Mademoiselle Fresita

Net als je je frustraties over je, euhm, pittige peuter wereldkundig maakt , besluit zij zich eens zo goed te gedragen dat het bijna belachelijk wordt. Op maandag gaat Jackie niet naar de crèche. Een dag waarnaar ik, zeker nu Lucille er is, met gemengde gevoelens uitkijk. Maar gisteren was er eentje uit de duizend. Eentje zonder driftbuien, eentje van op tijd op afspraken geraken met aangeklede kinderen, van flinke dutjes, boekjes lezen op de bank en netjes eten. En van appeltaart! Na het dutje werd ik prompt aan de eerder gemaakte belofte herinnerd: "We gaan taart bakken!" Een restje mascarpone in de frigo leidde me naar een eenvoudig recept van een geweldige taart . Ik vergat de appelstukjes te bakken in de pan, dus bij mij ging er een taart met rauwe appel de oven in. Ook lekker, maar voorgebakken ongetwijfeld nog beter. Andere aanpassing: de rozijntjes werden in water geweekt in plaats van in calvados. Kindvriendelijkheid en al. (En geen calvados in huis, dat ook). ...

"Vandaag was ik zo'n moeder die ik stiekem een klein beetje haat als ik ze tegenkom. Op straat, op Instagram of op een blog." - Deze vreemde zin rolde een tijdje geleden uit mijn mond tijdens een gesprekje-met-koffie-en-baby met een lotgenote (moeder van peuter en baby dus). Wat voor moeder was ik die dag dan wel? Eentje die dicht bij de perfectie aanleunde. Hoewel alle krediet voor deze perfectie naar mijn oudste dochter ging. Die besloot die ochtend om eens niet voor dag en dauw wakker te worden maar gewoon precies op tijd. Precies op tijd voor een gezond ontbijt waarbij zonder morren havermoutpap met quinoamelk werd binnengelepeld en een handjevol druiven. Waarna er netjes tandjes werden gepoetst, kleertjes aangetrokken waarover we het meteen eens waren en waarna ik zelfs staartjes mocht maken in haar haar. Ook de baby vormde die ochtend geen obstakel: uit bed, pyjama wisselen voor een overdagpakje en in de draagdoek ermee. De peuter wandelde zonder problemen de anderh...