"De Gnargels zijn minimonsters die iedereen het leven zuur maken." Ik las het in het mooie kinderboek "Rinus Rendier - de held van het bos" van Magali Le Huche. Oorspronkelijk heet Rinus "Jean-Michel Le Caribou" wat nog veel beter is. Nu, die Gnargels. Ik ken die mannen. 't Is te zeggen: ik heb ze nog nooit gezien, maar ik weet zéker dat ze bestaan. En dat ze mij kennen. Niet dat ze mij 't leven echt héél zuur maken, maar op sommige dagen doen ze wel erg hun best mij op stang te jagen met kleine pesterijtjes, bijvoorbeeld. Zoals - briefjes van de postbode verstoppen waarop staat dat er een aangetekende zending bij de post klaarligt. - mijn veel te strakke dagplanning (die ik tussen de schooluren van Jackie probeer te proppen) in de war sturen door absurde sluitingsuren te bedenken voor fietsenmakers en postkantoren. - daar nog een schepje bovenop te doen door ook de Proximus-winkel uitzonderlijk een uurtje te doen sluiten over de middag, -...
kids, crafts and kitchen stories (en heel veel boeken)