Zondagavond...zonovergotendagavond. En ik zat het grootste deel van deze dag binnen, zonder direct zonlicht. Gisteren ook. Maar we worden daar voor betaald en 't is op 't werk best gezellig op zondag. Bovendien is er op zondag ook taart! En omdat weer zo mooi is, mag dat taart met rabarber zijn! Dat was dan meteen mijn recentste geluksmomentje van de week.
Wat hadden we nog? Sport! Zeer vreemd dat ik (sporthater, weet u wel) dat in mijn lijstje van blessings opneem, maar ik genoot vanochtend zowaar van mijn toerkes op de Finse Piste in Looi. Ik had zelfs bijna spijt dat ik moest stoppen (door het zomeruur was de vrije voormiddag nog korter dan anders). Het feit dat ik voor één keer tijdens het lopen niet zwolg in zelfmedelijden, kwam natuurlijk ook door het weer. Heerlijk toch. Vanochtend ook precies goed om te lopen: zonnig, maar niet te warm. De zon zorgde voor nog meer vertier tijdens deze eerste echte lenteweek: meneer en ik wurmden ons vrijdag op ons vierkante meter terras voor het avondeten. Dat klinkt goed te doen, een vierkante meter, ware het niet dat die vierkante meter eigenlijk een halfrond is. Dat maakt het toch een pak moeilijker. Maar met twee klapstoeltjes uit de Ikea (die trouwens Nisse heten - net als mijn favoriete en enige neefje) kunnen we net naast elkaar zitten, met ons bord op schoot. Handig is anders, maar we zitten wel mooi buiten. Er werd ook geterrast in het begin van de week, met iemand die de dag erna zou bevallen van een prachtige dochter - ook dat mooie nieuws mag in de lijst met wat mij deze week blij maakte.
Nog meer baby-blessings: ik legde de laatste hand een een rijtje cadeautjes voor drie collega's die onlangs moeder werden, of nog een beetje meer moeder dan ze al waren. De voldoening bij het afwerken, en de blije reacties als de postbode zijn werk gedaan heeft, daar doen we het voor hè. Nestor is alvast content met zijn slab.
Verder hadden we nog: lekker eten (een vriendin kookte uit het prachtige boek van Gizzi Erskine), mooie muziek en een feestje, ik vertelde het al. En natuurlijk allemaal in uitermate goed gezelschap. 't Was alweer een mooie week. Laat de volgende maar beginnen.
Wat hadden we nog? Sport! Zeer vreemd dat ik (sporthater, weet u wel) dat in mijn lijstje van blessings opneem, maar ik genoot vanochtend zowaar van mijn toerkes op de Finse Piste in Looi. Ik had zelfs bijna spijt dat ik moest stoppen (door het zomeruur was de vrije voormiddag nog korter dan anders). Het feit dat ik voor één keer tijdens het lopen niet zwolg in zelfmedelijden, kwam natuurlijk ook door het weer. Heerlijk toch. Vanochtend ook precies goed om te lopen: zonnig, maar niet te warm. De zon zorgde voor nog meer vertier tijdens deze eerste echte lenteweek: meneer en ik wurmden ons vrijdag op ons vierkante meter terras voor het avondeten. Dat klinkt goed te doen, een vierkante meter, ware het niet dat die vierkante meter eigenlijk een halfrond is. Dat maakt het toch een pak moeilijker. Maar met twee klapstoeltjes uit de Ikea (die trouwens Nisse heten - net als mijn favoriete en enige neefje) kunnen we net naast elkaar zitten, met ons bord op schoot. Handig is anders, maar we zitten wel mooi buiten. Er werd ook geterrast in het begin van de week, met iemand die de dag erna zou bevallen van een prachtige dochter - ook dat mooie nieuws mag in de lijst met wat mij deze week blij maakte.
Nog meer baby-blessings: ik legde de laatste hand een een rijtje cadeautjes voor drie collega's die onlangs moeder werden, of nog een beetje meer moeder dan ze al waren. De voldoening bij het afwerken, en de blije reacties als de postbode zijn werk gedaan heeft, daar doen we het voor hè. Nestor is alvast content met zijn slab.
Reacties
Een reactie posten