Mademoiselle Fresita

wat maakte me blij? - juffrouw stampertje in mijn buik - aangename werkdagen - een bezoekje van mama en papa (en de propere vensters die daar op wonderbaarlijke wijze mee gepaard gaan) - uit eten bij onze all time favourite: Le Fin de Siècle (die in de Kartuizerstraat en zonder website, want volgens Google is er ook eentje in Etterbeek.) - soep van meneer Fresita - een brood van de Pain Quotidien dat zowaar 7,60 euro kost. Gene zever. - een heerlijke avond bij de vriendinnekes in Leuven. Lekker eten, beseffen dat elkaar een paar weken niet zien echt wel lang is en een kleine, nog niet geboren jongen die dan toch een meisje blijkt te zijn. Een vriendinnetje voor het onze. - hoogstaande cultuur in de KVS: Ter ere van het vijfentwintigjarig bestaan van Ultima Vez worden een paar legendarische creaties van Wim Vandekeybus hernomen. "What the body does not remember"  was zijn debuut en net als alle recentere werken die ik van hem ooit zag niets minder dan adembenemend. En...

De week is alweer bijna half en ik moet nog terugblikken op de vorige. Op week zes zat ik zes van de zeven dagen achter mijn bureau, en dan niet het bureau waar ik blog maar degene waar ik centen verdien. Ook mooi meegenomen natuurlijk. Vooral omdat ik daar na lange tijd eindelijk weer het gevoel kreeg wat achterstand ingehaald te hebben, ik ben weer mee en dat is altijd plezant. Dus naast professionele voldoening, was er nog - yoga, zowel gewone yoga hier om de hoek als zwangerschapsyoga , waar ik na een paar weken oefenen dan toch de "camel pose" tot een goed einde bracht - een houding die me in mijn normale doen al niet goed afgaat, en die dikke buik maakt het er niet gemakkelijker op. Dat ging uiteraard met lichte euforie gepaard. Nu blijven trainen, want er is twee weken geen les bij Eveline, de kans dat mijn verworvenheden weer verdwenen zijn tegen de volgende les is aanzienlijk. - een grappige Collect & Go - vergissing. Ik wou vier pompelmoezen, geen vier zakk...

Niet alleen kom ik de laatste tijd bloggewijs niet veel verder dan het tellen van mijn zegeningen, bovendien gebeurt dat nu ook al met een week vertraging. Ik breng de laatste weken meer uren door op mijn werk dan ik strikt genomen leuk vind, maar dat is het leven zeker. Bovendien mag ik naar 't schijnt niet klagen over druk en veel werk, ik heb namelijk geen kinderen - weet ik veel wat drukte is. Wacht maar! Binnenkort klaag ik hartelijk mee! Week zes van 2013 loopt alweer ten einde - een mooie gelegenheid om terug te blikken op wat voor leuks ik de week ervoor deed. - De week begon met een fijne afspraak met een ex-collega, in haar uiterst charmante stad . Een verrassend zonnige namiddag brachten we al stadswandelend door, en als we niet wandelden, nipten we warme chocolademelk in Le Pain Quotidien  en lunchten we overheerlijk met een Marokkaanse toets bij Ronda op de Vismarkt. Een aanrader! We praatten honderduit want het was alweer heel lang geleden ("Och! Jij bent zwang...