Mademoiselle Fresita

De maand waarin ik niets nieuws zou kopen is voorbij. Een mooie gelegenheid om blij te zijn met wat je hebt. En daar zit bij mij een heleboel kringloopgeluk tussen. Rommelmarktschatten, familie-erfstukken, kringwinkelvondsten... Best wel wat van mijn favoriete spullen waren ooit van iemand anders. Het dressoir van mijn grootmoeder. Ze is al meer dan 30 jaar dood. Haar foto staat er bovenop. Lamp uit het ouderlijke huis van een jeugdvriendinnetje. Fijn dat ze aan mij dachten toen hij weg mocht! Het bureautje van Jackie. Een cadeau voor onszelf na één jaar borstvoeding. Er bovenop een telefoon en kassa in nep-vintage Fisher Price. Mijn verzameling vintage-schoenen. Allemaal afdankertjes van mijn mama. I love them all! Deze cassettespeler was een geboortecadeautje voor Jackie. En hij werkt! een greep uit mijn collectie vintage-jurkjes. Sommigen van mijn mama, anderen tweedehands gekocht.  Mijn mooie mooie jas. Een paar jaar geleden werd ik er verliefd...

Tijd voor het volgende hoofdstuk in de reeks "de laatste strohalm". Geen idee waar ik het over heb? Check dan deze post . Huilen. Voor ons momenteel meer van toepassing op baby Lucille dan op Jackie. De tips gaan dan ook voor een groot stuk op voor baby's. Baby's voor wie huilen één van de weinige communicatiemiddelen is en niet altijd gemakkelijk te doorgronden (maar het is wel het proberen waard, Priscilla Dunstan hieronder heeft interessante dingen te zeggen over het huilen van heel jonge baby's). Ze komen zonder handleiding, die baby's. Daarom zijn er talloze handleidingen geschreven. Eén van mijn favorietjes is Slaap Je Al Door? 150 bewezen tips voor een fijne babytijd van Celia Ledoux . (Dat ik een jaar geleden uitleende en nog steeds niet terugkreeg. Barbara, als je dit leest: in case you didn't notice: wij zitten momenteel al een maand of drie weer in de "babytijd". Wij hadden graag ons boek terug :-) ) Ik hoorde trouwens in d...

Wat zijn Oon en ik verschillend. Behalve dan het grapje over het terugkomen na het lopen. Dat was in het ouderlijke huis al een klassieker (Net als "ik pak een douche!" - "Zet ze terug hè.") Want ja, af en toe ging ik ook wel eens lopen. Ik kan daar dan uit de hoogte bij vertellen dat ik al ging lopen toen het nog niet hip was. Voordat Evy iedereen aan het lopen kreeg. En intussen ook alweer een hele tijd geleden. Ik deed af en toe een toerke van een paar kilometer. Maximum vijf. Meer is echt niet aan mij besteed. Want mijn god, wat heb ik een hekel aan dat lopen. Net als aan alle andere sporten. Maar je moet hè. Je moet soms sporten. Dat je soms je tanden moet poetsen, soms fruit moet eten, soms tijd moet nemen voor jezelf en soms je oksels scheren, daar heb ik allemaal geen problemen mee. Maar dat je soms moet sporten, dat is een last die ik al heel mijn leven tegen mijn zin met me meedraag. een foto die alweer een jaar of drie geleden genomen is. Mijn voe...

Naar aanleiding van mijn vorige post  en ook naar aanleiding van vele gesprekjes over onze gedeelde zorgen (in de vorm van elk een peuter/kleuter met een gelijkaardig temperament) stuurde mijn schoonzusje me een gedichtje. Gevonden op de mooie site van Tirza . Zo raak dat mijn gemoed vol schiet. Zo "boenk eroep" dat ik het u niet wil onthouden. Auw.

