Mademoiselle Fresita

Op bestelling, er was vraag naar: Ik bestudeerde foto's van de originele wc-rolhouders van Kitsch Kitchen en maakte iets dat er op lijkt. Erg simpel. Een handleiding ofte tutorial: wc-rolhouder: knip een strook toile-cirée van 12 cm breed en 140cm lang (of één van 70 en één van 71 - de lengte is niet exact want je hebt toch wat overschot) knip nog twee stroken toile-cirée van 10 cm breed en 152 cm lang (zeker niet korter want anders krijgt je er geen vier rollen in - maar het mag ook één lange strook zijn van 3m). leg de gelijke stroken met de slechte kant op elkaar en werk aan de lange kanten af met biaislint. Als je met twee delen werkt, is het het mooist als je de ene strook een cm over de andere plooit zodat de naad niet net boven- of onderaan de strook komt maar achteraan. Bedoeling is dus dat je een mooi afgewerkte strook van 70 cm lang krijgt en eentje van 150 cm lang. Leg de uiteindes van de stroken op elkaar, de lange smalle strook bovenaan. Laat ze 1 cm overla

De autorit op vrijdagavond na het werk - het heeft toch wel zijn charmes. Vooral als het al zeven uur geweest is en de meeste files al zijn verdampt. Extra troeven: de radio , waar Yves Desmet het even had over de geluksprofessor. Een minimum aan research leert dat het over Prof. Richard Layard gaat, en ik vermoede al dat het iets te maken zou hebben met dit boek . Schoonmama kreeg het als moederdagcadeau - omdat een beetje geluk toch voor iedereen een mooi cadeau is - en ook omdat ik er zelf ook wel eens graag in zou lezen... Maar die geluksprofessor dus, waarover Yves Desmet het had. Die zegt dat vrienden hebben pakken meer bevorderlijk is voor je geluk dan inkomen en werk. Dat spreekt voor zich - maar het is natuurlijk wel fijn om dat even bevestigd te horen. Desmet spreekt blijkbaar elke week af met zijn vrienden, een paar uurtjes maar, om even bij te praten. Dat klinkt geweldig. Elke week halen wij niet, maar om de paar weken is het toch wel prijs. Gisteren weer trouwens, fienenav

Van eigen makelij: de lentefeest-vlaggetjes voor Esmée. en... eindelijk ook ruitjes- en stipjesbiais bij de Veritas! en ten slotte nog een volstrekt ongepaste glimp van de nieuwe aanwinsten voor mijn onderbroekenschuif: ik ging nochtans alleen maar biais kopen. Maar als ik stipjes zie, dan wil ik kopen. Zeker als het rood met witte stipjes is. Maar de grote groene bollen vond ik ook leuk, en de streepjes ook... behalve de rode met witte stipjes hebben de onderbroeken blijkbaar iets te maken met Flair. Dat staat erop. Maar ik lees de Flair niet genoeg om te weten wat precies. Naast een weekblad nu ook lingerie? Mij best. Trouwens: wie Mademoiselle wil zien en iets wil kopen: nu zondag van 14u tot 18u op een rommelmarktje in Okselaar (ja, ja, grappige naam, we weten het. Ik ben niet echt van daar afkomstig maar van net over de grens maar heb toch net genoeg roots aan de andere kant van die grens liggen om mij toch een beetje een Okselaarse te noemen. Ik ging daar naar '

even stoefen met mijn vrije voormiddag in de zon... met een ontbijt van (zelfgemaakt, wat dacht je) frambozenmuffins en smoothie van banaan en aardbei. Voor u helemaal jaloers wordt... wij hebben genen hof en het balkon is eigenlijk te klein om op te zitten. Er wordt nagedacht over een constructie met twee krukjes en een tafeltje zonder poten om aan de ballustrade te hangen, maar tussen nadenken en handelen verloopt er hier meestal veel tijd. Zo. vrije voormiddag zit er al bijna op, strakjes werken maar eerst nog even een verjaardagscadeautje voor schoonzus gaan kopen - een rond getal verdient een rond cadeau! Halelujah! wie ook frambozenmuffins wil maken, ik haalde het recept ooit van het internet, zonder bronvermelding... Ingrediënten 6 eetlepels (zachte) boter 100 gram suiker 100 gram zelfrijzend bakmeel Een theelepeltje bakpoeder 1 ei (even loskloppen in een beker) 2 eetlepels melk 75 gram bevroren frambozen (gewoon in de vriesafdeling van de supermarkt te vinde

Voor één keer heb ik eens mooie foto's. Maar dan écht wel heel mooie. Professioneel zelfs. Van een echte fotografe, Olivia Brabbs , uit Engeland. Ook de foto's en het kindje op de foto's situeren zich in Engeland. Mademoiselle Fresita, prima sportkledij... Ik ben hier echt wel geweldig opgetogen over. Zo'n professionele shoot, en ik weet niet eens hoe dat nu eigenlijk komt. Wat ik wel weet, is dit: iemand die ik nog een beetje ken van vroeger, kocht bij mij bovenstaand jurkje. Voor de dochter van vrienden uit Engeland. Die vrienden en hun kinders werden nu onlangs zeer uitgebreid gefotografeerd, voor een boekske nog wel! Een Engels magazine voor ouders, over kinderen. Ik weet alleen niet zeker welk boekske. En ik weet natuurlijk ook niet of deze foto's ooit het boekske zullen halen... maar eigenlijk maakt dat allemaal niet zoveel uit. Ik ben gewoon vooral al heel blij met de mooie foto's.

