Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit januari, 2012 tonen

vergelijkende test: de uitslag

Gisteren een schone dag in Antwerpen , vandaag een schone dag in Brussel. We lunchten bij De Noordzee  - heerlijk: in de kou, rechtstaand maar zo lekker en zo gezellig. De voltallig Noordzee-crew blijkt een aardig stukje Stromae te kunnen meezingen - enorm grappig. De rest van de dag draaide weerom rond lekker eten en schoon volk. Een meisje uit vervlogen dagen kwam op bezoek en zij kreeg een stukje amandel-perentaart  naar een recept van Mister Meus. Zelden iets gebakken dat zo goed lukte als deze taart. En ze is nog lekkerder dan ze eruit ziet. Ah ja - de uitslag van de vergelijkende test: we blijven nog efkes hier.

Mademoiselle à Anvers

Brussel is tof maar soms moet ne mens eens gaan vergelijken. Met Antwerpen bijvoorbeeld. Ook niet slecht, bijlange niet. We gingen foto's kijken in het FoMu . Ik ging eigenlijk voor Peter Lindbergh, en terecht: bijzonder mooi. Maar echt uitermate gelukkig werd ik toch van de tentoonstelling van Frank Philippi. Echt prachtig. Schone beeldekens van een wereld die wij nooit gekend hebben, en onze ouders helemaal wel. Van toen de mensen nog hun best deden om er altijd piekfijn uit te zien, van toen de vrouwen nog geloofden dat een wasmachine hen echt gelukkig zou maken. Van toen naar de zee gaan nog bijzonder was. Van toen ie-de-reen naar de expo was geweest. Kreetjes van verrukking heb ik geslaakt denk ik. Zoveel deed me denken aan wat mijn mama vertelt over vroeger. Door de kleren die zij toen ook droeg. En omdat er op sommige van die foto's een jukebox staat, soms zelfs eentje van Wurlitzer. Want zo had zij er vroeger ook eentje. In het café van haar moeder. En mijn mama zorgde

Selah Q

Doordat ik in het zelfde gebouw werk als waar Selah Sue gisteren een optreden gaf, kon ik er - omdat ik een wedstrijdje won onder personeel - gratis naartoe. Met plezier. Ik ben eigenlijk niet zo'n grote fan van Sanne Putseys. Ze komt mij niet zo sympathiek over, en ik vind wel dat ze talent heeft, maar het komt mij altijd over alsof ze een kunstje doet met haar stem, en dat heb ik na twee nummers dan wel genoeg gehoord. Meneer Fresita wijst me er dan wel graag op dat ze toch wel écht één van de beste acts is die de Belgische muziekindustrie de voorbije jaren nog heeft voortgebracht - en wellicht heeft hij gelijk. Hij kent dan ook veel meer van muziek dan ik. Dus ik deed vooral om hem een plezier te doen mee aan de wedstrijd. Maar ze heeft me blij verrast, juffrouw Sue. Ze deed  best lief en aardig en het optreden was gewoon héél goed. Ze had me bij momenten echt te pakken. Daar valt niet meer over te zeggen. Merci Selah Sue. En merci Q Music. Sorry dat ik nooit naar julli

exotique en een permanentje

In opdracht: "maak eens een geboortekadootje voor baby Naafi". Speciale naam, maar Naafi's vader komt blijkbaar uit Burkina Faso. Dan mag het al eens wat specialer zijn. Ik weet het, ik val in herhaling, met een slab en de pamperzak van Madame . Maar van 't één hebt ge naar 't schijnt nooit genoeg, en 't ander is naar 't schijnt zo handig dat je moeilijk zonder kan. 't Moet zijn dat het waar is, want zowat iedereen die er van mij al eens eentje cadeau kreeg, heeft er nadien zelf al eens eentje besteld om zelf aan een andere versche moeder cadeau te geven. Maar swat, ik ben wel blij met het resultaat: Op de pamperzak staat de naam in vilt. Niet ideaal wellicht, vilt verslijt enorm en aangezien die zak toch wel heel vaak in en uit tassen gehaald wordt, zal dat gauw beginnen opwollen. Maar 't is er met de hand op genaaid, dus dat kan er dan nog af en dan staat er niets meer op. Ook schoon denk ik. Dat was ik allemaal aan 't bedenken terw

chocotoffchocochocoladekoekjes

Er bestaat choco van Chocotoff. Dat is niet slecht. En er bestaan ook recepten met Nutella-choco als ingrediënt. Koekjes bijvoorbeeld, gemaakt van Nutella-choco. Dat klinkt wel goed. En ik denk dat je die Nutella-choco uit het recept dan wel straffeloos mag vervangen door - ik zeg zo maar wat - Chocotoff-choco. 't Is een heel gemakkelijk recept . Slechts vier ingrediënten en nog geen tien minuutjes in de oven. Het resultaat ziet er goed uit: Het is alleen spijtig genoeg niet zo lekker. Niet slecht ook niet, maar heel erg droog. Dat had ik niet zien aankomen: ik had toch wel enorm smeuïge koekjes verwacht. Niet dus. Misschien is 't beter met Nutella-choco. Ze zijn trouwens wel lekker als je er een beetje choco opsmeert.

