Lucille wordt twee!

Precies twee jaar geleden, rond 4 uur 's nachts, keken het lief en ik naar elkaar en naar de baby tussen ons en vroegen ons met enige verbazing af: was dat nu daarnet echt een thuis-stuitbevalling? Ja dus. Voorbij voor we er erg in hadden, één van de vlotste bevallingen uit de geschiedenis (uit die van mijn toch) en dat voor tegendraads kind.

foto: Pedro Portret

Ik dacht er pas nog over na. Volgens mij is dat hele geboorteverhaal van Lucille (voor de mijmeraars: hier nog eens na te lezen, ik ga dat zo meteen ook nog eens doen) een voorproefje van haar persoonlijkheid. Lucille doet de dingen graag op haar manier, maar probeert daarbij niemand voor het hoofd te stoten. "Ik kom met mijn kont eerst, maar je zal er niet veel van merken." / "Ik speel wel met het speelgoed van Jackie als die dat niet ziet"... dat soort dingen.

foto's: Pedro Portret

Ze laat niet over zich heen lopen, maar kiest er vaak voor om ergens geen strijd van te maken. Hoewel er zeker al wel sprake is van een soort van peuterpuberteit met bijbehorende driftbuien, frustraties over dingen die ze nog niet kan of niet uitgelegd krijgt en er zijn ook al de nodige zusterruzies waarbij onze kleine engel plots vuur lijkt te spuwen en in volle vaart op Jackie afstevent om die aan het haar te trekken of haar vlijmscherpe nageltjes in Jackie's vel te planten. Maar toch. Er lijkt een andere energie uit te gaan van de twee zussen. Niet braver of stouter maar Jackie is meestal vuriger, strijdlustiger.

Lucille in het ziekenhuis net voor ze oorbuisjes krijgt

De laatste maanden is Lucille trouwens echt haar babyvel aan het afwerpen. Ze tatert ons de oren van het hoofd, en we verstaan er steeds meer van. Ze eet als een dokwerker om die grote mentale groeispurt te voeden. Ze is dol op olijven, kaas en gazpacho. (De uitroep "patsjo patsjo!" is intussen deel gaan uitmaken van ons gezinsvocabularium). Ze vertoont de eerste tekenen van zindelijkheid. Ze neemt resoluut plaats in de kring van Jackie's kleuterklas, vastberaden om te blijven (lastig want ze moet nog een half jaar wachten). Ze wandelt dagelijks zonder omkijken binnen in de crèche want ook daar is ze graag. Ze zingt een bijzonder aandoenlijke versie van 'slaap kindje slaap'. Ze is een poppenmoedertje in hart en nieren. Ze doet graag na wat Jackie doet. Ze zoekt zelf een vaatdoek als ze iets vies heeft gemaakt.

zusterliefde in de hangmat

Lucille leest Eva Mouton op de pot

Jackie legt uit hoe je moet kleuren

zusterliefde assorti

Maar er is nog wel wat werk aan de winkel. Zo heeft ze heeft de slechte gewoonte haar mond te vol te proppen met eten, waarna er zich soms onappetijtelijke scènes voordoen. Ze slaagt er bijna nooit in uit een open beker te drinken zonder waanzinnig veel te morsen. Ze tekent graag met stiften op de vloer (maar tegenwoordig poetst ze dat dus zelf weer op).

Lucille wordt wakker in de tent

Lucilleke, we zien je graag. Je krulletjes, je zachte wangetjes. En die froufrou, hoe schattig is dat. Ga gerust je eigen gangetje, lieve knuffelmie. Hopelijk blijf je dat nog lang. Het mooiste wat je kan worden is jezelf, en daarmee ben je volop bezig. Wij kijken toe dat de botsen en de builen die je onderweg oploopt niet al te ernstig zijn.