Doorgaan naar hoofdcontent

Mademoiselle en Madame

Mademoiselle heeft het van geen vreemden, zoals ze zeggen. Haar moeder - laten we haar hier Madame Fresita noemen - was namelijk ooit de beste naaister van de klas - een hele goeie klas dan nog. Ze naaide heel lang voor het hele dorp en menig septemberkermis in Okselaar werd grotendeels gevierd in Fresita-couture avant la lettre. Madame Fresita was een echte naaister dus, zoals er nu niet meer zoveel zijn omdat naar de C&A gaan veel goedkoper en gemakkelijker is. Vroeger was er gene C&A en werden alle kleren toch wel door iemand zelfgemaakt. Anyway. Die naaister werd de vrouw van een zeer hardwerkende man die bij momenten meer niet dan wel thuis was (shiftenwerk in het verre Antwerpen) en bovendien werd ze ook de mama van drie handenvol werk. Ze bleef nog wel een tijdje naaister maar tijdens de kleuterjaren van handvol drie (en dat was dan ik) moest ze het toch opgeven. Madame was namelijk zo'n mama die alles zelf deed (ook iets waarvan er nu steeds minder zijn): poetsen, kindjes opvoeden, den hof onderhouden (hoewel daar de rol van de hardwerkende man ook heel groot was en nog steeds is), kleren maken voor zichzelf en het nageslacht... en op een gegeven moment was dat wel genoeg. Andere mensen moesten maar op een ander gaan zien voor hun kleren. Bij de C&A bijvoorbeeld, die er intussen ook was. Ahum. Dit alles om te zeggen dat mijn moeder een heel goeie naaister is en dat ik daar nog veel van kan leren. Wij zijn ook best wel dikke vrienden, madame en ik, het obligate gekibbel van tijd tot stond buiten beschouwing gelaten. Dat leren van madame gaat niet altijd van een leien dakje, want het is niet omdat je iets goed kan, dat je dat ook goed aan iemand anders kan uitleggen. En als je jarenlange opleiding en ervaring met iets hebt, vergt het wel heel veel geduld om je vaardigheden over te brengen op je iets te ambitieuze dochter met een compleet gebrek aan precisie en een overload aan ongeduld die alles bij elkaar ongeveer anderhalve naaicursus volgde.

Maar soms lukt dat wel: zo maakte Madame en ik vorige week deze hummekes:


Mijn eerste hemdjes! Nen 128 en nen 92. Het grote heeft madame grotendeels gemaakt, het kleintje Mademoiselle, onder het toeziend oog van Madame. Net te weinig stof, vandaar de rode mouwtjes en kraagjes, en ik vind het resultaat schitterend. Intussen zijn er nog andere hemdjes van onder het masjien gerold, met wisselend succes. Ik ben best wel trots.

De ruitjesstof komt trouwens van een dekentje dat ik weken geleden bij Think Twice gekocht, de tweedehandswinkel hier om de hoek (in Brussel dus) - ik had het er al over: een schattig grannysquare 'sezzeke' waartegen een mottig stofje genaaid was. In hemdvorm blijkt dat stofke alles behalve mottig.

Straks misschien wel meer. Want nog maar drie keer slapen en het is Dorlotterie!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie