Mijn dochters en ik zijn dol op voorlezen. Bij het slapengaan kiezen zij en ik elk een kinderboek of verhaal. We genieten daar alledrie van. Een overzicht van wat hier de laatste maanden de revue passeerde:
1. Sprookjes van overal - Thé Tjong-Khing
Deze sprookjesbundel is het derde deel in de reeks "De Sprookjesverteller" van Thé Tjong-Khing. Het is een verzameling bekende en minder bekende sprookjes uit de hele wereld. Het is een mooie uitgave met prachtige illustraties. Elk sprookje eindigt met een bespiegeling die ik een beetje belerend vind, maar het geeft soms wel aanleiding tot een klein gesprekje met de kinderen. Dat heeft wel zijn waarde, hoewel ik het eigenlijk fijner vind dat de kinderen zelf de "moraal van het verhaal" ontdekken.
1. Sprookjes van overal - Thé Tjong-Khing
Deze sprookjesbundel is het derde deel in de reeks "De Sprookjesverteller" van Thé Tjong-Khing. Het is een verzameling bekende en minder bekende sprookjes uit de hele wereld. Het is een mooie uitgave met prachtige illustraties. Elk sprookje eindigt met een bespiegeling die ik een beetje belerend vind, maar het geeft soms wel aanleiding tot een klein gesprekje met de kinderen. Dat heeft wel zijn waarde, hoewel ik het eigenlijk fijner vind dat de kinderen zelf de "moraal van het verhaal" ontdekken.
Jackie vertelde me al een paar keer vol enthousiasme over "Suzie Ruzie en de stinkvinger" dat ze leerde kennen door een klasgenootje. Suzie Ruzie is blijkbaar haar stoute achternaam verloren en heet in deze uitgave gewoon Suzie. De illustraties dragen in dit geval helemaal mee het verhaal. Kleuter Suzie gaat aan de slag met verf en penselen en herschept zo de werkelijkheid. De grens tussen fantasie en realiteit vervaagt en dat biedt stof tot nadenken voor het kinderbrein.
Ridder Florian lijkt mij een beetje een middeleeuwse voorvader van Boer Boris. De tekenaar is dan ook dezelfde en hoewel de verhalen niet door dezelfde auteur geschreven zijn, lijken er toch wel wat overeenkomsten. Het gaat om korte verhaaltjes in kwatrijnen, op rijm, met een onweerstaanbare kadans. Heel leuk om voor te lezen. Ridder Florian is een niet-zo-koene ridder met het hart op de juiste plaats. En dat gouden hart compenseert zijn gebrek aan heldenmoed volledig. Hij komt een heleboel interessante mensen tegen, zoals dat in de middeleeuwen ging: een reus, een trol, een chirurgijn, een monnik, een graaf... hij charmeert ze stuk voor stuk, en ons erbij!
Eén van mijn favorieten. Op het eerste zicht sprak het boek ons niet heel erg aan. De tekeningen zijn nogal grauw, maar de personages zijn hilarisch, net als het verhaal op zich. Wij verwonderen ons vaak over het gegeven dat geitjes, Roodkapjes en grootmoeders de neiging hebben ongedeerd uit wolvenbuiken terug te keren. We vragen ons dan af hoe het eraantoe gaat binnenin zo'n wolf. In dit verhaal kom je daar achter. Als de muis wordt opgeslokt door de wolf, ontmoet hij daar de eend. Die woont daar blijkbaar al een tijdje, en heeft er zelfs een bed en een tafel. Best gezellig allemaal. Ik moet altijd heel erg lachen met de eend, die nogal kort van stof is maar al snel haar nieuwe gezelschap in de armen sluit. Ik houd van het taalgebruik, waarvoor veel lof gaat naar vertaler Edward van de Vendel.
De muis en de muur is een filosofisch verhaal. Rond het dorp staat een hoge muur. Niemand lijkt zich daar vragen bij te stellen, behalve de muis. Nieuwsgierige ogen zien meer, dat ontdekt de muis tijdens zijn zoektocht. Het verhaal wordt prachtig ondersteund door de illustraties en het kleurgebruik. Ook de kaft van het boek is symbolisch: rondom het boek zit een wikkel met de afbeelding van een rode bakstenen muur. Neem je die papieren omslag weg, komt er een prachtige kleurrijke kaft tevoorschijn.
Het ontstaan van het heelal en de evolutietheorie bevattelijk uitgelegd, op kleuterniveau, aan de hand van mooie tekeningen. Het boek slaagt in zijn opzet: Jackie heeft ongeveer door hoe dat zit met die oerknal en die dino's.
Toegegeven: dit boek wordt niet zo vaak gekozen. Maar het is best wel leuk. Inger Hagerup was een schrijfster en dichteres uit Noorwegen. Ze schreef ondermeer kindergedichten en wordt wel eens vergeleken met Annie M.G. Schmidt. Mij viel echter vooral de naam van de illustrator op: Paul René Gauguin was een Noorse kunstenaar en kleinzoon van de Franse schilder Paul Gauguin. Een boek van een overleden schrijfster en een overleden illustrator dus, maar recent vertaald door de Nederlandse Bette Westera.
Verre van mijn favoriet. Maar Lucille houdt van de flapjes en van de herhaling in de tekst. En het spookhuisthema kwam pas weer in de belangstelling bij de kinderen doordat ze hier en daar geconfronteerd werden door uitgesneden pompoenen en andere halloween-toestanden.
9. De hongerige trol - Elli Woollard en David Barrow
Dit grappige verhaal gaat over een trol die het eten van geiten beu is. Hij zou wel een kindje lusten, maar kindjes zijn blijkbaar veel slimmer dan geiten. Ze spelen in op de gulzigheid van de trol en zijn hem daardoor altijd te slim af! Het boek is mooi geïllustreerd en dat er stukken tekst keer op keer herhaald worden valt erg in de smaak van jonge luisterende oren.
Al heel lang een favoriet. Vier nogal brave dinokinderen spelen samen maar komen onderweg de gevreesde "gigantosaurus" tegen. De eigenwijze dino "Daan" is de held van dienst. Een deel van het succes van dit boek in ons gezin, komt door het feit dat er een kleine knuffelversie van Daan bij het boek hoort.
Alle bovenstaande boeken zijn uitgegeven bij Uitgeverij Gottmer. Behalve "Gigantosaurus", die is van Uitgeverij De Fontein. Ik werk af en toe samen met deze uitgeverijen: zij bezorgen mij boeken, ik lees ze en blog erover.
Reacties
Een reactie posten