Mademoiselle Fresita

Het kind werd vier! Dus dit is al vier jaar geleden .  En dit drie , en dit  twee .  Vorig jaar kon er precies geen berichtje vanaf. foto: Peter Van Gelder Maar nu is ze dus vier. Het laatste restje babyvet is gesmolten, hoewel ze volgens mij nog reuzeschattig is. Ons meisje van extremen. Wild en luid, maar best ook vaak heel braaf en in haar eigen wereldje - het liefst dan met haar popjes (en haar flamingo) of haar potloodjes, haar plasticine, stoepkrijt of puzzels. foto: Peter Van Gelder Jackie durft moord en brand schreeuwen als ze zich onrechtvaardig behandeld voelt of de dingen niet verlopen zoals zij het in gedachten had (en geloof me: dat gebeurt vààk) maar ze verrast ons de laatste weken steeds vaker met een nieuwe redelijkheid. Net nu kleine zus flink op weg is een tirannieke peuter te worden, ontpopt Jackie zich tot een begrijpende, geduldige grote zus. Die behoorlijk rustig blijft bij het eindeloze haren trekken en krabben van het kleine mon...

Soms passen alle stukken van de puzzel. Bijvoorbeeld als je dochter verjaart middenin de Fairtrade Challenge 2017. Vooral als die uitdaging inhoudt dat we met z'n allen cake moeten eten. Cake met zo veel mogelijk fairtrade-ingrediënten, maar dat spreekt hier voor ons eigenlijk voor zich. Wat mij betreft is de challenge al geslaagd: Deze voormiddag bakte ik een appelcake, een chocoladecake en een bananencake. Mijn hoofd gloeit van de warme ovens en de bedrijvigheid, maar het is gelukt. joehoe, er is nog een Paas-overschotje dat ook mee mag doen! Rietsuiker, Chocolade, Bananen met het fairtrade-label, de andere ingrediënten afkomstig van lokale producenten en waar het kon ook nog biologisch. Na school trakteert Jackie haar vriendjes op een stukje faire cake, in de speeltuin. En daar posten we nog wel wat meer foto's van. En oh ja: dit feestje van Jackie is uiteraard min of meer privé. Morgen gaan we nog eens op bezoek bij haar en onze vriendjes in ...

Iedereen tegen wie ik ooit al zei "Lucille is toch gemakkelijker dan Jackie" lacht nu terecht in zijn vuistje. Ik wist ergens wel dat de minzaamheid van Lucille nog wel eens zou kunnen omslaan. Intussen doen er zich, zoals u ziet, af en toe behoorlijke driftbuien voor. Er is frustratie omdat ze doorgaans nog niet kan zeggen wat er haar parten speelt. Maar eerlijk gezegd: vaak is het overduidelijk wat ze wil. Dus. Lucille krijste de voorbije weken bijvoorbeeld omdat zij geen pil van mijn antibiotica mag innemen. ik op het keukentrapje in plaats van op een stoel zit (ik dus).  Jackie een slab draagt. (jep, Jackie) ze geen volledige chocolade paashaas mag opeten. ze niet in de buggy wil. ze niet op school bij Jackie mag blijven. ze niet in de autostoel wil. ze niet in bad wil. ze niet uit bad wil. ze in de hoek werd gezet nadat ze voor de -tigste keer aan Jackie haar haren trok. (wij doen dat eigenlijk niet, in de hoek zetten, maar hoe moet je dat toch aanpak...

Er was sprake van overdaad, dit jaar. Te veel chocolade. Dat zou best wat minder mogen (hopelijk leest de paashaas mee). Jackie en ik hebben er deze week al wat gesmolten en er een zalige taart van gemaakt. Naar een recept van Pascale Naessens dan nog ! Maar laten we wel wezen: genieten? Absoluut. Puur - net iets minder. Slank - euhm. Niet zo deze keer. Wel eenvoudig en om duimen en vingers bij af te likken. Het is dan ook een dessert, soms mag het gewoon. Waar Pascale bovendien nog suggereert om voor pure chocolade te gaan, slaan we ook die raad in de wind. Want ja: het opzet was van die paaseieren af te geraken. Dus het werd een mix van zwarte, bruine en witte chocola, vakkundig in duizend stukken gebroken door sous-chef Jackie. Ik ging de speculaasjes te lijf met de mixer, wat gesmolten boter erbij en een taartbodem mee bekleden (een stuk bakpapier is handig!) Chocolade smelten au bain marie, eitjes scheiden. Dooiers bij de chocolade, eiwit stijfkloppen (dat do...

Of toch voor heel even. Geen veganisten of vegetariërs in huis, wel bewuste consumenten én lekkerbekken. En liefhebbers van mooie kookboeken. En van asperges!  De heerlijke appel-aspergesalade uit het prachtige kookboek van Kyra De Vreeze (van de mooie site Kyra's Kitchen , goed voor een uurtje zalige online me-time, een zeldzaamheid) was het eerste "officieel" veganistische gerecht dat hier op tafel kwam. En het was zeker niet het laatste. Lekker en eenvoudig gerecht, en best snel klaar.  Ik deel het even! (Scrollen maar!) Nodig voor 2 (of 4 als bijgerecht):  voor de salade: 200 g groene aspergetoppen, 200 g courgette in linten, 200 g appel in linten, 40 g geroosterde amandelen. voor de dressing: 4 el witte amandelpasta, 100 ml sinaasappel- mandarijn- of citroensap (wij gebruikten bloedsinaasappel, ook heel lekker!), zeezout en zwarte peper naar smaak. Werkwijze:  blancheer de aspergetoppen 5 minuten in heet water.  g...

Handletteren: iedereen en zijn moeder doet dat tegenwoordig. Dat komt doordat dat eigenlijk geweldig plezant is, we moeten daar niet onnozel over doen. Ik dompelde me twee jaar geleden al eens onder in de grondbeginselen van het hippe schoonschrift. Ik had het daar al eens over . Ik heb daar sindsdien niet gek veel meer mee gedaan, behalve vol bewondering kijken naar wat andere mensen allemaal toch kunnen. Tine bijvoorbeeld . Behoorlijk verbluffend wat zij zichzelf heeft aangeleerd op een paar maanden tijd. Ik kreeg de geweldige kans om even bij haar in de leer te gaan, om te leren brushletteren. Daar vertelde ze zelf al eens over op haar blog . (En ze legt daar ook uit wat het verschil tussen die technieken is - het zit hem in de pen waarmee je het doet). Zeker de moeite om in de gaten te houden. De techniek aanleren is één ding, maar dan moet je vooral gaan oefenen. En neen, ik heb geen heel erg vaste hand en neen, ik heb ook niet bijzonder veel doorzettingsvermogen. Maar ik...