Mademoiselle Fresita

Mijn maatje Sofie had een oma die ze heel graag zag. Helaas is Moe Hei er al een tijd niet meer.  Eén van de erfstukken voor Sofie was een schort, of een jurk - bij die echte bomma's is dat onderscheid niet zo duidelijk. Schoon stofke, maar niet echt een schoon model. Sofie zei: mademoiselle, maakt daar eens iets van, en zij bedoelde eigenlijk een schoon sjakosj ofzo. Maar Mademoiselle zag in die schort zonder veel moeite een toffe rok - en eindelijk heb ik daar dan eens werk van gemaakt. (Het is niet aan te raden om tegen mademoiselle te zeggen dat het niet dringend is. Echt niet.) maar hier is het dan: Nu nog met Mademoiselle erin. Hopelijk binnenkort met Sofie erin. Want ze is wel wat minder frivool op het vestimentaire vlak. Maar zo opvallend is het rokske toch niet denk ik. Hoop ik. Ik denk trouwens dat die oranje bloemekes op de rok mooi bij de rode haren van Sofie zullen staan. En, voor wie het nog interesseert: het ziet ernaar uit dat iBood mijn centen gaat terugstor...

Mademoiselle omringt zich te allen tijde graag met talent op 'tefrente gebieden'. 't Is dan ook met gepaste trots dat ik mag zeggen dat ik toch meer dan de helft van 'The Me in You' tot mijn vriendenkring mag rekenen - wij bevinden ons van tijd tot stond met veel plezier aan dezelfde toog. Gisteravond traden zij op in het Stuk in Leuven. Zucht. U zegt? De girl in armour komt u bekend voor? Dat kan. Ga op Google Afbeeldingen maar eens op zoek naar de coverfoto van 'Grand' van Monza. En op YouTube naar het clipje van 'Dood aan alle meisjes'. Stijn Meuris kwam eens in ons café in raakte helemaal in de ban van deze twee ravissante zwarte raven. Volledig begrijpelijk.

Niets zo leuk als lieve vrienden die perfect je smaak kunnen inschatten. Kijk wat ik gisteren kreeg, door een vriendin op de kop getikt op een garageverkoop: Zo'n geweldig stofje! 't Was liefde op het eerste gezicht hier. Die kleuren! Dat motiefje! Zalig gewoon. Ik kijk nu nog meer uit naar mijn naaiverlof dat zaterdag ingaat. Twee weken niet werken op het werk maar alleen naaien bedoel ik dan. Dus niet naaiverlof zoals in 'twee weken niet naaien'. Wat ik van deze stof ga maken, kan u waarschijnlijk wel zien op La Dorlotterie , op 8 mei in Den Hemel in Zichem. La Dorlotterie bestaat dan ineens ook een jaar: vorig jaar op 9 mei organiseerde mademoiselle samen met Joke en Annelies een minimarktje in het zaaltje boven ons stamcafé , met de hulp van de madam van de meneer van dat café. Het werd een daverend succes: massa's mensen kwamen langs, onze speelhoek werd druk bezocht en de grimeuse had haar handen vol. In december was het dan tijd voor de kersteditie, ...

Afgelopen vrijdag kocht kocht ik een bundel gigantische rabarberstelen, zonder zeker te weten wat ik er mee zou doen. En zondag stuurde de goede fee zowaar een recept voor rabarbertaart. Een alternatieve versie van haar goddelijk uitziende merengue staat hier nu af te koelen. Qua goddelijkheid moet ik wel de duimen leggen, we moeten daar eerlijk in zijn. Ik had dan ook maar twee eitjes, waarvan één volledig het deeg in ging. Merengue van één eiwit is een beetje zielig. Aardappelmeel of maïsmeel had ik ook niet meer in huis, maar omdat we iets zochten dat het rabarbersap een beetje zou binden, leek puddingpoeder me wel wat. We zien wel. Maar ik ben er zeker van dat het heerlijk zal zijn. Ook al ziet het er niet echt uit. Ik weet het, het zou echt vanalles kunnen zijn, maar het is dus een rabarbertaart. Met een heel klein beetje merengue. Ik kan amper wachten tot ze agfekoeld is, hoe wel ik me in een verregaande staat van verzadiging bevind na een grote portie van de gemakkelijke m...

zaterdag nog een spoedbestelling afgewerkt: een grote slab met een plastronneke, 't blijft een hit. Ik maakte er voor de gelegenheid zelfs een doeblefaske van, dus twee plastronnekes voor de prijs van één. Zodat je je das kan aanpassen aan je colbertje dus.

