"De laatste strohalm" is de nogal hoogdravende naam van een leuke boekenreeks van Michelle Kennedy. Dat is geen hybride presidentsvrouw maar de auteur van boekjes met praktische tips voor het opvoeden van klein grut.
Omdat onze peuter het wel eens behoorlijk bont maakt, werd mijn aandacht in de bib getrokken door "woedeaanvallen - 99 tips voor als je het niet meer ziet zitten". Het niet meer zien zitten is misschien nogal cru gesteld, maar ik moet zeggen dat ik door de uitbarstingen van Little Miss Jackie wel eens de wanhoop nabij ben. We hebben geen boosaardig kind, en een crisis begin altijd met een spelletje, meestal "Waar is Jackie", dat eruit bestaat dat Jackie het op een lopen zet als ik haar wil aankleden. Ze verstopt zich dan (waar ze niet bijster goed in is), en ik kan dit wel even meespelen maar niet eindeloos. Als ik een einde probeer te maken aan het spel en haar ervan probeer te overtuigen zich toch aan te (laten) kleden (of in de buggy te zetten of iets dergelijks), trekt ze alle registers open, schreeuwt moord en brand, slaat, schopt en zorgt er vooral voor dat dat wat ik haar wil laten doen absoluut niet kan gebeuren. En ze houdt lang vol. En ze laat zich ook niet tegenhouden door de aanwezigheid van anderen.
Dit gezegd zijnde: tips zijn welkom. Ik nam "De laatste strohalm" ter hand en las naast een heleboel beproefde klassiekers ook enkele tips die me wel nuttig lijken en die ik misschien wat vaker zou moeten toepassen. Ik wou ze oplijsten en bedacht dat ik ze dan net zo goed meteen hier kan posten, dan heeft u er misschien ook wat aan.
WOEDEAANVALLEN
een andere plek (2-4 jaar)
Soms schrikt een kind erg van de kracht van zijn eigen woede en weet hij niet hoe hij eruit moet komen. Til hem op en druk hem dicht tegen je aan (zodat hij niet met armen en benen kan slaan) en loop de kamer of winkel uit, weg van andere mensen, om hem letterlijk ruimte tot kalmeren te geven. Eenmaal weg uit het woedegebied, omhels je hem stevig (ga zo nodig op je knieën) en tel hardop tot honderd. Dit is ook heilzaam voor jezelf. Als het niet mogelijk is je kind uit deze situatie te halen, probeer dan de 'vogelkooimanier'. Til het kind op, houd hem stevig vast, en bedek (losjes!) zijn gezicht voor enkele seconden met een sjaal of een lapje. Dit doet enigzins denken aan het gooien van doek over de kooi van een krijsende papegaai. Voor het kind lijkt het alsof hij even op een andere plek is, waar het kan kalmeren en herstellen.
zeg het gewoon zoals het is (2-4 jaar)
Wees precies. Alleen zeggen "braaf zijn", is niet genoeg. Vertel je kind over binnenstemmen en buitenstemmen. Wijs hem erop dat hij aan tafel stil moet zitten, maar na het eten mag rondrennen. Zeg hem dat hij oma moet bedanken als die hem een cadeau geeft.
koop ze om (2-4 jaar)
Duidelijk en simpel. "Als jij in de winkel niet om snoep vraagt en niet zeurt, krijg jij straks van mij een ijsje. Of we stoppen bij het park onderweg naar huis." Het is geen oplossing voor elk probleem maar de moeite van het proberen waard. Als ze zich toch misdragen, koop dan ook dat ijsje niet.
mama helpen (2-4 jaar)
Laat je kind helpen bij het maken van een boodschappenlijstje. Je hoeft het niet op te schrijven, je kunt het ook tekenen. Op deze manier participeert ze in wat er op het lijstje komt en weet ze ook van tevoren dat je alleen die dingen gaat kopen die erop staan.
geen keuze (2-4 jaar)
Graaf geen valkuil voor jezelf. Een van de ergste dingen die een moeder kan doen is aan haar tweejarige voorleggen waar hij zou willen lunchen of spelen. Vraag ook nooit toestemming om iets te doen. De vraag "zal ik beer hier zetten terwijl wij lunchen?" is alleen maar aanleiding voor een uitbarsting. Ze zo gewoon mogelijk "Beer zit hier terwijl wij gaan lunchen", pak je kind bij de arm en neem hem mee. Je zult versteld staan hoeveel toestanden je kunt vermijden door je kind niet naar zijn mening te vragen.
pret in de rij (2-4 jaar)
Lees je kinderen voor in de rij voor de kassa van de supermarkt. Neem een boek mee en lees al wachtend een verhaaltje voor. Waarom niet, Het leidt de gedachten van je kinderen af en maakt het wachten een stuk aangenamer.
