Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit juli, 2011 tonen

Chateau du bon plaisir

Wie zou daar nu niet willen wonen? Zo'ne schone naam. En 't is best oké daar ook, het kasteel waar wij de afgelopen dagen verbleven: In Normandië is dat. We waren er een midweek, met een bende gezinnetjes ( de Miekes waar ik ooit al eens naar verwees ). Het weer was er zoals ik me het weer in Normandië altijd voorstel. Veel regen dus. Maar het kasteel was groot genoeg om binnen te blijven. Zelfs met een vijftiental schreeuwerige kinderen. We kookten, bakten, gingen wandelen tussen de buien door, speelden memory met driejarigen - hoe komt het dat die kleine varkens daar zo steengoed in zijn? 't Was de moeite. We breiden er gisteren en petite comité nog een klein vervolg aan, op het strand van De Panne en daarna op de Gentse Feesten. Ook niet slecht.

De begraafplaats van Praag

Als u eens een vreselijk saai boek wil lezen, kan ik u bovenstaande van Umberto Eco aanraden. 't Zal wel aan mij liggen, hoewel ik niet de enige ben die vindt dat Eco vooral - en ook wel bijna uitsluitend - trots mag zijn op één roman, zijnde 'De naam van de roos' -waarvan de film dan nog eens zeker zo goed was. Want ook bij 'De naam van de roos' had ik het er al lastig mee dat de superspannende plot voortdurend werd onderbroken door pedante geschiedenislesjes. Voordeel daar vond ik dat je die stukken grotendeels ongestraft kon overslaan. Dit keer is dat moeilijker. Maar hij doet weer zijn best. Het boek eindigt met een hoofdstuk 'overbodige erudiete toelichtingen' en eigenlijk kan je zo het hele boek wel samenvatten. Tot op de laatste bladzijde kwamen er personages in voor waarvan ik vergeten was wie het waren en had ik zeer regelmatig geen idee waarover het ging. Een absolute tegenvaller voor iemand als ik, met een totaal gebrek aan concentratievermogen.

Gotan Project in de regen

Ik ben niet zo'n festivalmens - ik houd niet zo van drukte - maar van die beschaafde festivallekes zoals Gent Jazz en Jazz Middelheim, die kunnen mij meestal wel bekoren. Cava in echte glazen hebben ze daar, om maar iets te zeggen. En vooral geen getrek en geduw, wat ik met andere, hippere festivals zoals Rock Werchter en Pukkelpop associeer. Maar eigenlijk weet ik dat niet, want ik ben op geen van beide ooit geweest. Toen ik de 25 gepasseerd was haalde ik opgelucht adem omdat ik intussen op een leeftijd gekomen was waarop ik me nooit meer zou hoeven verantwoorden waarom ik er niet naartoe ga. Maar dat was buiten het lief gerekend. Een beduidend hippere vogel dan ikzelve. Die steevast elk jaar naar Pukkelpop gaat. Drie dagen zelfs. Wel niet in een tent, zo hip is hij nu ook weer niet. Neen, dan liever elke avond naar huis, netjes douchen, proper bedje... Gelukkig verwacht hij niet dat ik meega hoor. Ik moet me zelfs niet verantwoorden. Maar zoals ik dus al zei: naar de jazzfestiv

pochekes

in de rapte een blogpostje want meneer zou graag vertrekken (we gaan naar Gent, voor Jazz Gent , met onderandere Gotan Project! Hoera!) Maar ik besefte zopas, bij het scrollen door mijn laatste blogberichtjes, dat het wel heel lang geleden was dat ik nog eens iets liet zien wat ik genaaid had. Terwijl dat toch net het oorspronkelijke idee achter deze blog was. Bij deze: drie pochekes, met een rits. Met de virtuele hulp van Miss Stik  (die ik binnenkort ook in 't echt ga ontmoeten, maar daarover later meer). Ik maakte er zo al eens een paar, en eentje daarvan kocht mijn schoonmoeder. Ze bewaart er haar gsm in. En nu wil ze er eentje voor haar sleutels. Vandaar. Eentje (het blauwe met baboesjka) was al af toen ik een geweldige ingeving kreeg: als het toch dient voor sleutels, kan ik er misschien wel een handige stevige lus aan de binnenkant aanmaken, zodat je je sleutelbos eraan kan vastmaken. Schoonmama mag er nu dus nog eentje kiezen. En trouwens: update van mijn fiets-horr