Op donderdag scheen de zon, ik zag een paar van mijn vriendinnen, ik kocht een geweldig kleedje in mijn nieuwe favoriete winkel , ik had muurstickers gewonnen met een wedstrijd op tinternet (afgeleverd door dezelfde man van TNT die mijn kodak aan iemand anders heeft overhandigd, we beginnen Roger te kennen), ik keek naar nen hele schone film én we aten de eerste asperges, recht uit Kinrooi, à la flamande, zelfgemaakt en bijzonder goed gelukt. Het leven kan zo schoon zijn. Dan is het misschien niet zo erg om uwe ringvinger vakkundig te dunschillen (lang geleden dat ik nog zo hard gebloed had). Op zo'n dagen is het moeilijk om te kiezen welke chose ge het meeste aimet om over te bloggen. Maar als je het bloggen uitstelt wordt die vraag al grotendeels vanzelf beantwoord: de asperges zijn al op dus daar kunnen we geen foto van laten zien. En de muurstickers zal ik eens laten zien als ze in gebruik zijn. De jurk van Think Twice daarentegen: mooi! 17 Euro. Meer dan op het Vossenp...

Een vriend van vroeger werd onlangs papa van een meisje en hij en de mama noemden dat meisje Benthe. Hoewel de papa van Benthe en ik niet zoveel contact meer hebben, kreeg ik toch een geboortekaartje, wat mij erg blij maakte. De papa van Benthe ken ik nog een beetje, maar we moeten daar eerlijk in zijn: waar het stijl en accessoires betreft is het toch wel meestal de mama die de knopen doorhakt. En de mama van Benthe ken ik eigenlijk helemaal niet. Dat is niet gemakkelijk als je een cadeautje wil geven – Mademoiselle Fresita geeft namelijk geen ‘neutrale’ cadeautjes. Gelukkig kan je van een geboortekaartje veel leren. Met veel chance kan je iets maken dat daar volledig bij past maar dat lukte in dit geval niet. Ik hoop dat ik het juist heb als ik zeg dat er toch een beetje een voorliefde voor retro is. En hopelijk vinden ze mijn vlaggenlijntje mooi. Ik vind het zelf alvast mooi. Maar ik heet niet Benthe dus ik ga het niet zelf houden. Veel plezier met je vlaggetjes Benthe, ik hoop ...

Net met veel plezier "Vaslav" van Arthur Japin uit. Ik houd ervan als een boek mij meevoert naar een andere wereld, in tijd of in ruimte of allebei. En ik heb een beetje een zwak voor ballet. 't Was dus aangenaam vertoeven, een paar weken in de wereld van de getikte balletdanser Vaslav Nijinski. Ik las van Arthur Japin ook al "De Grote Wereld", ook heel mooi. Op naar meer!

Scouts! absoluut! Dat werd mij deels door de strot geramd door mijn broers maar ik heb er nooit spijt van gehad. Maar als ik moet kiezen tussen de Banier en de Scoutsshop  (daar ben ik precies al lang niet meer geweest, Hopper???), dan steek ik wel over. Ik ben dan ook meer een knutselaar dan een kampeerder geworden. Intussen ben ik groot en is chiro niet meer uitsluitend cacao of afgelekte frisco. Eigenlijk kan mij dat allemaal niet meer zoveel schelen, ik ben zelf te groot en heb nog geen kinderen, laat staan kinderen op jeugdbewegingsgerechtigde leeftijd. Ik werk zelfs bijna dagelijks samen met een nogal enthousiaste chiro-madam, en met veel plezier. En als die chiromadam haar chirovrienden zich voortplanten, dan help ik haar graag met gepaste cadeautjes: Toile-cirée uit de banier, echt tof. Geen geweldige kwaliteit, het is zelfs eigenlijk niet echt toile-cirée want veel toile is er niet aan. Cirée vooral dus. Vellen stevig plastic, laat het ons daar op houden. Maar gevoe...

'Een boek om aan al je vriendinnen cadeau te geven' zegt Oprah Winfrey op de achterflap van 'Eten, Bidden, en Beminnen', een boek geschreven door Elizabeth Gilbert. Ik heb hem niet cadeau gekregen maar wel geleend van een dierbare vriendin en ik ben er echt keihard van aan het genieten. Een absoluut wijvenboek hoor. Maar net daarom zo heerlijk ontspannend. Zo'n boek waarvoor ik tijdens de middagpauze even wegglipte van mijn collega's om onder een boom in het gras te gaan zitten lezen. Het is het waargebeurde verhaal van een vrouw die op zoek gaat naar zichzelf en daarvoor een jaar gaat reizen: naar Italië, India en Bali. Om respectievelijk vooral te eten, te bidden en te beminnen. Ik weet het, klinkt geweldig zweverig en behoorlijk fout, een wijvenboek zoals ik al zei. Maar ik ben dan ook een wijveke dus ik lees dat al eens graag. Op de koop toe heb ik daarnet alle regels aan mijn laars gelapt en terwijl ik nog in het boek bezig ben (ongeveer één derde, dus It...