Doorgaan naar hoofdcontent

Alors on travaque

Ik heb dan wel vakantie, maar 't is om te werken. En ik werk niet hard genoeg naar mijn goesting. Als ik op mijn werk achter de computer zit, dan droom ik altijd van die uren die ik liever achter mijn naaimachine zou doorbrengen, maar als 't dan zo ver is, blijkt toch dat ik nog liever in de zetel lig te lanterfanten. Hoewel, liever, dat is het woord niet, want eigenlijk vind ik dat niet eens zo plezant. Want ik lig dan in die zetel een beetje kwaad te zijn op mezelf, juist omdat ik in de zetel lig. Ik heb dan ook nog eens een neiging tot lichte verslaving aan de betere buitenlandse televisieseries, type Mad Men, Six Feet Under, House M.D.... zender Acht en de digicorder steunen me daar volledig in. De oplossing ligt voor de hand, ik weet het. Maar 't is niet dat ik niets doe hoor, gisteren vermaakte ik bijvoorbeeld nog een paar oude t-shirts tot slabs:


Tof hè. En ja, iemand hier in huis droeg ooit beige t-shirts. Ik was het alvast niet. En om van effen beige een schone slab te maken, heb je al meer nodig dan een schoon biais-bandje. Een strijkapplicatie bijvoorbeeld, ik denk dat ik ze ooit bij Noeks kocht. Ik denk wel dat de halsopeningen nogal groot zijn uitgevallen. Ik heb eens gepast en ze passen voor mij. Baby's plegen een dunner nekske te hebben dan ik. Maar soît, dat weten we dan voor in 't vervolg. Dat heb je dan als je babyspullen uit de losse pols tekent, zonder a) een slab of b) een baby in huis. Maar ze zijn wel bruikbaar hoor. Een beetje naar achteren trekken hè (niet te hard!). Toch al weer wat meer spullen voor zondag op La Dorlotterie. Maar eigenlijk zou ik rokken moeten maken. Ik heb dat namelijk op de flyer laten zetten: dameskledij. Slabs en andere prullaria heb ik inmiddels genoeg, "accessoires" is ruim interpreteerbaar en daardoor ook te verkrijgen bij Billy Rose en JuF HaaK, voor de kinderkledij is er uiteraard It Fits for Kids en ook Mambotango, tassen heb ik nog wel wat in voorraad - maar toen ik zondag iemand hoorde zeggen, afgaande op onze mooie flyer: "Oh, er is ook dameskledij, dan kom ik zeker", kakte ik toch wel even bijna in mijn broek. Nochtans gaan die rokken wel goed vooruit, op een dik uur kan ik er eentje klaar hebben. Dus in principe kan ik er toch nog wel een paar maken. Allee hup! Vanavond nog een post, met een foto van een rij fantastische rokken!

Maar eerst mijn ontbijt van een boke en een chocolade manneke nog naar binnen werken. Want ja, ook mademoiselle is braaf geweest dit jaar.

Labels

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het...
7 reacties
Meer lezen

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant...
8 reacties
Meer lezen

als 't kind maar een naam heeft

Ik las over de naamkeuzes in The Crib . En daar werd een vraag gesteld: hoe kwamen jullie kinderen aan hun namen? Laat dat nu net een onderwerp zijn waarover ik het wel graag heb. Zo graag zelfs, dat ik het er al over had. Over Jackie dan toch (die eigenlijk Jacqueline heet). De naam die mijn wederhelft bedacht. Terwijl ik al sinds ik kan schrijven lijstjes maak van hoe mijn kinderen zouden mogen heten.  Maar 't was geen wedstrijd en hij had gelijk. Jackie is de mooiste naam die er bestaat. En toen kwam er kindje twee. We hadden weer elk onze favoriete jongensnaam (die van mij was van Marcel naar Maurice verschoven, zijn favoriet bleef Georges). Maar een meisjesnaam, dat duurde toch wel even. Johan rekende op een nieuwe geniale ingeving, maar die liet op zich wachten. Er werden lijstjes gemaakt en geschrapt, geschrapt... want omdat we Jackie zo'n mooie naam vonden, hadden we voor onszelf de lat wel erg hoog gelegd. We hadden het idee dat kindje twee een minstens even moo...
14 reacties
Meer lezen