hollandse dag

Fietsen en mosselen - het klinkt Hollands, maar het kan natuurlijk ook gewoon in Brussel. Het mosselseizoen is vandaag gestart en mijn fietsseizoen startte gisteren. Ik bracht een paar dagen geleden eindelijk mijn stalen ros vanuit de ouderlijke woonst mee naar hier om met de fiets naar 't werk te rijden. 't Is een helse trip, van het centrum van Brussel naar Vilvoorde. Kasseitjes, auto's die door 't rood rijden - tot zover de dingen waar ik wel mee om kan - 't is tenslotte Brussel. Maar dan meer richting Vilvoorde: een drietal levensgevaarlijke kruispunten waar je telkens twee keer voor 't rood staat (gedurende een paar minuten), ontbrekende fietspaden, losliggende straatstenen, groen licht terwijl de auto's die u kunnen doodrijden ook groen hebben - echt waar, het bestaat - en de chauffeurs die woest worden omdat zij denken dat ik door 't rood rijd. Tijdens het traject gepasseerd worden door 237 vrachtwagens, en dat tijdens een zware fysieke inspanning

cultuur en lekker eten

En fijn gezelschap niet te vergeten. De ingrediënten voor een mooie dag. Het begon al bij het ontbijt. Ik kreeg vorige week van mijn broers als laat verjaardagscadeau het kookboek van het Meuzeke . Excellent choice. De nood aan een boekenplank in de keuken dringt zich meer en meer op. Ik haalde vorige week al eens alle kookboeken uit onze Expedit-boekenkast - omdat meneer Fresita van plan was deze boekenplank te kopen voor in de keuken: Dat onderste dus: dat is geen boek (ah neen, 't staat er zelfs op) maar een boekenplank. Heel leuk vonden wij - spijtig genoeg kan dat ding maar drie kilo boeken dragen. In kookboekenland is dat dus niets hè. Wij zouden een tiental van die niet-boeken moeten hebben dan denk ik. Dus voorlopig hebben we geen kookboekenplank in de keuken maar een kookboekenberg in de living. Dat begon als een stapeltje, maar stapeltjes zijn niet handig als je het onderste boek nodig hebt. Maar dit dus geheel terzijde - we hadden het over mijn ontbijt. Het brood wa

kleur van de week: Paars - deel twee

En vermoedelijk ook het laatste deel. 'k Heb een nieuw brilleke gekocht. Mijne vorige belandde meer dan eens los in mijn handtas, met de onvermijdelijke krassen tot gevolg. En ik was hem ook al wel een beetje beu. Mijn vorige brillen kocht ik bij Hans Anders . Een keten naar mijn hart, want écht goedkoop - promoties zonder kleine lettertjes. Niet heel veel keuze maar ik vond altijd wel iets naar mijn smaak. Maar nu dus niet. Het viel mij op dat ze bij Hans Anders precies vooral veel rode brillen hebben. En ik zat al aan mijn derde rode Hans Anders-bril. En nu wilde ik wel eens wat anders (moehaha) We gingen dus eens kijken bij de dichtstbijzijnde brillenwinkel . Ik moest een pak dieper in de buidel tasten - voor deze prijs had ik een paar Hans Anderskes kunnen kopen. Maar Meneer Fresita heeft mij het montuur cadeau gedaan. Een laat verjaardagscadeauke. Bovendien is het Belgisch design - en dat moet af en toe gesteund worden. Deze mag dus niet los in de handtas. Die moet ik een

Fresita en de Kleine Prins

Kleur van de week: paars! Niet meteen mijn lievelingskleur maar je kan er toch wel alle kanten mee op. Eergisteren: zijne purperen hoogheid in Gent - de stad waar ik ooit mijn hart verloor en 't is altijd wel een plezier om daar terug te komen. Zeker als Prince daar ook is. Manmanman wat een optreden. Ik vind optredens doorgaans saai - langer dan tien minuten rechtstaan vind ik doorgaans een kwelling en meer van dat flauws. Maar bij Prince was er van staan geen sprake, ik heb het hele optreden gedanst. Het was echt fantastisch. In één van de bisrondes speelde hij het prachtige "Sometimes is snows in April" - ik moest er zowaar bijna van huilen, zo mooi. Maar dat komt ook wel omdat ik toch wel een softie ben en ook omdat al mijn kleine bekommernissen opspaar om zogezegd cultureel verantwoord ontroerd te geraken van muziek of een film. Echt een buitengewoon optreden. Maar meer moet daarover niet gezegd worden. Wie er niet was, had ongelijk, en wie er wel was, wéét dat het