doen en laten

afgaande op mijn ervaringen van de voorbije dagen kan ik u volgende tips meegeven: doen: eten bij Lukemieke in Leuven. U heeft dat waarschijnlijk al lang gedaan. Zeker als u van de streek bent. 't Lukemieke is er al lang, maar ik had er nog nooit gegeten. Een impulsieve ingeving van het lief bracht daar maandagavond onverwacht verandering in. Of hoe uit eten toch past in het vage "een beetje gezond na de feestdagen"-voornemen. Een bord groenten kregen we daar. Heel lekker klaargemaakt. Ik ben fan. Om te voorkomen dat we te mager zouden worden, namen we daarna ook nog een stuk taart. Allemaal dik in orde, verzorgd, gezellig! Wij gaan nog wel eens terug. Al was het maar omdat wij ons normaal als we in Leuven komen steevast een indigestie gaan eten bij La Cantina del Coronel . Ook goed. Maar dat gaat toch altijd wel gepaard met het nodige schuldgevoel, na zo'n berg héérlijke fajitas. Hoewel. Moeten we toch ook nog eens doen. laten: gaan kijken naar A Dangerous M

beregoed weekend

't Was goed ingezet het weekend, dat vertelde ik al . Maar 't werd nog beter. Zaterdag mocht ik enkele Fienen met kinderen vergezellen voor een date met de Kapitein . Manmanman wat een feest. Daarna even naar Manneke Pis want de kinderen in kwestie hadden die nog niet gezien. Al bij al een tegenvaller, maar ik had ze gewaarschuwd. De aandacht was ook snel verschoven van 't Manneke naar de wafelverkoper er tegenover. Wafels met bergen slagroom en Nutella, dat is niet gemakkelijk om op straat te eten. Zeker niet als je vijf jaar bent. Maar ik zag iemand van een eind in de dertig toch ook nog veel moeite hebben om dat op elegante wijze klaar te spelen. Daarna nog een koffietje in den EXKi . Daar ben ik nu blij voor, dat er nu ook eentje dichtbij is. Vroeger was er de Fortisbank, en daar heb ik niet zoveel boodschap aan. 's Avonds mocht ik trouwens nog meer de hort op met een Fien. Ze had kaartjes voor de Avant Première van Tot Altijd . Over euthanasie. En over MS. Op het

Zotte wijven

Of eigenlijk moet ik " Zotte Fienen " zeggen. Ze hebben weer toegeslagen. We begonnen ooit met verrassingsetentjes voor een Fien die dertig wordt. De eerste keer is dat gemakkelijk - vooral als die Fien in kwestie nogal vatbaar is voor spanning en verrassingen. Intussen hebben we er al wel een paar gehad - en ik moet zeggen dat ik me er gelaten bij neerlegde dat mijn dertigste verjaardag een beetje tussen de mazen van het net was geglipt. Ik kreeg op de dag zelf wel een knaller van een verrassingsfeestje van het lief - waar de fienen natuurlijk wel waren - maar van dat etentje was het nog niet gekomen. Maar gisteren was het dan blijkbaar zover. We hadden sowieso al afgesproken, die eerste Fien waarover daarnet sprake werd zowaar 34. En dat moest gevierd worden. Mijn legendarische autohekel maakte dat het voor een andere Fien niet moeilijk was mij ervan te overtuigen met haar mee te rijden. "Ik pik u wel op na 't werk." Dat is al eerder gebeurd, in de verste vert

collekes

Het idee was er al lang, de uitvoering liet uiteraard op zich wachten. De eerste prototypes vielen een beetje tegen, maar uiteindelijk ben ik blij met het resultaat: het losse kraagje! eentje in hele mooie authentieke vintagestof met bambi's van bij de Bonny en Mia (een inmiddels ter ziele gegane knotsgekke winkel waarover Zsazsa ooit stoefte) effen rood, met een mooi wit knoopke in 't midden wit met zwarte stipjes (ook ooit gekocht in bovengenoemde winkel, dus ook authentiek vintage) - ook met een knoop in 't midden. Ik vind het wel tof. Een beetje trompe l'oeuil, alsof je een schoon zedig bloesje onder je truitje draagt. Heel simpel, gewoon een kraagske tekenen, stof dubbel nemen, aan elkaar naaien. Achteraan sluiten met een stukje velcro. Ik ging op zoek op 't net naar tips en vond link met een velhelderend filmpje . Het stuk dikke stof dat Miss Cole aanraadt, bleek toch niet zo'n goed idee. Ik heb het geprobeerd en het resultaat waren stijv

pakskes voor de collega's

Ahaaa... aan de collega's die nu ineens gretig mijn blog zouden beginnen lezen: bummer. Jullie krijgen geen kadookes van mij. Maar een collega die een bestelling doet, die krijgt zijn gerief natuurlijk. Een hele tijd geleden al zelfs - maar omdat de pakskes nog niet uitgedeeld waren, mocht dat ook nog niet geblogd worden - ze moesten het zo maar eens lezen, verrassing verknald, stel je voor. Volgens mij hebben ze 't nog steeds niet gekregen, maar ik waag het er toch maar op. In een idyllische wijk in Gent werden kort na elkaar drie telgen geboren. En mijn collega ziet het al gebeuren: een nieuwe stadsbende in de dop. Daar horen passende uniformkes bij: Diezelfde collega werd ook meter een paar weken geleden. Of 'coach' eigenlijk. Ik veronderstel dat dat ongeveer hetzelfde is als meter. En bij meterschap horen ook cadeaukes natuurlijk. Mademoiselle mocht vlaggen maken, en dat moest in overleg met de toen nog aanstaande ouders - want als ik vlaggetjes maak met een n