counting my blessings - week 17

Alweer een week gepasseerd zonder een lijstje op vrijdag of zonder ander geblog. Ik moet er toch eens werk van maken.

Zegeningen tellen. Extra hard nodig aan het eind van een week waarin iemand een hartverscheurende keuze maakte, net omdat hij de zegeningen niet meer zag. Een week waarin je beseft dat je iemand die je haast dagelijks ziet, ook helemaal niet kan kennen. Dag Yves. Ik voel me rot dat ik niet wist hoe getormenteerd jouw ziel was.

Een zilveren week met een donker randje dus.

Het zilver vond ik in:

1. Jackie die voor het eerst vrolijk een avondje met de babysit doorbrengt. En dus ook: een avondje uit met het lief. Aperitief in Barbeton, etentje in Bar Bik, pousse-café in de Roskam én de Merlo. Een avondwandeling met verschillende horeca-pauzes dus, zoals wij het gewoon waren tot een jaar geleden.

2. Een zondagse wandeling in een prachtig bos, met een dierbare vriend, lekkere chocoladetaart en het idyllische terras van een prachtig etablissement. De taart was trouwens home-made door de dierbare vriend, daarvoor moet je dus niet naar Het Bed van Napoleon.

3. de resem aan steun en tips van andere borstvoedende mama's over het al dan niet doorslapen van het kind. (Ja, ik geef nog steeds borstvoeding en ja, Jackie wordt vaak nog één of meer keer wakker per nacht. Dat is niet zo erg, en dat is ook niet meteen abnormaal, maar soms wou ik wel dat ze stilaan zou kunnen doorslapen. Deze verzuchtingen kan je in de meeste gezelschappen niet doen zonder de raadgevingen "stop dan met die borstvoeding" of "laat maar eens goed wenen, dan zal ze wel in slaap vallen" te krijgen - twee tips die nogal tegen mijn gevoel indruisen. Maar gelukkig ken ik een heleboel mensen die er ongeveer zo over denken als ik. Maar er blijken niet echt toverformules te bestaan.)

4. Maar dan toch: straf genoeg heeft onze dochter de afgelopen week al twee keer een behoorlijk stuk van de nacht doorgeslapen. Alsof ze het geroken heeft, dat ik het even lastig had. Ik voel me inmiddels een klein beetje een ander mens.

4. Lekker zelfgemaakt eten. Met pasta en paddenstoelen en broccoli. Ik bezorg u het recept nog wel eens.

5. Een fijne film. "Behind the Candelabra" is heerlijk over the top, maar tegelijk uitmuntend geacteerd, door Michael Douglas en Matt Damon.

6. Het wereldrecord "ecologisch verluieren". Een gezellige boel voor het goede doel, het weerzien van enkele dierbare gezichten (ondermeer het allereerste gezicht dat Jackie mocht aanschouwen op de wereld) én een mini-tombola waaraan wij zowaar een nieuwe wasbare luier overhielden. Een succes dus. Nadien trouwens lekkere en vooral gezellige lunch in het nieuwe Peck 47. (Of we dat record ook verbroken hebben, dat weet ik niet.)

green smoothie. Met basilicum, vanille en limoen.
En mooie rietjes!

7. De nieuwe Flow. Om de zoveel weken een feestje in de brievenbus.

8. En nog een feestje in de brievenbus: spontane verwennerijen van mevrouw Billy Rose. Die vorige week mijn vermoeide verzuchtingen aanhoorde en een geweldig opkikkerpakketje samenstelde. Met Women's Balance Yogi Tea, veel meer to the point kan het niet.

9. Een namiddagje opruimen, en het resultaat: een gigantische doos voor de kringwinkel, en iets wat alweer wat harder op een kinderkamer lijkt. En het opgeruimde gevoel in het hoofd dat daarmee gepaard gaat. 

10. Een naaiavondje. En een afscheid. Strikt genomen is een afscheid niet plezant natuurlijk, maar als dat het begin betekent van een avontuurlijk leven in het zoete Frankrijk, dan kan het wel. Maar toch: Katrien, u zal gemist worden. En niet alleen als taxichauffeur.