oep os sloefen*

* op onze pantoffels

Dat was hoe wij het nieuwe jaar inzetten. 't Was iets meer rock-and-roll dan dat nu klinkt - want we waren wel met een hoop vrienden samen en er kwamen cava (of kidibull), lekker eten en pakskes aan te pas - maar urenlang dansen in blitse outfits is al een paar jaar niet meer aan mij besteed. Toch niet op oudjaarsavond.

We trokken met de Fienen en hun aanhang het bos in om een paar dagen te 'kamperen'. In een kampeerhuis met bedden en een keuken, dus echt kamperen is dat niet, maar toch best wel basic allemaal. Zeven fienen, zes mannen, 12 kinders waaronder twee baby's en twee in de maak. Oudjaar vieren wij alternerend met onze twee vriendengroepen - het was dus een mooie gelegenheid mijn berichtje van twee jaar geleden te herlezen. Wat is er sindsdien veranderd? Eigenlijk niet zo overdreven veel. Buiten dan die buikbewoner hier. Maar ik vrees nog altijd de chaos die dat met zich mee gaat brengen. Vandaar mijn soberheidsvoornemen (weinig kopen enzo, alles zo simpel mogelijk houden). Dit jaar vroeg niemand me wat ze me moesten wensen, dat ligt blijkbaar nogal voor de hand. En dat is zo. Op dit moment is er eigenlijk niets belangrijker dan een gezonde, lieve baby.

Ik denk dat ik voor alle Fienen spreek als ik zeg dat we eerlijk gezegd een beetje schrik hadden voor dit weekend. Of dat wel leuk en ontspannend zou zijn, met die kleuterklas aan ons been. Maar ik spreek ook voor alle Fienen als ik zeg dat dat uiteindelijk allemaal reuze meeviel. Meer zelfs: het was zelfs plezant. Een gezond evenwicht tussen georganiseerde kinderactiviteiten (een fietstocht, een schattenzoektocht, een fakkeltocht, nieuwjaarszingen, knutselen én een heel kort verjaardagsfeestje (vijf jaar geleden lag er namelijk een Fien te puffen op oudjaarsavond) en vrij spelen maakte dat ze doorgaans in toom werden gehouden. Een paar pedagogische diploma's en massa's ervaring als ouders en als scoutsleiding waren hier wellicht niet vreemd aan.

Best wel fijn gezelschap, die pateekes. Maar er gaat toch weinig boven het moment dat ze allemaal in hun bed liggen. Hoewel er dan nog om de tien minuutjes een gil door een babyfoon weergalmt. Maar dat is voorlopig mijn zorg nog niet.

Op oudjaarsavond deelden we toen pakjes uit. Op voorhand werden er naampjes getrokken. Fijn toeval wil dat mijn uitverkorene hier nog een lapje stof bij mij had liggen, waarvan ik ooit een rokje voor haar maakte. Aangezien ze sinds een paar maanden gezegend is met een prachtige dochter, zocht ik een patroontje voor een babyjurkje. Gevonden bij de droomfabriek, waar ik gegarandeerd nog vele andere dingen van ga maken. Wat een heerlijke blog, met prachtige patroontjes.

dixit mama 'nog een beetje te groot, maar te mooi om in de kast te laten hangen'

Ik wens u allen een schoon jaar. Zonder veel verdriet, in goede gezondheid. En ik wens mezelf inderdaad een gezonde baby. Het wordt trouwens een meisje.