Ik ben niet zo'n festivalmens - ik houd niet zo van drukte - maar van die beschaafde festivallekes zoals Gent Jazz en Jazz Middelheim, die kunnen mij meestal wel bekoren. Cava in echte glazen hebben ze daar, om maar iets te zeggen. En vooral geen getrek en geduw, wat ik met andere, hippere festivals zoals Rock Werchter en Pukkelpop associeer. Maar eigenlijk weet ik dat niet, want ik ben op geen van beide ooit geweest. Toen ik de 25 gepasseerd was haalde ik opgelucht adem omdat ik intussen op een leeftijd gekomen was waarop ik me nooit meer zou hoeven verantwoorden waarom ik er niet naartoe ga. Maar dat was buiten het lief gerekend. Een beduidend hippere vogel dan ikzelve. Die steevast elk jaar naar Pukkelpop gaat. Drie dagen zelfs. Wel niet in een tent, zo hip is hij nu ook weer niet. Neen, dan liever elke avond naar huis, netjes douchen, proper bedje... Gelukkig verwacht hij niet dat ik meega hoor. Ik moet me zelfs niet verantwoorden.
Maar zoals ik dus al zei: naar de jazzfestivals durf ik nog wel eens te gaan. Zoals gisteren. Want Gotan Project kwam. Jazz kun je dat wel niet echt noemen vind ik, maar goeie muziek des te meer. 't Weer zat wel niet mee, en als 't aan mij gelegen had waren we alsnog niet vertrokken. Omdat het geen mooi weer was, en dan is de sfeer op zo'n festival toch wel wat minder. Ik wil daar graag een beetje rondhangen, in 't gras zitten, eventueel in de tent gaan voor de optredens, maar dankzij goeie schermen en boxen heb je buiten de tent doorgaans ook een geweldig zicht op de optredens - zonder getrek en geduw en mensen die je aanraken (oh horror). Maar meneer hield voet bij stuk: hij is al lang blij als Mademoiselle te kennen geeft eens buiten te willen komen. Dus hoewel hij geen grote Gotan-fan is, was hij maar al te blij dat ik vorige week zei dat ik graag wou gaan. Een beetje regen kon hem dus niet tegenhouden. "'t Zal sebiet wel voorbij zijn," zei hij er nog bij. Nu ja. Voorbij is het van de hele dag niet gegaan. Dus 't was drummen in de tent want niemand wou graag nat worden. Gelukkig waren Nouvelle Vague en Raphael Saadiq steengoed.
En voor Gotan Project ben ik, geheel tegen mijn natuur in, helemaal naar voren gewurmd. Om tussen het gedrum te gaan staan. Want doordat het katten en honden regende, stond iederéén in de tent, waar normaal gezien een aanzienlijk deel van het volk zich verspreidt in de tuinen van de Bijloke. Maar het was zalig. Wat een optreden. Eigenlijk best wel plezant, zo pal voor het podium. Zelfs nog vrienden tegengekomen, in het gedrum. Geweldig. Oogjes toe, heupwiegen en me inbeelden dat ik tango dans. 't Zijn krakskes, die mannen van Gotan Project.
Groots is hij die zijn ongelijk kan toegeven. "Zij" in dit geval. Bij deze: dank u liefje, om mij te overtuigen toch mee te gaan naar Gent. Je had groot gelijk. En zo werd het toch nog een leuke dag.
Maar zoals ik dus al zei: naar de jazzfestivals durf ik nog wel eens te gaan. Zoals gisteren. Want Gotan Project kwam. Jazz kun je dat wel niet echt noemen vind ik, maar goeie muziek des te meer. 't Weer zat wel niet mee, en als 't aan mij gelegen had waren we alsnog niet vertrokken. Omdat het geen mooi weer was, en dan is de sfeer op zo'n festival toch wel wat minder. Ik wil daar graag een beetje rondhangen, in 't gras zitten, eventueel in de tent gaan voor de optredens, maar dankzij goeie schermen en boxen heb je buiten de tent doorgaans ook een geweldig zicht op de optredens - zonder getrek en geduw en mensen die je aanraken (oh horror). Maar meneer hield voet bij stuk: hij is al lang blij als Mademoiselle te kennen geeft eens buiten te willen komen. Dus hoewel hij geen grote Gotan-fan is, was hij maar al te blij dat ik vorige week zei dat ik graag wou gaan. Een beetje regen kon hem dus niet tegenhouden. "'t Zal sebiet wel voorbij zijn," zei hij er nog bij. Nu ja. Voorbij is het van de hele dag niet gegaan. Dus 't was drummen in de tent want niemand wou graag nat worden. Gelukkig waren Nouvelle Vague en Raphael Saadiq steengoed.
En voor Gotan Project ben ik, geheel tegen mijn natuur in, helemaal naar voren gewurmd. Om tussen het gedrum te gaan staan. Want doordat het katten en honden regende, stond iederéén in de tent, waar normaal gezien een aanzienlijk deel van het volk zich verspreidt in de tuinen van de Bijloke. Maar het was zalig. Wat een optreden. Eigenlijk best wel plezant, zo pal voor het podium. Zelfs nog vrienden tegengekomen, in het gedrum. Geweldig. Oogjes toe, heupwiegen en me inbeelden dat ik tango dans. 't Zijn krakskes, die mannen van Gotan Project.
Groots is hij die zijn ongelijk kan toegeven. "Zij" in dit geval. Bij deze: dank u liefje, om mij te overtuigen toch mee te gaan naar Gent. Je had groot gelijk. En zo werd het toch nog een leuke dag.
Zo'n luxe, tijdens Pukkelpop toch in het eigen bedje kunnen slapen! Allez, ik kampeer heel graag, maar ik vind het niet zo plezant als er aan of tegen uw tent gepist (of erger) wordt 's nachts... Voor de rest hou ik wel van het ganse festivalgebeuren :)
BeantwoordenVerwijderen