Doorgaan naar hoofdcontent

Truc-troc

Een paar weken geleden vroeg een vriendinneke "wie heeft er goesting om mee naar Truc-troc te gaan?", en dat had ik wel! Inmiddels werd het vriendinneke een beetje ziek en zei meneer doktoor: blijf jij maar mooi in je bedje liggen. Mademoiselle ging toch, want ik was intussen toch wel erg nieuwsgierig naar dat getruc-troc. Concept: kunstenaars stellen hun werk tentoon op een soort veiling. Elke bezoeker krijgt een pakje post-its om een bod op te schrijven en bij het werk te plakken dat hij of zij graag wil hebben. 't Is alleen vooral niet de bedoeling dat je geld biedt, maar iets anders leuks. Etentjes, reisjes, andere diensten... Op de (overigens amper aan dit jaar aangepaste) website kan je lezen wat de indrukwekkendste deals waren van de vorige editie. Tof om te zien wat mensen willen bieden voor een kunstwerk, begrijpelijk ook want de kunstwerken waren over 't algemeen mooier dan ik eigenlijk verwacht had. Interessant ook voor de kunstenaars denk ik, ik veronderstel dat je er toch wel wat interessante mensen mee kan leren kennen.

 Eén van mijn favorietjes: 


een grote foto van ene Leslie Szmigielski. Zo'n überschattig stadstuintje en al die leuke spulletjes... Love it!

O ja, 't is morgen ook nog! In de Bozar in Brussel, van tien tot zes. Allen daarheen! En denk al maar eens goed na over wat je in ruil wil aanbieden. Want dat hadden wij niet zo goed gedaan en bijgevolg hebben we ook nergens een bod op gedaan. Een kunstwerk aan onze muur zal Truc-troc alvast niet opleveren, maar we hadden wel een fijne namiddag (met trouwens gratis kleine Pain-Quotidien-taartjes - hoezee) - en een snuisterpartij in de Bozarshop (die uiteindelijk ongeveer evenveel tijd in beslag nam als het bezoek aan de tentoonstelling zelf - maar dat heb ik wel vaker voor met museumshops. En de bozarshop is dan ook een hele mooie grote museumshop.

Labels

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het...
7 reacties
Meer lezen

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant...
8 reacties
Meer lezen

als 't kind maar een naam heeft

Ik las over de naamkeuzes in The Crib . En daar werd een vraag gesteld: hoe kwamen jullie kinderen aan hun namen? Laat dat nu net een onderwerp zijn waarover ik het wel graag heb. Zo graag zelfs, dat ik het er al over had. Over Jackie dan toch (die eigenlijk Jacqueline heet). De naam die mijn wederhelft bedacht. Terwijl ik al sinds ik kan schrijven lijstjes maak van hoe mijn kinderen zouden mogen heten.  Maar 't was geen wedstrijd en hij had gelijk. Jackie is de mooiste naam die er bestaat. En toen kwam er kindje twee. We hadden weer elk onze favoriete jongensnaam (die van mij was van Marcel naar Maurice verschoven, zijn favoriet bleef Georges). Maar een meisjesnaam, dat duurde toch wel even. Johan rekende op een nieuwe geniale ingeving, maar die liet op zich wachten. Er werden lijstjes gemaakt en geschrapt, geschrapt... want omdat we Jackie zo'n mooie naam vonden, hadden we voor onszelf de lat wel erg hoog gelegd. We hadden het idee dat kindje twee een minstens even moo...
14 reacties
Meer lezen