er coconut-rainbow-cake - een restje van de gaypride gisteren misschien?) Maar dus: waar het eigenlijk om gaat: ons mormel wordt al twee. Wat gebeurt er veel tussen één en twee. Je leerde staan en stappen en lopen en gaat dan ook regelmatig flink op je bek, meestal met maximum een korte huilbui. Je bent namelijk een stoere meid, maar tegelijk een mamaskindje, een knuffelbeest, maar kusjes geven weiger je nog ste...

* Of waarom mensen zouden kunnen vinden dat ik een slechte moeder ben. Sommige van onderstaande punten zijn weloverwogen keuzes van een bewuste ouder, bij sommige andere punten weet ik het zelf niet zo goed. En over nog andere voel ik me ronduit schuldig. Maar ze zullen wel stuk voor stuk bij sommige mensen een wenkbrauw de hoogte in doen gaan onder een mompelend 'bij mij zou het niet waar zijn' of 'waarom heeft zij eigenlijk kinderen?'. Oordeel gerust zelf! (Ik heb best wel plezier beleefd aan het opstellen van dit lijstje, en ik gun u van harte hetzelfde!) 1. Mijn dochter heeft tot ze één jaar was bij ons op de kamer geslapen, heel vaak in ons bed, vaak in de co-sleeper. Nu nog slaapt ze regelmatig een paar uur bij ons in bed, sporadisch zelfs een hele nacht. 2. Ze mag zo goed als alles eten en drinken wat ik eet. Oké, ik laat ze uiteraard geen alcohol drinken (die drink ik nu trouwens zelf niet) maar ze at/dronk al cola, chocolade, koekjes, café latte, choc...

Aangezien een recept voor wortelsoep  de post is die op dit blog de meeste hits genereert, valt er iets voor te zeggen nog eens over soep te schrijven. Een simpele maar heerlijke tomatensoep. Zoals ze in de Flow beschreven stond. Ik ben eigenlijk eerlijk gezegd niet zo'n enorme soepfanaat. Dat komt ongetwijfeld door de goede gewoonte uit mijn ouderlijk huis om élke warme maaltijd te beginnen met soep, zoals dat in vele huizen de gewoonte is veronderstel ik. De rijk gevulde moestuin van mijn vader leverde elke week een gigantische pot groentensoep op, al naargelang het seizoen met meer tomaten, courgetten, selder ... Mijn moeder is een geweldige soepmaakster, maar ik at mijn dagelijkse soep vooral omdat het moest. En nu nog. Omdat het zo gezond is. Maar tegenwoordig lijk ik wel mijn moeder in mijn poging om altijd een pot verse soep in huis te hebben. Omdat dat dé manier is om het kind haar aanbevolen dagelijkse hoeveelheid groenten te verschaffen. (Onze ooit zo enthousiaste rap...