"De laatste strohalm" is de nogal hoogdravende naam van een leuke boekenreeks van Michelle Kennedy. Dat is geen hybride presidentsvrouw maar de auteur van boekjes met praktische tips voor het opvoeden van klein grut. Omdat onze peuter het wel eens behoorlijk bont maakt, werd mijn aandacht in de bib getrokken door "woedeaanvallen - 99 tips voor als je het niet meer ziet zitten". Het niet meer zien zitten is misschien nogal cru gesteld, maar ik moet zeggen dat ik door de uitbarstingen van Little Miss Jackie wel eens de wanhoop nabij ben. We hebben geen boosaardig kind, en een crisis begin altijd met een spelletje, meestal "Waar is Jackie", dat eruit bestaat dat Jackie het op een lopen zet als ik haar wil aankleden. Ze verstopt zich dan (waar ze niet bijster goed in is), en ik kan dit wel even meespelen maar niet eindeloos. Als ik een einde probeer te maken aan het spel en haar ervan probeer te overtuigen zich toch aan te (laten) kleden (of in de buggy te z...

... die was vorige week. En door providerperikelen schrijf ik er nu pas over. Ter ere van die "internationale borstvoedingsweek" roept de FOD Volksgezondheid moeders op tot twee jaar borstvoeding te geven. Dat zorgde voor heel wat beroering. Eén van de Gentlemoms  is van haar melk omdat borstvoeding bij haar niet lukte en vindt dat daarom de overheid het ook niet moet aanraden.  Roeline van Boobs'n'Burps  reageert dat het de verdomde plicht is van de overheid om het aan te raden. Catherine Ongenae vraagt zich ondermeer af hoe je aan die best wel hoge eis kan voldoen als je ook nog wil (moet) werken. Ik heb er eigenlijk niet meer zo veel aan toe te voegen. Alleen dit: Bij mij lukte het wel. Dat was een beetje een keuze maar vooral een toevalstreffer. Efficiënt drinkende baby's en een goed functionerend melkfabriek, maar vooral een stel vroedvrouwen aan mijn zijde die een enorm hoge succesratio hebben wat betreft geslaagde borstvoedingsverhalen. En dat laatst...

Wij hebben een stel restaurantvrienden waarmee we af en toe samen de betere hoofdstedelijke etablissementen afschuimen. De laatste tijd lag die afspraak een beetje op zijn gat, door bevallingen, zuigelingen en vakanties. Maar nu stond er weer een rendez-vous op de planning. Dus lieten wij vorige week ons Lucilleke voor het eerst achter in een stel armen die niet van één van haar grootouders waren en trokken naar de Zavel voor een avondje culinair genot bij Peï & Meï . foto's van de website www.peietmei.be Als je even niet oplet ben je er zo voorbijgewandeld in de Rue de Rollebeek, maar ik raad u aan om dat toch een keer niet te doen, en naar binnen te gaan. De kaart is niet bijster vernieuwend, maar klassiekers worden met veel zorg klaargemaakt. Op aanraden van de vaste klant in ons gezelschap, koos ik vooraf burrata (een kaas gemaakt van mozzarella en room, nog lekkerder dan mozzarella dus, voor mij een ontdekking) met artisjok (oké, dat is origineler dan...

Als ik vroeger initiatieven zag passeren als de " buy-nothing-new-month ", vond ik dat altijd uitermate sympathiek maar niet meteen aan mij besteed. Niet omdat ik het niet zou zien zitten een maand lang niets te kopen, maar gewoon omdat ik nu eenmaal niet zo'n big spender ben. Een maand niets kopen zou waarschijnlijk niet zo'n verschil maken. Dit keer doe ik wel mee. Want tegenwoordig haal ik wel vanalles in huis. Ongetwijfeld doordat ik door bevallingsrust zeeën van vrije tijd heb. En doordat ik elke dag talloze etalages voorbijwandel. Die etalages maken ook dat ik al weken loop te vinden dat ik een nieuwe herfst-winter-garderobe nodig heb. Een fenomeen waar ik nog nooit last van had (winterkleren zijn voor mij basically zomerkleren met een legging en een extra truitje, en bovendien blijf ik doorgaans jarenlang tevreden van al mijn aankopen). Er zijn natuurlijk nog andere factoren, zoals het feit dat mijn favoriete schoenen nu, na een jaar of drie (of meer?) inte...