Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit december, 2010 tonen

witloofsoep en een filmpje over liefde en chocolade

Bovenstaand de trailer van alweer een zeer schone film, alweer gezien in de zeer schone cinema Aventure in Brussel. Bij deze een warme oproep aan liefhebbers van mooie, verzorgde, nostalgische cinema's: ga naar Aventure! We weten allemaal wat er met veel te veel prachtige filmzaaltjes gebeurd is de laatste tijd, wat zou het jammer zijn als ook deze parel ten onder gaat. En ze hebben nog zo hun best gedaan, kijk hieronder maar (sorry voor de reclame bij het begin van het filmpje, ik wou dat ik kon zeggen dat ik daarvoor betaald werd, maar helaas...) Brusselse Cinema Aventure in een nieuw jasje gestoken envoyé par tvbrussel . - Regardez des web séries et des films. Zalige film trouwens, en nu heb ik het weer over het bovenste clipje: Les Emotifs Anonymes - met de sublieme Benoît Poelvoorde. Zowel meneer als mademoiselle Fresita waren uitermate opgetogen over een heerlijk avondje film na een lange werkdag, met daartussen zelfs nog verse witloofsoep met garnalen, zelfgemaakt a

bananenbrood en wat er onder de kerstboom lag

Ik werd er al door Noëmi voor gewaarschuwd, en 't is waar wat ze zeggen: het bananenbrood van Sophie Dahl is fantastisch! Manmanman wat een heerlijkheid! Ik vind het nu al jammer dat de rest van het brood (eigenlijk meer een cake) is afgekoeld, want die warme stukjes met een beetje boter... één woord: zàààlig. En wat nog beter is: van het kookboek van Sophie Dahl, dat ik momenteel leen van mijn schoonzus, heb ik van mijn andere schoonzus en mijn broers een eigen exemplaar gekregen! Driewerf hoera, alweer een mooie aanwinst voor mijn kookboekenrek. En bovendien hoef ik me er geen zorgen meer over te maken dat ik een boek dat niet van mij is vuil zou maken bij het koken. Want kookboeken worden nu eenmaal vuil, bij mij toch. Bij elk recept zit er als het ware een staaltje, in de vorm van een klodder saus of een vetplek. Maar ik vind dat eigenlijk niet zo erg. En ja, er is nog meer moois te zien op de foto: een greep uit de kerstboomoogst van 2010: een supermooie waterkoker in de v

fairly nuts

Hoe koud het ook is buiten, hoe hard het ook vriest en sneeuwt, diep binnenin mij is er altijd nog een plekje voor iets kouders... Whoehaa... tot u spreekt een ice-cream-addict. "Ik ben Fresita en ik ben verslaafd aan ijsjes." In koor: "DAG FRESITA". Eigenlijk valt daar niet zoveel over te zeggen, maar deze "Fairly Nuts" van Ben & Jerry's is zo lekker dat het misdadig zou zijn om het niet mee te delen. Bovendien ook goed voor uw karma, want het is Fairtrade. Iets minder goed voor uw cholesterol, maar ik heb zo mijn prioriteiten.

bijoukes, sneeuw en vuurkorven

Ik ben niet zeker of ik het weer van afgelopen weekend moet beschrijven als afgrijselijk of als supergezellig winterweer. Hoe dan ook, 't was berekoud en vooral zondag heeft het héél veel en lang gesneeuwd. Dat valt op als je van tien tot zes in een open tentje zit. Het was Kunstkaai weet u wel, de eerste editie van een alternatieve kerstmarkt in Diest. Het was best gezellig, met originele standjes en optredens, allemaal op een schoon stukske van het hier en daar toch wel pittoreske stadje. Vuurkorven en sneeuw dragen uiteraard bij aan die gezelligheid. Ondanks de sneeuw passeerde er best wel veel volk, ik persoonlijk zou mijn kot niet uitgekomen zijn als het niet moest. Over de verkoop mag ik niet klagen, vooral als ik rekening houd met het feit dat ik omringd werd door concurrenten als Tabibi en Something Strange , en Poetiemauw , mevrouwtjes met talenten waar ik nog verschillende puntjes aan kan zuigen. Ik had misschien wel het voordeel van de thuismatch: er passeerde altijd we

taart en perfecte koffie

Het leek mij een leuk project, het temmen van het espresso-apparaat, met grappige verhalen en foto's van smerige koffie op het aanrecht en op de grond, koffieprut, overgelopen kopjes... maar 't valt dus allemaal wel mee. Beetje teleurstellend dus: na het ontkalken gisteren maakte ik een ongeveer perfecte espresso. En daarna nog een en 's avonds nog twee. (Dat had wel de nodige gevolgen voor mijn nachtrust maar dit geheel terzijde.) Ik kan nu dus wel met vrij veel zekerheid zeggen dat het aan ons lag (lees: 'meneer Fresita', want ik had het eigenlijk tot gisteren nog nooit geprobeerd) dat de koffie altijd langs alle kanten behalve de gewenste uit het apparaat spoot. Pure onkunde. En 't zal niet meer gebeuren. Er zijn wel verzachtende omstandigheden; het is namelijk nogal gemakkelijk om de filterhouder verkeerd aan de machine te bevestigen. En dat was dus altijd het probleem. Een ander probleem was dat meneer Fresita niet helemaal doorhad dat het bijgeleverde sche