boekenwurm (2-4 jaar)
Jaren geleden hoorde ik een fantastische tip van auteur en kinderpsycholoog Penelope Leach. Zij zei dat haar kinderen door de jaren heen hadden begrepen dat zij altijd nee zei wanneer om speelgoed werd gevraagd, maar als het om boeken ging, ze ze gegarandeerd kregen. Mijn kinderen hebben dit ook door - met als gevolg dat ze meer boeken hebben dan hun leeftijdsgenootjes. En ... ze hebben ze allemaal gelezen. Voor andere moeders werken misschien andere keuzes. Maak gewoon goed duidelijk wat voor jou aanvaardbaar is en wat niet - en houd je aan die regels.
beschaving (3 jaar en ouder)
Je kind moet begrijpen dat je alleen maar reageert op beschaafd gedrag. Leg hem uit dat het probleem de toon in zijn stem is, en dat je naar alles van hem wil luisteren als hij een vriendelijkere, minder dwingende toon aanslaat. Zeg eenvoudigweg "Op deze manier praten we niet". Door er stevig tegenin te gaan, krijgt zijn gezeur geen kans van slagen. Laat hem weten dat je niet zult toegeven, hoeveel toestanden hij ook maakt. "Sorry, maar ik kan je niet verstaan als je zeurt!" Hij zal algauw begrijpen wat hij moet doen om je te laten luisteren.
dubbel positief (3 jaar en ouder)
Bied twee positieve alternatieven aan. Als je je kind vraagt met iets op te houden, laat hier dan een paar dingen op volgen die ze wel kan doen. Bijvoorbeeld: "Geen sap in de kamer. Sap kan je drinken in de keuken of water in de kamer."
Voor enkele van deze tips zou ik een paar jaar geleden misschien mijn wenkbrauwen hebben opgetrokken. Ik had nooit gedacht dat ik mijn kind zou omkopen en het doet me soms een beetje pijn om mijn kind te bevelen en niet om haar mening te vragen. Ik dacht een paar jaar geleden dan ook dat mijn kinderen van nature en vanzelf de meest redelijke wezens op aarde zouden zijn. De realiteit deed me hier en daar van mening veranderen.
Binnenkort krijgt u een lijstje van mijn selectie uit "huilen" en "slapen".
Omdat onze peuter het wel eens behoorlijk bont maakt, werd mijn aandacht in de bib getrokken door "woedeaanvallen - 99 tips voor als je het niet meer ziet zitten". Het niet meer zien zitten is misschien nogal cru gesteld, maar ik moet zeggen dat ik door de uitbarstingen van Little Miss Jackie wel eens de wanhoop nabij ben. We hebben geen boosaardig kind, en een crisis begin altijd met een spelletje, meestal "Waar is Jackie", dat eruit bestaat dat Jackie het op een lopen zet als ik haar wil aankleden. Ze verstopt zich dan (waar ze niet bijster goed in is), en ik kan dit wel even meespelen maar niet eindeloos. Als ik een einde probeer te maken aan het spel en haar ervan probeer te overtuigen zich toch aan te (laten) kleden (of in de buggy te zetten of iets dergelijks), trekt ze alle registers open, schreeuwt moord en brand, slaat, schopt en zorgt er vooral voor dat dat wat ik haar wil laten doen absoluut niet kan gebeuren. En ze houdt lang vol. En ze laat zich ook niet tegenhouden door de aanwezigheid van anderen.
Dit gezegd zijnde: tips zijn welkom. Ik nam "De laatste strohalm" ter hand en las naast een heleboel beproefde klassiekers ook enkele tips die me wel nuttig lijken en die ik misschien wat vaker zou moeten toepassen. Ik wou ze oplijsten en bedacht dat ik ze dan net zo goed meteen hier kan posten, dan heeft u er misschien ook wat aan.
 |
| een klassieker onder tweejarigen: ik smijt me op de grond, op straat. |
WOEDEAANVALLEN
een andere plek (2-4 jaar)
Soms schrikt een kind erg van de kracht van zijn eigen woede en weet hij niet hoe hij eruit moet komen. Til hem op en druk hem dicht tegen je aan (zodat hij niet met armen en benen kan slaan) en loop de kamer of winkel uit, weg van andere mensen, om hem letterlijk ruimte tot kalmeren te geven. Eenmaal weg uit het woedegebied, omhels je hem stevig (ga zo nodig op je knieën) en tel hardop tot honderd. Dit is ook heilzaam voor jezelf. Als het niet mogelijk is je kind uit deze situatie te halen, probeer dan de 'vogelkooimanier'. Til het kind op, houd hem stevig vast, en bedek (losjes!) zijn gezicht voor enkele seconden met een sjaal of een lapje. Dit doet enigzins denken aan het gooien van doek over de kooi van een krijsende papegaai. Voor het kind lijkt het alsof hij even op een andere plek is, waar het kan kalmeren en herstellen.
