Doorgaan naar hoofdcontent

counting my blessings - 2013, week 10

dankbaar voor:

- een nieuw cd-rek. In de opening van een niet-gebruikte deur. Bedacht door de Fresita's, uitgewerkt als een soort van ikea-bouwpakket door mijn broer de schrijnwerker en in elkaar gezet door meneer. We zijn tevreden!



- twee prachtige vrije lentedagen. Niet te geloven wat een zalig weer dat was.
- twee kookboekenplanken in de keuken
- de ruimte in de boekenkast, vrijgekomen door het nieuwe cd-rek en de kookboekenplanken. De boekenkast oogt meteen weer wat minder chaotisch (hoewel ik me kan voorstellen dat de meningen hierover verdeeld zijn) - en de boeken werden weer op kleur gesorteerd!


- de heropening van de Hema in de Nieuwstraat. Waar ik dan toch een paar spullen kocht voor de dochter. Enkele kleertjes en een hele kleine slaapzak. Want iedereen belooft me wel vanalles, maar uiteindelijk heb ik hier nog steeds bijzonder weinig spullen in maat 50 liggen. En daar heb ik er wellicht maar weinig van nodig, maar ik wou toch een absurd scenario voorkomen van een baby met niets om aan te doen op de dag van haar geboorte. Stel je voor. Ook leuk aan de Hema: stroopwafels. Njammie.
- een terrasje
- een eerste sessie van zwangerschapscursus. Een heldere uitleg van vroedvrouw Leen. Zonder veel gezever, zo hebben wij het graag. We zien het zitten en kijken uit naar de rest van de cursus. En ja, ook naar de bevalling.
- een leuk cadeautje in de brievenbus!
- de heerlijke veganistische muffins van Le Pain Quotidien



- een deugddoend bezoekje aan een collega die ik al een tijdje niet meer zag
- het vooruitzicht op een heuse "babymoon". Met dank aan collega Sarah voor de research - exact wat ik zocht: een paar dagen relaxen op hotel in alle luxe, met aangepaste massages voor dikke buiken. Ons laatste zorgeloze tripje met z'n tweetjes.
- yoga
- de Kunstbende! Ik werd zowaar gevraagd om te jureren voor het onderdeel "mode" op de voorronde in Diest. Een hele eer en een leuke taak. Fantastisch om te zien hoeveel jonge mensen gemotiveerd, geïnspireerd en geengageerd zijn. Er zijn er zelfs bij met talent!

Labels

Labels:

Reacties

  1. Juffrouw Sanseveria11 maart 2013 om 20:40

    Lol: 'sommigen hadden zelfs talent'.
    Ik ben fan van de op-kleur-gesorteerde boeken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kelly - Ma vie en vert11 maart 2013 om 21:15

    Oh, dat cd-rek is geniaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nele11 maart 2013 om 23:57

    Ow ja, een bevalling, kicken vond ik dat. Wat spannend allemaal. Geniet van het laatste tripje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ellen16 maart 2013 om 15:05

    Heel leuk, dat cd rek! En dat maatje 50, moest je nu in de buurt wonen kon ik je zo wat lenen. Mijn dochtertje was er bij haar geboorte al te groot voor.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. mademoiselle fresita18 maart 2013 om 10:16

    Wat lief Ellen! Ik ga ook stoppen met maatje 50 kopen. Het geboorteformaat van de naast familie-baby's indachtig is de kans groot dat die maat al gepasseerd gaat zijn bij de geboorte. En bij een acuut gebrek aan kleren kan meneer Fresita nog altijd een spurtje trekken naar Hema of een andere winkel om wat bij te kopen. Ik heb eerlijk gezegd meer schrik om vanalles in huis te hebben dat ik niet ga gebruiken dan dat ik te weinig spullen zal hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het...
7 reacties
Meer lezen

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant...
8 reacties
Meer lezen

als 't kind maar een naam heeft

Ik las over de naamkeuzes in The Crib . En daar werd een vraag gesteld: hoe kwamen jullie kinderen aan hun namen? Laat dat nu net een onderwerp zijn waarover ik het wel graag heb. Zo graag zelfs, dat ik het er al over had. Over Jackie dan toch (die eigenlijk Jacqueline heet). De naam die mijn wederhelft bedacht. Terwijl ik al sinds ik kan schrijven lijstjes maak van hoe mijn kinderen zouden mogen heten.  Maar 't was geen wedstrijd en hij had gelijk. Jackie is de mooiste naam die er bestaat. En toen kwam er kindje twee. We hadden weer elk onze favoriete jongensnaam (die van mij was van Marcel naar Maurice verschoven, zijn favoriet bleef Georges). Maar een meisjesnaam, dat duurde toch wel even. Johan rekende op een nieuwe geniale ingeving, maar die liet op zich wachten. Er werden lijstjes gemaakt en geschrapt, geschrapt... want omdat we Jackie zo'n mooie naam vonden, hadden we voor onszelf de lat wel erg hoog gelegd. We hadden het idee dat kindje twee een minstens even moo...
14 reacties
Meer lezen