the taming of the kaffemasjien

Een paar jaar geleden tastte mademoiselle diep in haar zakken om haar liefde voor meneer Fresita te uiten door middel van een koffie-apparaat. Geef toe, alles behalve een ordinair apparaat. Toen ik het kocht leek het mij een ideaal cadeau voor de man die ik toen nog niet zo lang als de mijne mocht beschouwen. Meneer Fresita houdt namelijk van design, van rood, en van koffie. Dacht ik. Niet geheel onterecht want het is allemaal wel waar, maar met die liefde voor koffie blijkt het nogal mee te vallen. Meneer drinkt sloten koffie op zijn werk en soms ook op café, maar niet thuis. En een schoon masjien verandert daar dus niets aan. Dus nu hebben wij een juweel van een espresso-machine die alleen gebruikt wordt als er bezoek is. En dat gebruik gaat altijd gepaard met de nodige stress, want eigenlijk is zo'n espressomaker niet overdreven gemakkelijk in gebruik. Het vergt wat oefening en dat is nu net wat wij volledig ontberen. Zowel meneer als ik lezen bovendien nooit handleidingen.

dorlotterie dorlottera

Hoera, alweer een geweldig weekend achter de rug! Zaterdag was ondanks de miezerige meteorologische omstandigheden een heel gezellige dag. Nichtje Marthe (5) en neefje Nisse (3) kwamen met hun ouders en grootouders helemaal met de trein naar Brussel voor een portie winterpret , en ze genoten van de mooie draaimolens van Les Manèges D'Andréa en het reuzenrad. We aten bij STEAKfrit' , en de meningen zijn verdeeld. Ik houd van de eenvoudige kaart met traditionele gerechten en omdat ik nogal een liefhebber ben van steak natuur met frietjes vind ik het niet zo erg dat je geen saus bij je steak kan kiezen. Maar een portie verse béarnaise had toch wel gesmaakt. Je kan er ook de cuisson van je steak niet kiezen, en hoewel ik het volstrekt belachelijk vind dat heel Vlaanderen sinds een paar jaar een mening blijkt te hebben over de cuisson van vanalles en nog wat, kunnen we er niet omheen dat ik mijn steak graag a point heb, dat mijn mams van saignant houdt en dat schoonzus Hilde het

warmpjes

Eigenlijk had ik vandaag moeten bloggen over een ongetwijfeld adembenemend concert, gisteravond in de Bozar. Razend enthousiast was ik toen ik er in augustus ofzo achterkwam dat Philippe Jaroussky en Andreas Scholl naar Bozar kwamen. Meteen tickets besteld, 't was zelfs al bijna uitverkocht. We moesten het dus doen met nogal miezerige plaatsen, niet eens naast elkaar. Maar ik wou dit concert absoluut niet missen. En dat deden we nu net wel. Gewoon knaldebal vergeten. En dan te bedenken dat we ons gisteren "verveelden". Kent u dat? Geen zin om gewoon in de zetel te hangen, geen zin om nog iets constructiefs te doen en al helemaal geen zin om nog buiten te komen. Ik ben al blij dat we nog wel iets constructiefs gedaan hebben (voor La Dorlotterie gewerkt, hoe raadt u het). Ik ben behoorlijk slechtgezind op mezelf. Tedju tedju tedju toch! Als ik een lenigere vrouw was, zou ik mezelf een stamp voor mijn kont geven. U zei? U kent Jaroussky niet? Dat is niet zo gek denk ik. En

De geneugten des winters...

Om mijn leven "zinvol" te leven bedenk ik aan de lopende band regeltjes voor mezelf, behoorlijk idioot allemaal. Zoals: ik mag overdag niet in de zetel liggen en televisie kijken tegelijk. Dat wil zeggen dat ik wel rechtstaand mag tv kijken (in praktijk betekent dat dus: al strijkend), en ik mag ook in de zetel liggen en een boek lezen. Maar tv kijken en in de zetel liggen mag niet. En ik doe het toch. Maar dat heb ik dan ook wel weer met mijn eigen regels: ik overtreed ze voortdurend. Maar dan echt voortdurend. Wat me dan weer het nodige schuldgevoel oplevert waaronder ik - lichtjes maar wel constant - gebukt ga. 't Zijn nochtans (of zoals ze bij ons thuis zo schoon zeggen: "pertang") allemaal best zinvolle regels. Vandaag hield ik me voor de verandering wel eens aan één ervan: als je door overmacht tijd verliest (bijvoorbeeld treinvertraging en dergelijke) - beschouw dan de vrijgekomen tijd als een traktatie en besteed hem nuttig. Zo bracht ik vanochtend onvoo

beloofd...