zeg het gewoon zoals het is (2-4 jaar)
Wees precies. Alleen zeggen "braaf zijn", is niet genoeg. Vertel je kind over binnenstemmen en buitenstemmen. Wijs hem erop dat hij aan tafel stil moet zitten, maar na het eten mag rondrennen. Zeg hem dat hij oma moet bedanken als die hem een cadeau geeft.
koop ze om (2-4 jaar)
Duidelijk en simpel. "Als jij in de winkel niet om snoep vraagt en niet zeurt, krijg jij straks van mij een ijsje. Of we stoppen bij het park onderweg naar huis." Het is geen oplossing voor elk probleem maar de moeite van het proberen waard. Als ze zich toch misdragen, koop dan ook dat ijsje niet.
mama helpen (2-4 jaar)
Laat je kind helpen bij het maken van een boodschappenlijstje. Je hoeft het niet op te schrijven, je kunt het ook tekenen. Op deze manier participeert ze in wat er op het lijstje komt en weet ze ook van tevoren dat je alleen die dingen gaat kopen die erop staan.
geen keuze (2-4 jaar)
Graaf geen valkuil voor jezelf. Een van de ergste dingen die een moeder kan doen is aan haar tweejarige voorleggen waar hij zou willen lunchen of spelen. Vraag ook nooit toestemming om iets te doen. De vraag "zal ik beer hier zetten terwijl wij lunchen?" is alleen maar aanleiding voor een uitbarsting. Ze zo gewoon mogelijk "Beer zit hier terwijl wij gaan lunchen", pak je kind bij de arm en neem hem mee. Je zult versteld staan hoeveel toestanden je kunt vermijden door je kind niet naar zijn mening te vragen.
pret in de rij (2-4 jaar)
Lees je kinderen voor in de rij voor de kassa van de supermarkt. Neem een boek mee en lees al wachtend een verhaaltje voor. Waarom niet, Het leidt de gedachten van je kinderen af en maakt het wachten een stuk aangenamer.
boekenwurm (2-4 jaar)
Jaren geleden hoorde ik een fantastische tip van auteur en kinderpsycholoog Penelope Leach. Zij zei dat haar kinderen door de jaren heen hadden begrepen dat zij altijd nee zei wanneer om speelgoed werd gevraagd, maar als het om boeken ging, ze ze gegarandeerd kregen. Mijn kinderen hebben dit ook door - met als gevolg dat ze meer boeken hebben dan hun leeftijdsgenootjes. En ... ze hebben ze allemaal gelezen. Voor andere moeders werken misschien andere keuzes. Maak gewoon goed duidelijk wat voor jou aanvaardbaar is en wat niet - en houd je aan die regels.
beschaving (3 jaar en ouder)
Je kind moet begrijpen dat je alleen maar reageert op beschaafd gedrag. Leg hem uit dat het probleem de toon in zijn stem is, en dat je naar alles van hem wil luisteren als hij een vriendelijkere, minder dwingende toon aanslaat. Zeg eenvoudigweg "Op deze manier praten we niet". Door er stevig tegenin te gaan, krijgt zijn gezeur geen kans van slagen. Laat hem weten dat je niet zult toegeven, hoeveel toestanden hij ook maakt. "Sorry, maar ik kan je niet verstaan als je zeurt!" Hij zal algauw begrijpen wat hij moet doen om je te laten luisteren.
dubbel positief (3 jaar en ouder)
Bied twee positieve alternatieven aan. Als je je kind vraagt met iets op te houden, laat hier dan een paar dingen op volgen die ze wel kan doen. Bijvoorbeeld: "Geen sap in de kamer. Sap kan je drinken in de keuken of water in de kamer."
Voor enkele van deze tips zou ik een paar jaar geleden misschien mijn wenkbrauwen hebben opgetrokken. Ik had nooit gedacht dat ik mijn kind zou omkopen en het doet me soms een beetje pijn om mijn kind te bevelen en niet om haar mening te vragen. Ik dacht een paar jaar geleden dan ook dat mijn kinderen van nature en vanzelf de meest redelijke wezens op aarde zouden zijn. De realiteit deed me hier en daar van mening veranderen.
Binnenkort krijgt u een lijstje van mijn selectie uit "huilen" en "slapen".
:-)
BeantwoordenVerwijderen