Doorgaan naar hoofdcontent

fresita frambosia

even stoefen met mijn vrije voormiddag in de zon...

met een ontbijt van (zelfgemaakt, wat dacht je) frambozenmuffins en smoothie van banaan en aardbei.



Voor u helemaal jaloers wordt... wij hebben genen hof en het balkon is eigenlijk te klein om op te zitten. Er wordt nagedacht over een constructie met twee krukjes en een tafeltje zonder poten om aan de ballustrade te hangen, maar tussen nadenken en handelen verloopt er hier meestal veel tijd.

Zo. vrije voormiddag zit er al bijna op, strakjes werken maar eerst nog even een verjaardagscadeautje voor schoonzus gaan kopen - een rond getal verdient een rond cadeau! Halelujah!

wie ook frambozenmuffins wil maken, ik haalde het recept ooit van het internet, zonder bronvermelding...


Ingrediënten
6 eetlepels (zachte) boter
100 gram suiker
100 gram zelfrijzend bakmeel
Een theelepeltje bakpoeder
1 ei (even loskloppen in een beker)
2 eetlepels melk
75 gram bevroren frambozen (gewoon in de vriesafdeling van de supermarkt te vinden, bij het ijs enzo)
Doe de suiker en de boter bij elkaar in een kom en klop luchtig. Doe daarna langzaam het ei en de melk erbij en klop goed door tot een mooie massa. Daarna het bakmeel en het bakpoeder erbij en goed doorroeren totdat het één geheel is. Doe nu de frambozen (gewoon bevroren!) erbij en even doorscheppen.
Pak nu een grote muffin-bakvorm of papieren muffinvormpjes en vul ze met het beslag. Ik doe dit zelf altijd met een ijslepel (dit is echt precies de goede hoeveelheid), maar gewoon met een lepel kan ook.
Een twintigtal minuutjes bakken in een voorverwarmde oven (200°C). 
En de smoothie? Eén banaan, een flinke handvol aardbeien, een portie witte yoghurt en eventueel een geut fruitsap naar keuze om het vloeibaarder te maken. Fristi-live noemen wij dat hier. Bijna dagelijkse kost in de zomer. Buiten het aardbeienseizoen doen wij het met twee kiwi's in plaats van aardbeien. Want het is altijd kiwiseizoen.
smullen maar :-)


Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het...

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant...

als 't kind maar een naam heeft

Ik las over de naamkeuzes in The Crib . En daar werd een vraag gesteld: hoe kwamen jullie kinderen aan hun namen? Laat dat nu net een onderwerp zijn waarover ik het wel graag heb. Zo graag zelfs, dat ik het er al over had. Over Jackie dan toch (die eigenlijk Jacqueline heet). De naam die mijn wederhelft bedacht. Terwijl ik al sinds ik kan schrijven lijstjes maak van hoe mijn kinderen zouden mogen heten.  Maar 't was geen wedstrijd en hij had gelijk. Jackie is de mooiste naam die er bestaat. En toen kwam er kindje twee. We hadden weer elk onze favoriete jongensnaam (die van mij was van Marcel naar Maurice verschoven, zijn favoriet bleef Georges). Maar een meisjesnaam, dat duurde toch wel even. Johan rekende op een nieuwe geniale ingeving, maar die liet op zich wachten. Er werden lijstjes gemaakt en geschrapt, geschrapt... want omdat we Jackie zo'n mooie naam vonden, hadden we voor onszelf de lat wel erg hoog gelegd. We hadden het idee dat kindje twee een minstens even moo...