Woensdag bestellingskesdag - Deze voormiddag gemaakt, nu al de deur uit: Voor een pasgeboren Rosalie dus, ik weet niet of u het kan lezen. En een bijpassende pamperzak: Authentieke vintage seventies-stof - oorspronkelijk bedoeld voor gordijntjes in een kinderkamer. Ik vind de print en de kleuren te gek. De stof zelf is nogal stug, ook na wassen met wasverzachter. Geweldig geschikt dus voor vlaggenlijntjes en pamperzakken, iets minder voor kleding. Hoewel. Ik ga er toch eens een cirkelrokje in maken denk ik. Verder op het programma vandaag: vlaggetjes voor het lentefeest van mijn voormalige babysitbaby Esmée. Ik paste al op haar grote zus Ona en ken dus Esmée al van bij haar geboorte. Binnenkort viert zij haar lentefeest en binnen iets minder kort gaat ze al naar het middelbaar. Baby Esmée met de krulletjes is inmiddels een hele jongedame dus, nog steeds met krullen maar nu bijna tot op haar poep. En met stijl, want ze heeft een voorkeur voor polkadots. Daar spelen wij graag op

Deze voormiddag het bedrag dat ik verdiende op La Dorlotterie ongeveer volledig opgedaan. Ik wou dat ik nu een foto van een paar exuberante schoenen of iets dergelijks kon posten, maar 't kan niet alle dagen feest zijn. Ik veronderstel dat u niet zit te wachten op foto's van de nieuwe achteruitkijkspiegel van mijn auto of zijn uitbundig gesmeerde weetikveelwateraaneenautotesmerenvalt, of, nog leuker, van mijn gerepareerde tand. Twee uur getimmer aan je gebit: je wordt daar niet goedgezind van. Maar gebit en auto, dat zijn nu eenmaal zaken die altijd in orde moeten zijn. En, ook tof: bij de tandarts leer ik steeds weer nieuwe woorden. Een drietal weken geleden leerde ik ' stomatologie ', vandaag was het ' endodontologie '. We zijn er nog niet vanaf dus. Gezellige boel dus, deze voormiddag. Gecombineerd met wat slecht nieuws uit de juridische hoek (zei ik al dat een huis verhuren écht niet tof is?) was het een ware topper, deze dinsdag. Behoorlijk wat kunstgrepen

Héét in het depot , héét! Donderdag was dat. Toen was het zelfs buiten al lang niet meer heet. Maar dus wel in het depot, dat nu even in een oud schoolgebouw aan de Kapucijnenvoer huist. Ondanks de hitte in de zaal was ik toch blij dat ik daar was, want de Intergalactic Lovers waren daar ook en gaven een geweldig optreden. Ze hadden het ook warm pertang. Fijn optreden, echt leuke muziek, dienons aan vanalles deed denken, zoals PJ Harvey. Which is nice. Waar het mij ook aan deed denken is Munchhausen by Proxy, de fictieve band uit de onvolprezen film "Yes Man", met de onvolprezen Zooey Deschanel. Nog niemand tegengekomen die deze song even goed vindt als ik. Maar ik word er instant goedgezind van, dus of u het nu leuk vindt of niet: ik ga u het clipje toch in de maag splitsen. U doet er natuurlijk mee wat u wil.

Het was héél warm zondag, ik weet het. Het was best wel puffen in Den Hemel op La Dorlotterie, maar meerdere steekproeven wezen uit dat het bij ons niet heter was dan buiten. Dus wie gekomen is had geen ongelijk. Maar wie zichzelve niet uit zijn tuinstoel geschraapt kreeg, en de kinderen niet uit het zwembadje: alle begrip. Als 't niet van moeten was, was ik waarschijnlijk ook den hof niet uitgekomen. U was dan wel minder massaal dan de voorbije twee edities, maar wie kwam heeft toch zijn best gedaan: mijn stock is behoorlijk gekrompen, geen klachten hier dus over de verkoop. Waarvoor vielen dank dus, bij deze. (nu pas? Tja, na twee weken op mijn eigen best wel langzame tempo leven vergt het aanpassen aan de werkvloer wel even zijn tol. Van bloggen kwam er dus niet veel in huis de voorbije dagen. Maar ik ben het alweer gewoon hoor, gaan werken. Een paar weekjes nog. En dan is 't alweer congé!)

Mademoiselle heeft het van geen vreemden, zoals ze zeggen. Haar moeder - laten we haar hier Madame Fresita noemen - was namelijk ooit de beste naaister van de klas - een hele goeie klas dan nog. Ze naaide heel lang voor het hele dorp en menig septemberkermis in Okselaar werd grotendeels gevierd in Fresita-couture avant la lettre. Madame Fresita was een echte naaister dus, zoals er nu niet meer zoveel zijn omdat naar de C&A gaan veel goedkoper en gemakkelijker is. Vroeger was er gene C&A en werden alle kleren toch wel door iemand zelfgemaakt. Anyway. Die naaister werd de vrouw van een zeer hardwerkende man die bij momenten meer niet dan wel thuis was (shiftenwerk in het verre Antwerpen) en bovendien werd ze ook de mama van drie handenvol werk. Ze bleef nog wel een tijdje naaister maar tijdens de kleuterjaren van handvol drie (en dat was dan ik) moest ze het toch opgeven. Madame was namelijk zo'n mama die alles zelf deed (ook iets waarvan er nu steeds minder zijn): poetsen, k