de fienen slaan weer toe!

Een knaller van een weekend was. In onze inmiddels vaste stek in Dardennen. Zeven klassewijven (waarvan er één met talent voor het shaken van cocktails en een andere die de gave bezit om de heerlijkste desserten te creëren, allebei mooi meegenomen), een grote doos chips, een paar flessen cava, een tafel vol boekskes, een vogelpikbord, gloednieuwe pijltjes en het beste van Elvis. Wij vragen wij niet veel.

Tot zondagmiddag was het weekend perfect. En toen werd het nog beter. Want toen werd er één van ons verrast voor haar dertigste verjaardag. Ik vertelde al over onze traditie van elkaar te verrassen en dat vooral veel te laat te doen. Dus meer dan een jaar na datum, kreeg een van onze stichtende leden een feestje van formaat op haar brood. Een specialleke. Zij loopt namelijk al ongeveer de helft van haar leven rond met een droompje. Al sinds wij oud genoeg zijn om zonder onze ouders op vakantie te gaan, zeurt onze Hillie ons de oren van het hoofd over een ezeltjestrektocht. Meerdere fienen ondernamen al meerdere reizen met Hillie, in verschillende fienenformaties, maar van die ezeltrektocht was het nog niet gekomen. Eigenlijk wisten wij dus al wel heel lang waarmee we haar zouden verrassen. Want wij groeiden namelijk op vlakbij een gigantisch natuurgebied waar een oude boerderij staat die bewoond wordt door Akela himself. Van toen wij nog kabouterkes waren en sommigen van onze wederhelften welpen. En Akela, die heeft vanalle dieren op zijn boerderij, waaronder ook enkele ezels. En die ezels, die gaan maar al te graag mee wandelen.

Mannen en kinderen werden ingeschakeld om Hillie en ons te voorzien van een warm welkom met een prachtige picknick, in de tuin, bij het Bolhuis. Gevolgd door een wandeling met Melanie en Sterre. En een ijsje. Een feestje zoals onze Hillie het graag heeft. En wij ook natuurlijk.