Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit februari, 2012 tonen

ijsjes van duizend-en-één-nacht

Meneer Fresita wou gisteren uit eten in  Kasbah . Als tijdelijke (en ook wel een beetje halfslachtige) vegetariër  sloot ik me dit keer maar bij zijn vaste keuze aan en liet lamstajines en mergueze-worstjes aan mijn neus voorbijgaan voor een - het mag gezegd - heerlijke "grand mezze". Duizend-en-één schoteltjes met allerlei plantaardig heerlijks en lekker Marokkaans brood om dat allemaal gestaag naar binnen te werken. Eigenlijk is die mezze gewoon lekkerder dan de tajines en de couscous, naar mijn nederige mening. Openen deden we met een glas champagne want we waren in een feestelijke stemming - afsluiten met een favorietje: het duizend-en-één-nacht-ijs. Huisbereid ijs met smaken van amandel, oranjebloesem, vijgen en nog tal van andere oosterse heerlijkheden die ik steeds weer vergeet. Neemt u bij dat ijsje zeker ook een onontbeerlijk glaasje muntthee. Lekker zoet, en zoals het hoort, door de obers vanaf een meter hoogte ingeschonken. Naast het best wel lekkere eten, is

Counting my blessings

Aan het eind van de week de mooie momenten overlopen, dat vergroot het geluk. En daar zijn we voor. Maar als je aan het eind van die week nog volop zo'n mooi moment aan het beleven bent, dan komt het daar niet van hè. Dus bij deze: een terugblik op de voorbije week, bij het begin van een nieuwe. Ik genoot deze week van: - een gezellig etentje - een fijne opvrolijk-lunch met een zieke collega - een goeie evaluatie op het werk - chocolaatjes en een korte knutselsessie op het werk ter ere van een jarige collega - een knettergek optreden - cocktails en een goed gesprek achteraf - een geslaagde en gelukkig ook erg compacte "voorjaarsschoonmaak" - een heerlijk relaxte namiddag vol wellness en vriendschap - bezoek van de familie met lekker zelfgemaakt eten, een wandelingetje door Brussel en Krokuskriebels in het MiM - een eerste pasbeurt van een mooi nieuw kleedje in de maak door de mama - en tot slot: nog maar eens een geweldig optreden ! waarover toch wel ee

zo zot als een deur

Dat is ze gewoon, Sharon Jones. Compleet knettergek - en barstend van het talent. Net als haar supergroovyfunky band The Dap Kings. Die vind ik bijna nog beter dan Sharon Jones zelf. Gisteren in den AB. We zagen haar in de zomer al, en twijfelden geen minuut toen we zagen dat ze naar Brussel kwam. Wat een wijf, wat een wijf. Laat je niet misleiden door onderstaande brave clip. Deze madam roept en tiert en stampt en laat daarbij haar billen trillen zoals alleen mensen met Afrikaanse roots dat kunnen. Dat hééft ze, en daar is ze - terecht - trots op. Reactie van meneer Fresita na het optreden: "manmanman, wawasmeda." En dat is positief bedoeld. Een feest van begin tot eind - een rit op een soultrain van jewelste - Sharon Jones en de Dap Kings, die weten wat een feestje is. Etta James, Amy Winehouse en Whitney Houston mogen in vrede rusten - ze werden trouwens met een kleine medley en enkele anekdotes heel erg ontroerend geëerd door deze straffe madam. Soul is alive and

Dag 1 zonder vlees. Mislukt.

Ja. Ik doe mee. En het zal denk ik niet zo moeilijk zijn. Wij zijn geen echte grote vleeseters. Ik at ooit vijf jaar helemaal geen vlees. Uit principe. Dat kostte me niet overdreven veel moeite, maar ik bleef wel altijd een beetje zin hebben in een biefstuk ofzo. En dat is nooit weggegaan. Dus na die paar jaar ben ik weer gezwicht. En sindsdien noem ik mezelf een soort van bewuste vleeseter. Veertig dagen zonder, dat moet wel lukken. Maar ik slaagde er wel in om op dag 1 van de vastentijd zowel tussen de boterham als bij de pasta vlees te eten. Nogal straf, want eigenlijk doen wij dat hier zo goed als nooit. Buitenshuis vlees eten gebeurt wel regelmatig (bij mij dan toch - meneer is echt veeleer een vege- en viseter), maar hier in huis komt het zelden binnen. Deels uit principe, deels uit gewoonte. Wij koken en eten graag zonder vlees. Maar toen we maandag boodschappen deden, nam ik de voor mij dus ongewone beslissing om een pakje kalkoen voor bij de boterham te kopen, en twee d

Spago - een restaurantrecensie

Gisteren aten we voor het eerst bij Spago , een vrij nieuw Italiaans restaurant in de Karperbrugstraat. Heel mooi ingericht, vriendelijke bediening en best wel lekker eten. "Best wel" dus. Bij het aperitief kregen we heerlijk brood en olijven - die waren verrukkelijk. Ook de vissoep als voorgerecht was niet te versmaden. Maar véél! Veel te veel voor een voorgerecht - we hadden eigenlijk spijt dat we nog een hoofdschotel hadden besteld. Meneer at tonijn en ik osso buco. Kleine teleurstelling bij beiden: meneer heeft tonijn het liefst bleu en deze was echt doorbakken. Maar we doen niet moeilijk: wie weet is dit de gewoonte in de Italiaanse keuken en het was bovendien best lekker. Het is alleen zo zonde, bleu kan dat zo heerlijk zijn. Bij mij was de (kleine) teleurstelling te wijten aan domheid: ik was een beetje vergeten dat ik osso buco eigenlijk niet zo lekker vind. En voor osso buco viel het dan nog wel mee. We aten ons bord bijlange niet leeg - het grote bord vissoep za

De mij in ef

of in 't schoon Engels: The Me in You. Dat zijn die vrienden waarover ik soms stoef. Ze zijn helemaal gelanceerd. Misschien kwam u ze al tegen in de Afrekening of in het voorprogramma van Customs. Ze hebben nu ook een echte plaat en die werd gisteren voorgesteld in  't Stuk  met een prachtig optreden. Ze wordt behoorlijk bejubeld in de pers, die plaat. Hier bijvoorbeeld. Daar kan je ze trouwens ook helemaal beluisteren. Doe dat maar eens. Bereid u voor op wat melancholie, bij voorkeur met een glas rode wijn erbij. En als je ze mooi vindt, koop ze dan daarna. In 't echt of op iTunes.