Tradities zijn er om in ere te houden, maar sommige tradities moet je gewoon nog zelf opstarten. "Brussels Nieuwjaar" zou je er zo eentje kunnen noemen. Naar analogie met onze collega's uit Antwerpen besloten we vorig jaar om samen met de collega's uit Brussel pintjes te gaan pakken in De Roskam ter ere van het nieuwe jaar. We vormen een aardig clubje en voor het tweede jaar op rij was het een succes - met zowat iedereen present (op een paar geldige excuses na).
Pintjes drinken met een zwangere buik is uiteraard niet gepast, maar lang leve Jupiler N.A. Na 23 weken heb ik het namelijk stilaan gehad met water, cola en sapjes. Op café toch. Het ziet er wel een klein beetje marginaal uit, die pint bier boven mijn dikke buik - maar het smaakte wel. Mijn lat ligt allicht niet meer erg hoog - ik kan me amper herinneren hoe een echte pint smaakt.
Nu ben ik - volgens mij - geen notoir drankorgel, maar als enige een avond bloednuchter op café doorbrengen in een gezelschap dat in langzaam vorderende staat van lichte dronkenschap verkeert, het is toch een ervaring apart. Gesprekken worden aanzienlijk minder interessant naarmate de avond vordert, terwijl dat met de hulp van wat alcohol net andersom is. Maar al bij al was het gezellig, en dit groepje Brusselaars is best een aangename bende.
Na een avondje uit mag een mens al eens uitslapen. Vooral als dat op een vrije dag is uiteraard. En de ochtend van zo'n langzame dag waarop niets moet is het ideale moment voor een ontbijt op de wijze van Sophie Dahl. Haar ideeën over ontbijt zijn soms nogal heftig (tofu met komijn en shitakes? Koude frittata met geitenkaas en courgette? roerbaktofu met pesto en spinazie? schelvis uit de oven? ) maar als ik de tijd hebt om zeer op mijn gemak te koken en te ontbijten, zodat ontbijt en lunch langzaam in elkaar overgaan, dan waag ik me graag aan Miss Dahls heerlijkheden. Ik houd voor het ontbijt van zoete, zachte gerechten (dus nee, spinazie en pesto schuif ik liever nog even voor me uit). Haar rijstontbijt met perenpuree staat hier af en toe op het menu - al zette ik het recept lichtjes naar mijn hand.
Voor de rijstpap gebruikte ik risotto met sojamelk, kardemompitten liet ik achterwege, de crème fraîche werd Griekse yoghurt (gezonder en vooral: die had ik in huis) en de perencompote werd gemaakt van 1 peer en twee kleine appeltjes en met diksap van rode vruchten in plaats van appelsap. Bovendien pureerde ik de compote ook niet, in tegenstelling tot wat Dahl voorstelt. Lekker maar zwaar. Alleen een aanrader als je de uren erna niets anders te doen hebt dan rustig verteren.
Pintjes drinken met een zwangere buik is uiteraard niet gepast, maar lang leve Jupiler N.A. Na 23 weken heb ik het namelijk stilaan gehad met water, cola en sapjes. Op café toch. Het ziet er wel een klein beetje marginaal uit, die pint bier boven mijn dikke buik - maar het smaakte wel. Mijn lat ligt allicht niet meer erg hoog - ik kan me amper herinneren hoe een echte pint smaakt.
Nu ben ik - volgens mij - geen notoir drankorgel, maar als enige een avond bloednuchter op café doorbrengen in een gezelschap dat in langzaam vorderende staat van lichte dronkenschap verkeert, het is toch een ervaring apart. Gesprekken worden aanzienlijk minder interessant naarmate de avond vordert, terwijl dat met de hulp van wat alcohol net andersom is. Maar al bij al was het gezellig, en dit groepje Brusselaars is best een aangename bende.
Na een avondje uit mag een mens al eens uitslapen. Vooral als dat op een vrije dag is uiteraard. En de ochtend van zo'n langzame dag waarop niets moet is het ideale moment voor een ontbijt op de wijze van Sophie Dahl. Haar ideeën over ontbijt zijn soms nogal heftig (tofu met komijn en shitakes? Koude frittata met geitenkaas en courgette? roerbaktofu met pesto en spinazie? schelvis uit de oven? ) maar als ik de tijd hebt om zeer op mijn gemak te koken en te ontbijten, zodat ontbijt en lunch langzaam in elkaar overgaan, dan waag ik me graag aan Miss Dahls heerlijkheden. Ik houd voor het ontbijt van zoete, zachte gerechten (dus nee, spinazie en pesto schuif ik liever nog even voor me uit). Haar rijstontbijt met perenpuree staat hier af en toe op het menu - al zette ik het recept lichtjes naar mijn hand.
Voor de rijstpap gebruikte ik risotto met sojamelk, kardemompitten liet ik achterwege, de crème fraîche werd Griekse yoghurt (gezonder en vooral: die had ik in huis) en de perencompote werd gemaakt van 1 peer en twee kleine appeltjes en met diksap van rode vruchten in plaats van appelsap. Bovendien pureerde ik de compote ook niet, in tegenstelling tot wat Dahl voorstelt. Lekker maar zwaar. Alleen een aanrader als je de uren erna niets anders te doen hebt dan rustig verteren.
Reacties
Een reactie posten