Mademoiselle Fresita

Ik schrijf graag en ik denk dat ik ooit wel eens een boek ga schrijven. Tips hierover zijn altijd welkom en daarom leek het boek "Schrijven vanuit je hart - de kunst van creatief schrijven" me wel wat. Het is blijkbaar een klassieker in het genre, de eerste druk van "Writing down the bones", zoals het boek in de oorspronkelijke versie heet, kwam uit in 1986. En toch doet het boek het nog steeds. Het is geen dikke klepper maar bevat wel 64 korte hoofdstukken, met tips en ideeën waarmee je eigenlijk meteen aan de slag kan. Ik ben vooral een bedlezer, dus ik lees net voor het slapengaan en val meestal na een paar minuten in slaap. Maar eigenlijk moet je dit boek helemaal anders lezen. Het is een doe-boek. Je moet een uurtje uitrekken en een hoofdstukje lezen en dan meteen je schrijfboekje nemen. Want ja, in 1986 werd er niet op laptops geschreven. En daar valt anno 2018 ook nog wel wat voor te zeggen. Het is dus een boek voor mensen die graag schrijven maar daa

Het is eigenlijk zo simpel als wat, en toch heb ik me er nog niet vaak aan gewaagd. De broden die ik tot nu toe bakte, vond ik eigenlijk niet echt lekker. Nu ben ik ook niet echt een grote broodliefhebber, maar boterhammen blijven voor kleuters toch de handigste lunch voor op school, dus ons gezin kan toch moeilijk zonder. Onlangs kwam ik erachter dat kleuters in Steinerscholen vaak brood bakken. Dat vond ik zo'n leuk idee, dat ik woensdagnamiddag besloot het er ook eens op te wagen. Ik had bloem en verse gist in huis, en dat is namelijk alles wat je nodig hebt om een brood te bakken. Dat, en een beetje water. Ik vond het best spannend, dit experiment, omdat ik er zelf nog nooit was in geslaagd een degelijk brood te bakken, en nu liet ik me daarin bijstaan door twee onstuimige kleuters. Ze vonden het heerlijk: ingrediënten afwegen, voorzichtig roeren, het kneden (net klei! net plasticine!) en ook het rijzen was prachtig. En ik vond het zowaar ontroerend om na tw

Afgelopen zondag zaten Jackie en ik in de bib van Diest in het publiek van een voorstelling van schrijfster Siska Goeminne en illustratrice Merel Eyckerman. Aan de hand van een krijtstift op het raam van een glazen kast en een monoloog, vertelden ze het verhaal uit hun prachtige boek "Jij, tussen vele anderen" . Een fijne, eenvoudige voorstelling die onze drukke kleuters toch een flink uur rustig hield, mede dankzij wat interactie. Mooie voorstelling, maar het boek is eigenlijk veel mooier. Over de verschillen en de gelijkenissen tussen mensen. Een prachtig verhaal, mooi geschreven en fantasierijk geïllustreerd. Wij hebben een nieuwe favoriet in onze boekenkast. Jij, tussen vele anderen van Siska Goeminne en Merel Eyckerman is uitgegeven bij De Eenhoorn.

Ik  schreef er een tijd geleden over : digitaal detoxen. Het blijft een heikel punt. Afgelopen weekend las ik er weer een fijn stuk over in Nest  en dat zette me weer even aan het denken. Ik vond de eerste alinea zo mooi. "Een overschrijving doen tien jaar geleden, dat betekende de fiets nemen, naar het bankkantoor trappen, aanschuiven, de verrichting uitvoeren, rood-wit briefje bij de hand. En weer terugfietsen." En dan hoe je dat nu doet: gauw even tussendoor, bij het ontbijt bijvoorbeeld. Handig en snel, maar of je er nu eigenlijk wel tijd mee wint, alles altijd gauw-gauw tussendoor? Zo'n smartphone is een heerlijk en vooral een handig ding, alleen: neemt hij net geen tijd van je af? Als je vroeger zat te ontbijten, zat je vooral te ontbijten. Ik voelde me al schuldig als ik daarbij las, want je mag niet lezen als je eet. Offline lezen, ik kan me er nu niet meer schuldig over voelen, nooit. Want het voelt zo veel beter dan online. Maar: ook bij mij ligt hij '