Doorgaan naar hoofdcontent

nieuwjaarke zoete

Meneer hangt de was op en mevrouw blogt. Zo'n gezin zijn wij. Ik mag niet klagen dus. Laatste werkjes alvorens af te zakken naar de andere kant van 't land om bij onze vrienden te gaan vieren. 't Is bij ons meestal een eerder bescheiden feest - ik bedoel dan dat het allemaal niet zo heel laat wordt want dat hoeft voor mij niet zo heel nodig. Ik zou kunnen zeggen dat ik het niet te laat maak omdat ik morgenvroeg moet gaan werken, maar ik ga vooral werken omdat ik het meestal toch niet zo laat maak. Meneer daarentegen, die maakt het wel graag laat. Ook een beetje van moeten. Tegen de tijd dat ik in mijn bed lig, gaat hij plaatjes aaneen rijgen in Den Hemel. Waarschijnlijk zoals gewoonlijk tot ik al een tijdje achter mijn bureauke zit op 't werk.

Maar voor het zover is, zijn er nog vrienden en lekker eten. Ik vertelde al over de Miekes en de Fienen, en wij wisselen dat gezelschap jaar om jaar om om oudjaar mee te vieren. 't Is een oneven jaar, dus Miekesjaar. De taken zijn verdeeld, en mademoiselle bood aan het zoets voor haar rekening te nemen. Het leek me praktisch en bovendien ook wel leuk om vanalle kleine dessertjes te maken in van die schone glazen yoghurtpottekes - zodat die mooi in een platte rieten mand vervoerd kunnen worden. Goed idee, hoewel we zo geen pottekes in huis hadden - u raadt wat wij de afgelopen weken vooral gegeten hebben. Even werd er hier geopperd: hadden we niet beter gewoon yoghurt als dessert gegeven met oudjaar. Daar zat iets in. En dat zou inderdaad gemakkelijker geweest zijn. Maar toch. Dit is ook niet slecht:


chocolademoussekes (wij noemen dat hier al eens chocoloremousse - naar de madam van wie ik jaren geleden het recept kreeg en het blijft een topper - lukt altijd), tiramisukes (naar Nigella's idee met Baileys, hoewel ik dat in mijn studententijd - dus nog voor ik van Nigella's bestaan afwist - ook al eens deed omdat wij geen Amaretto in huis hadden) en ten slotte panna cotta met ananas, munt en amandel. Van 't Meuzeke. Uit zijn eerste kookboek. Een half jaar geleden gekregen en best al veel uit gemaakt. Hopelijk is dit ook een aanrader.

Ah - fijn weetje: die rieten mand waar die pottekes in staan: daarin zaten een dikke dertig jaar geleden mijn suikerboontjes. Cool hè.

Soît. Feest goed.

Labels

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het...
7 reacties
Meer lezen

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant...
8 reacties
Meer lezen

als 't kind maar een naam heeft

Ik las over de naamkeuzes in The Crib . En daar werd een vraag gesteld: hoe kwamen jullie kinderen aan hun namen? Laat dat nu net een onderwerp zijn waarover ik het wel graag heb. Zo graag zelfs, dat ik het er al over had. Over Jackie dan toch (die eigenlijk Jacqueline heet). De naam die mijn wederhelft bedacht. Terwijl ik al sinds ik kan schrijven lijstjes maak van hoe mijn kinderen zouden mogen heten.  Maar 't was geen wedstrijd en hij had gelijk. Jackie is de mooiste naam die er bestaat. En toen kwam er kindje twee. We hadden weer elk onze favoriete jongensnaam (die van mij was van Marcel naar Maurice verschoven, zijn favoriet bleef Georges). Maar een meisjesnaam, dat duurde toch wel even. Johan rekende op een nieuwe geniale ingeving, maar die liet op zich wachten. Er werden lijstjes gemaakt en geschrapt, geschrapt... want omdat we Jackie zo'n mooie naam vonden, hadden we voor onszelf de lat wel erg hoog gelegd. We hadden het idee dat kindje twee een minstens even moo...
14 reacties
Meer lezen