contentement

Het zit er weer op. Was het nu de vijfde editie? Ik ben de tel een beetje kwijt (maar daar is niet veel voor nodig.) Ik heb het natuurlijk over La Dorlotterie. Het was een toppertje. Mooi weer, veel volk en wat vonden we het weer gezellig. Het is zo heerlijk om te zien hoe La Dorlotterie een echte vaste waarde geworden is, iets waar mensen op rekenen en naar uitkijken. Mensen die elke keer weer komen. Iedereen die zo blij wordt van al dat moois. Niet in het minst wijzelf. Telkens staan we er even bij stil dat dat mooie marktje alleen maar bestaat omdat wij daar een paar jaar geleden goesting in hadden. Joke had een webshop met kinderkleren - en Joke is een madam die van aanpakken weet. En die de kunst verstaat creatieve madammen in gang te stampen. Ze riep Annelies en mij bij zich en zei: ik wil iets doen en ik wil dat jullie meedoen. Dat was het begin van zowel Billy Rose als van Mademoiselle Fresita. We brainstormden over een naam, vertaalden 'verwennen' naar het Frans, maakten er een zelfstandig naamwoord van en werden op slag verliefd toen we het woord "La Dorlotterie" uitspraken. Er werd op geklonken en de bal ging aan het rollen. Al gauw was er geen weg meer terug, en de dubbele 't' in de naam, die eigenlijk niet correct is, die kregen we niet meer weg. La Dorlotterie dus, met een spellingsfoutje. Want perfectionisme is saai.

We verbazen ons er ook keer op keer over hoe gesmeerd dat altijd loopt. We kijken wat rond op zoek naar creatieve zielen die een meerwaarde kunnen zijn voor La Dorlotterie. Elke editie pakten we al uit met enkele verrassingen en dat weet ons publiek wel te smaken. Net als Joke het een paar jaar geleden met ons deed, stampten wij vorig najaar Hildegarde in gang. We vonden al lang dat er taart moest zijn op La Dorlotterie, maar we vonden niet meteen een geschikt bedrijfje in de buurt dat aan onze normen voldeed. Maar we kenden zelf wel iemand die dat zou kunnen. Simpelweg hartverwarmend om te zien hoe één simpel voorstel "zou jij het misschien zien zitten om taartjes te verkopen op La Dorlotterie?" een mens motiveert en inspireert tot het maken van de lekkerste en mooiste taarten die je ooit proefde en zag. En hoe gelukkig onze Hillie Vanilli daarvan wordt - en met haar iedereen.

Het was echt weer heerlijk. Zalig om zoiets te doen met de mensen die je het liefst om je heen hebt. Vleugels krijg je ervan. 

Dankjewel Bo, Anja, Valerie, haakdames, Geertrui. Merci Axel, merci Theo (een springkasteel, daar droomden we al zo lang van!). Hillie, you're the best. Merci lesbisch koppel voor de nagelkes. Amke - te gek dat je er bij was - als jouw creativiteit weer de kop opsteekt (en ik ben er zeker van dat dat wel eens gaat gebeuren, in welke vorm dan ook) - dan weet je ons te vinden. Anytime. Kus aan Johan en mama voor logistieke en mentale steun (bokes met ei vatten beiden eigenlijk perfect samen). Dozen vol merci'kes voor alle bezoekers (waarvan er velen keer op keer weer bij zijn). Isabelle: in december weer!

Maar vooral: merci Joke, merci Annelies. Ik hoop dat we onze lieve kleine dorlotterie nog jaren samen blijven doen. Love you!