Mademoiselle Fresita

Hoewel ik de instroom van nieuw speelgoed hier tot een minimum probeer te beperken, was ik afgelopen woensdag maar wat blij dat er nog een onaangebroken doos Duplo in de kast verstopt was. Door omstandigheden te laat in huis gekomen voor de december-cadeautjesovervloed, dus aan de kant gezet "for a rainy day". En dat was het afgelopen woensdag, vrij letterlijk. Geen weer om buiten te spelen, Lucille ziek, Jackie balorig... die doos heeft onze dag gered.  Ik vreesde een beetje dat ik wat overmoedig was geweest met mijn zin voor genderneutraliteit. Ik had voor mijn meiden bewust niet gekozen voor een roze of paarse doos, maar voor de " grote bouwplaats ", omdat ik wil dat mijn dochters het vanzelfsprekend vinden dat ze bijvoorbeeld ook werfleider of bouwvakker zouden kunnen worden. Maar ik was niet helemaal zeker of Jackie daar wel boodschap aan zou hebben.  Maar: het gevreesde "Dat is voor jongens" heb ik niet gehoord. Fiere moeder hie...

Ik zou gerust een paar kilo's kwijt willen en ik had me eigenlijk voorgenomen om een tijdje "suikerarm" proberen te leven. Op zaterdag is me dat vrij goed gelukt, op zondag ben ik volledig door de mand gevallen. En met veel plezier. Het was namelijk " Zoete Zondag " van " Elisa Bakt ". De vrouw achter Elisa Bakt is niet Elisa maar Sofie - die wel het baktalent van haar oma Elisa geërfd heeft (dat en een paar degelijke bakcursussen).  Wie La Dorlotterie nog kent, heeft misschien ooit al wel iets van het heerlijks van Sofie geproefd. En een kleine twee jaar geleden lieten we haar de hele taartentafel voor de babyborrel van onze Lucille bij elkaar bakken. Om duimen en vingers bij af te likken. Door verbouwingsperikelen stonden de bakactiviteiten van Sofie even op een lager pitje, dus toen ik zag dat ze er weer aan ging beginnen en dat met een geweldige proeverij, wist ik meteen dat ik daar best wel graag bij wilde zijn. Wij aten ...

Dick Bruna, vooral de tekenaar van Nijntje maar ook van nog veel meer andere mooie dingen, is vrijdag overleden. Als een meneer van 89 sterft, dan hoeven we daar niet overdreven verdrietig over te zijn. Vooral niet als dat "thuis, in zijn slaap" gebeurt. Het is wel een mooi moment om dankbaar te zijn. Voor al die geniale eenvoud. Die lieve verhaaltjes, die pure vorm. Er wordt hier wat afgelezen bij ons. Vooral hardop, op vraag van Jackie. Jackie houdt van variatie en dat doet ons plezier, maar ik overdrijf denk ik niet als ik zeg dat Nijntje toch ongeveer wekelijks de revue passeert. Ik las Jackie voor het eerst voor uit een Nijntje-boek toen ze één was, en sindsdien is ze verkocht.  Er is dan ook heel wat voorhanden. Mijn favorietje is "Nijntje in het museum". Met onuitgesproken verwijzingen naar kunstenaars als Mondriaan, Matisse, Calder...  En ook de filmpjes scoren hier hoog. Nooit schreeuwerig, een groot pluspunt. En je steekt er nog wat v...

Op Vaderklap las ik over de Little Brewers Garden . Ze waren zelf al rijkelijk laat: deze popup-bar in Antwerpen is al van november open en sluit volgende week de deuren. Reden te meer om meteen actie te ondernemen. Ook voor u: als je nog een gaatje vindt, rep je dan naar de Boomgaardstraat in Antwerpen, vlakbij Brouwerij De Koninck. Om maar te zeggen: ik ben nòg later. Maar toch: we zijn er dus gaan lunchen en dat beviel ons opperbest. Lekker en degelijk eten en drinken, creatief interieur, ongedwongen sfeer, kindvriendelijk... spek naar onze bek. Helaas: volgende week al dicht. Volgend jaar weer? Wij hopen mee met de Vaderklappers.

Sinds wij twee kinderen hebben, lees ik beduidend minder. Nu er hier stilaan af en toe sprake is van "doorslapen" wil ik daar graag verandering in brengen. Het boek dat een paar weken geleden onder kerstboom lag, doet me alvast verlangen naar meer. Na "Oorlog en Terpentijn" wist ik dat ik sowieso het nieuwe boek van Stefan Hertmans wou lezen. Ik houd enorm van zijn taal, van zijn voorliefde voor geschiedenis, de kleine en grote verhalen van mensen die echt bestaan hebben, zijn meeslepende vertelstijl. "De bekeerlinge" speelt zich af in de elfde eeuw en gaat over een jonge, aristocratische christelijke vrouw in Frankrijk die zich bekeert tot het Jodendom om te kunnen trouwen met de jongeman die haar hart gestolen heeft. Een keuze die haar leven er niet meteen eenvoudiger op maakt. Het is de tijd van de kruistochten en het verhaal plaatst de "vluchtelingenproblematiek" die nu al enkele jaren zowat dagelijks het nieuws beheerst in een interessan...

Omdat mijn capaciteiten als fotograaf wat te wensen overlaten, geef ik nog graag de persfoto's mee van de PS 2017-collectie, die trouwens vanaf vandaag te verkrijgen is bij IKEA in ons land. dozen voor de snelle verhuizers: kunnen zowel verhuisdoos als kast zijn drankje de zelf te maken zetel-met-de-kussens van Studio Truly Truly het lampje van Matali Crasset tricot dekentje met mooi reliëf de schommelstoel grappige theelichthoudertjes

Ik ben geen kenner van de kinderzender van de openbare omroep, want - u weet het intussen al wel - wij hebben geen televisie. Ik weet dan ook niet precies wat de juiste doelgroep van Ketnet is. Kinderen tot 12, wilde gok? Ook weet ik niet wat er allemaal op Ketnet te zien is, maar toch is het me niet ontgaan dat er dit weekend awards werden uitgedeeld. Tijdens het journaal hoorde ik van een heuse awardshow met een heleboel voor de hand liggende categorieën (beste programma, beste band, beste song, beste tv-ster...) én ook een categorie waarvan mijn mond toch wel even openviel van consternatie: "babe van het jaar". Echt dus. "Babe" van het jaar. Dat is iets anders dan de "beste vrouwelijke tv-ster", want die is er ook. Een klein beetje opzoekwerk leert met dat het geen seksistische kwestie is, want er is blijkbaar ook een "hunk" van het jaar, maar soît. Ik ben echt een preutse oude zaag geworden denk ik, maar dit vind ik echt niet oké. Dat er ...