Mademoiselle Fresita

De reden van twee weken windstilte had u vast al geraden. Niet zo heel lang na het plaatsen van de laatste blogpost geschiedde hier in onze living een klein wonder. Na een skypegesprek met grote zus Jackie en grootouders besloot ik dat het misschien toch wel tijd was om de suikerboontjes in orde te maken. Want ja oma, ik loog een beetje toen ik zei dat alles al klaarstond. 't Is te zeggen: alles stond klaar, maar de nominetjes moesten nog op zakjes gestreken worden en de boontjes moesten nog in die zakjes. Een vaag idee met rozijntjes en vilten vogels werd ook nog in de rapte uitgevoerd zodat er ook een gezonde kindertraktatie was. Na een paar uur knutselen konden we met een gerust hart naar bed. Om nog een filmpje te kijken. Maar toen brak er water, begonnen er weeën, werd er een vroedvrouw gebeld en werd er een kind van 3,5 kg geboren. En dat alles op minder dan vier uur tijd. (Vanaf het water dus, met de doopsuiker erbij was het ongeveer zes uur). En oh, pittig detail: dat k...

We wachten nog steeds. Na een paar nachten bij meter Tineke werd kindje één sinds gisteravond ondergebracht bij haar grootouders. Fijn plan leek ons dat, dan zijn we op ons gemak voor het geval kindje twee zich aandient. We wonen namelijk nogal ver van de twee grootouderparen en de het feit dat ik de vorige keer nogal vlotjes bevallen ben in combinatie met het feit dat Brussel niet overdreven vlot in- en uit te rijden is, maakt dat we goed moeten nadenken waar we met grote zus blijven voor het geval de bevalling op gang komt. Meter Tineke is bovendien een paar dagen de stad uit, dus dan zit er niet veel anders op dan Jackie op logement te sturen. Wij op ons gemak, grootouders blij en ook Jackie zeer tevreden want bij oma en opa valt er altijd wel iets te beleven. Maar het maakt ons ook wel een klein beetje triest. Want het zijn tenslotte die laatste dagen met z'n drietjes, met Jackie als ons enige kindje. Een dubbel gevoel dus. Want we hebben Jackie ook gewoon graag bij ons. Waar e...

Eerst en vooral: beide projecten waarvan in vorige blogpost sprake, hebben hun doel bereikt! Met veel dank aan alle bijdragers en al! En nu dus koffietijd. Of theetijd. Ik ben inmiddels al een paar dagen gestopt met werken, in afwachting van de bevalling. En dat bevalt me. Ik was eraan toe. Een ijzertekort speelde me blijkbaar parten de afgelopen weken, rust en straffe pillen brachten soelaas. Ik ben een ander mens. Sinds gisteren staat er alweer een co-sleeper naast ons bed, er prijkt een babybox in de living en de leen-zitbal ligt klaar om mijn weeën op te vangen. Met dank aan respectievelijk Sylvie, tante Hilde en tante Ilse. En Johan natuurlijk. De baby mag dus komen. Maar de baby mag ook nog even blijven zitten. Want dit is ook zo'n heerlijke tijd: rusten, doopsuikertjes maken, kaartjes schrijven en vooral: koffietjes drinken in de stad. Of uit ontbijten, nog zo'n schoon genoegen van het langzame leven. Dat, en ook lunchen en taartjes eten én confituur én soep kopen, ka...