Mademoiselle Fresita

tadaaa... Jamkoekjes!!! En ja, ik weet dat decor belangrijk is, een mooi tafelkleedje, mooi bordje... maar deze misbaksels komen toch het meest tot hun recht op een pietepeuterig balkonnetje in het centrum van Brussel waar vooral een vuilnisbak staat. Dit werd me op de foto in het kookboek beloofd: Dat is toch wel andere koek (wow, die is flauw). Een paar minuten geleden zagen ze er nochtans behoorlijk eetbaar uit. Wel nogal in elkaar gezakt, een bakplaat vol aan elkaar geplakte koekjes, maar ze waren wel lichtbruin. En dan gaat mademoiselle nog even mails checken, en dan even 'snelletjes' uitrekenen wie wat nog verschuldigd is aan wie voor ons oudjaarsetentje. De berekening is denk ik gelukt, de koekjes iets minder. Ze zijn dus zwart, en bevatten vermoedelijk meer teer dan een pakje groene michel. De paar vierkante centimeter die er iets minder kankerverwekkend uitzien, heb ik trouwens intussen al opgegeten. En die waren zelfs bijna lekker. Ik ga ze nog eens maken denk i...

Weinig bloginspiratie, weinig tijd maar in 't begin van de week toch wel een paar successen van onder het naaimasjien getoverd. Een geweldige rok, in één van die zalige retrogordijnenstoffen die ik hier nog heb liggen: Super hè. 't Is een 42 en hij is nog niet toegewezen. Te koop voor 50 euro. Roept u maar. Stof is op nu, dus bestellen in andere maten kan niet meer. Ik heb nog wel wat kersenpittenkussentjes in die stof, maar die moet je hier thuis komen halen, die wegen een beetje te veel om op te sturen (wat kost dat, een pakje van een kilo per post versturen?). Verder verbeterde ik ook mijn patroon voor kinderjurkjes. Oorspronkelijke basis was een patroon dat ik ooit kocht en zelf wat aan veranderde, en nu verbeterd met de online-hulp van Madame Zsazsa en de live-uitleg van die lieve Miek .   Ik denk dat het maat 104 is, maar ik ben niet zeker en ben nu even te lui om uit mijn zetel te komen om te checken. Het felle stofje vond ik vorig jaar op eBay, het lichte is ee...

Een jaar geleden begon ik jurkjes te maken en intussen geraken ze stilaan verspreid. Er lopen al enkele mooie poppemiekes mee rond. Ik hoorde al veel moois over blije klanten Anna-Fiona, Mariebel, en zopas kreeg ik een fotootje van Tess doorgestuurd. Zie ze blinken. En je zou mij nu eens moeten zien blinken. Dat wilde ik maar even laten zien. Want nu wil ik eigenlijk gaan slapen. Heb namelijk tot daarnet gewerkt aan cadeautjes voor twee jarige vriendinnetjes. En dan is 't nog niet af. Morgen verderwerken, hoewel er voor morgen inmiddels ook al enkele andere plannetjes gesmeed zijn (onder andere pintjes drinken in de Roskam , jochei!). Maar we komen er wel! *voor Nederlandse lezers: schone kleedjes zijn mooie jurkjes, geen zuivere tapijtjes.

Weekendjes aan zee kunnen nooit kwaad. Luieren, uitslapen, lezen - dat doen wij dus alleen bijna nooit hè, zo uren zitten lezen in een boek. En nu dus wel, tot hij uit was: Op aanraden van velen gelezen en ik heb me er zeker niet mee verveeld, maar toch niet op mijn lijstje van all time favourites terechtgekomen. Alle diehard boekenwurmen hebben hem intussen allang gelezen, aan de iets minder  hardnekkige lezers - zoals ik - zou ik zeggen: je zou hem kunnen lezen maar het hoeft niet per sé. Velen zullen mij hierin tegenspreken, dat mag. Moeilijk te zeggen waarover het boek gaat zonder iets van de toch wel spannende plot te verklappen. Grofweg: twee broers zitten met hun echtgenotes in een chique restaurant. De broers zijn niet meteen dikke vrienden. Ze hebben elk een tienerzonen van een jaar of vijftien die met elkaar optrekken. Die jongens hebben iets op hun kerfstok en de ouders zijn samengekomen om het daarover te hebben. Ziezo, niet echt iets verklapt denk ik. Het hele boe...

Gewapend met de tips van Elza D. en de geërfde kodak van mijn schoonouders ging ik vandaag aan de slag, vastberaden u een mooie foto te laten zien van de vlaggetjes die ik vandaag gemaakt had. Want die vlaggen zijn altijd veel mooier dan de foto's doen vermoeden. Ik dacht dat de boosdoener vooral de niet erg fleurige kleur van onze muur hier was waar ik de vlaggetjes altijdhang. Die kleur heet "mud", en daar lijkt het ook het meest op: modder. Klinkt verschrikkelijk maar het is best wel mooi. Hoewel het wellicht een andere kleur was geworden als ik bij het kiezen ervan besefte dat ik hier ooit zelf zou komen wonen (meneer Fresita en ik schilderden samen het appartement nog voor ik van plan was hier ooit echt in te trekken). Buiten één kamer zijn alle muren "mud" bij ons. Die ene kamer is appelgroen. Die verf heeft niet goed gepakt, ik ben er volledig niet tevreden van, maar 't is alvast wel wat frisser dan dat die donkere modderkleur. Dus daar kwamen vandaa...

't is een schoon jaar geweest, en ik hoop van u 't zelfde. "Wat mag ik je wensen?", kreeg ik vandaag een paar keer te horen, en daar moest ik toch wel even over nadenken. Een goed teken denk ik, moet zijn dat ik een content mens ben. En terecht. Ik wens dat er voor mij niet al te veel verandert dit jaar. Of 't moest zijn dat ik toch ineens graag een kind wil. Maar voorlopig dus niet. En neen, een oudjaarsavond met mijn geweldige vriendinnen en hun lieve mannen en vooral hun massa's nageslacht wekt bij mij geen moedergevoel op. Ik zie ze allemaal graag hoor, die kindjes, 't zijn stuk voor stuk schoontjes en lievekes, en grappig ook. En 't was wel een beetje druk gisteren maar daar kan ik wel tegen. 't Is gewoon dat organiseren waar ik zo tegenop zie. Ik heb al moeite genoeg met mijn eigen leven, mijn wederhelft is gelukkig zelfredzaam. Maar de dagen dat ik de deur uitga met in mijn handtas mijn sleutels, mijn portefeuille, mijn badge van 't werk...