Ha! De rokjes zijn af! Eerlijk is eerlijk, "slechts" vijf ervan werden vandaag gemaakt. Meer ga ik daar eigenlijk niet over zeggen (weet u wel hoe laat het al is?)

Alors on travaque

Ik heb dan wel vakantie, maar 't is om te werken. En ik werk niet hard genoeg naar mijn goesting. Als ik op mijn werk achter de computer zit, dan droom ik altijd van die uren die ik liever achter mijn naaimachine zou doorbrengen, maar als 't dan zo ver is, blijkt toch dat ik nog liever in de zetel lig te lanterfanten. Hoewel, liever, dat is het woord niet, want eigenlijk vind ik dat niet eens zo plezant. Want ik lig dan in die zetel een beetje kwaad te zijn op mezelf, juist omdat ik in de zetel lig. Ik heb dan ook nog eens een neiging tot lichte verslaving aan de betere buitenlandse televisieseries, type Mad Men, Six Feet Under, House M.D.... zender Acht en de digicorder steunen me daar volledig in. De oplossing ligt voor de hand, ik weet het. Maar 't is niet dat ik niets doe hoor, gisteren vermaakte ik bijvoorbeeld nog een paar oude t-shirts tot slabs: Tof hè. En ja, iemand hier in huis droeg ooit beige t-shirts. Ik was het alvast niet. En om van effen beige een schone

amateurs

En dat is niet slecht bedoeld, integendeel. Donderdag- en vrijdagavond genoten meneer en ik van het betere amateurtoneel. Het ene in Schaarbeek , de prijswinnende voorstelling Agamemnon van DeFFeKt . Prijswinnend, want het Brusselse gezelschap won onlangs het Koninklijke Landjuweel, de belangrijkste onderscheiding voor amateurtheater in Vlaanderen. Het was dan ook een prachtige voorstelling. Op vrijdag zakten we af naar Diest voor "Het Bezoek" bij de vriendjes van Uilenspiegel . Ik zeg vriendjes, want dat zijn de uilenspiegelaars toch wel. Ik stond er ooit zelf op de planken, eerst als kleine uk (ik was een jaar of tien en moest een ballerina spelen. Ik was in die tijd een beetje een dikke mossel - niet enorm maar toch een beetje - maar was toch wel fier in mijn prachtige witte tutu. Foto's heb ik er nooit meer van gezien, misschien maar goed ook), en dan de afgelopen jaren nog twee keer - en in de aanloop naar die laatste productie besefte ik dat ik dat echt

overdreven lekkere wortelsoep

Het kookboek "Lekker Soep" van de Colruyt is een absolute aanrader. We hebben hier al veel soepen uit klaargemaakt en 't waren bijna allemaal voltreffers. Alleen een raar soepke met krab en maïs ofzo viel een beetje tegen. Maar deze wortelsoep werd een paar weken geleden zo goed bevonden, dat ze al meteen weer op het menu staat. Ze is bovendien echt gemakkelijk te maken, zo hebben we het graag.   (mijn talent als fotograaf doet hier niet echt ter zake, maar het is wat het lijkt: een kom wortelsoep op een ondergrond van mooie ruitjes-toile-cirée van het merk Lola, die ze nu niet meer hebben bij de Chien Vert ) Het recept? In het boekje heet de soep "Wortelsoep met room en honing", maar aangezien er in deze versie geen room aan te pas kwam, is ook die naam voor herziening vatbaar. Ik dacht aan "wortelsoep met honing."  Men neme 600g wortelen, een grote ui, 1 l groentebouillon (dat zijn dus twee blokjes in 1 liter heet water), boter, 2 à 3

nieuwe liefde!

Al een week niet meer geblogd, maar mademoiselle heeft een nieuwe liefde, en dat slorpt veel tijd op! 't Is niet mijnheer Fresita die ingeruild werd, want daarvan ben ik nog steeds uitermate tevreden, maar de goedkope supermarkt-Singer heeft plaats moeten ruimen voor deze beauty:    Schoon hè. Paars en al. Een klassieker uit menig naailes, daarvan ken ik hem ook al een beetje. 't Was even wennen, maar ik ben er intussen zeer tevreden van. En 't is nodig ook, want binnen een dikke week (paniek!) is het alweer zover: de tweede editie van La Dorlotterie , onze supergezellige mini-markt in Den Hemel in Zichem. Met dit keer ook Mambotango , ook een nieuwe onderneming uit de buurt (de buurt van Den Hemel en de geboortegrond, that is). Dus wie leuke kerstcadeautjes wil voor zichzelf of iemand anders, gaande van de prachtige handgemaakte juweeltjes van Billy Rose , supercoole kinderkledij van it fits for kids , te gekke gehaakte spulletjes van JuF HaaK , kleurrijk kinderondergoe