Ik weet niet of je iets vanaf de tweede editie al een jaarlijkse traditie mag noemen, maar anyway: het 'jaarlijkse' fienenweekend in Brussel zit er weer op. En 't was heerlijk. We deden een paar van mijn favoriete adresjes aan - avondeten bij de Fin de Siècle in de Kartuizerstraat - een koffietje in de namiddag bij Les gens que j'aime, nachtelijke pintjes in de Roskam, ontbijt bij De Markten, half-en-halfjes bij Le Cirio (half bubbels, half witte wijn - maar je moet dat niet thuis zitten mixen. Je moet dat gewoon bij de Cirio gaan drinken.)
Verder kwam het er ook ein-de-lijk eens van om dat te gaan doen wat ik al heel lang van plan was: de rommelmarkt op 't Vossenplein. Een klassieker natuurlijk, en vooral omdat zij daar zo enthousiast over is en daar toch wel regelmatig schatten vindt, was ik zeer enthousiast om te gaan - en daarna toch wel behoorlijk teleurgesteld. Dat er daar vooral rommel (bucht, tuchel) te koop zou zijn, dat vind ik oké. Het is dan ook een rommelmarkt. Maar ik verschoot me toch wel ne beet van de prijzen die de mensen nog vragen voor die tuchel. Op een rommelmarkt moet je niets kopen voor meer dan tien euro je pense, en de spiegeltjes en handtasjes die bijna ons hart stalen kostten 20 euro voor een klein handtasje, niets bijzonders, gewoon een beetje schattig - een spiegel voor 35 euro - sorry monsieur, zo schoon is 't nu ook weer niet.
Tot zover place jeu de balle - ik ga op een andere keer nog wel eens terug - op een dinsdag of een donderdag dan, dat zouden de beste dagen zijn - waarom eigenlijk? En dan ga ik meteen ook langs deze fijne ontdekking: Atchoum in de Vossenstraat - anders dan de website doet vermoeden niet alleen een winkeltje met pareltjes (ook wel heel mooi allemaal hoor) maar achteraan ook schoon gerief van Petit Pan en Kitsch Kitchen en ander moois; zowel in afgewerkte vorm (kleertjes) als in inspirerend materiaal voor de naaisters onder ons (stofjes en toile-cirée). Niet de goedkoopste stofjes, maar oh zo schoon.
Nog een ontdekking: La Cantine de la Ville in de Hoogstraat - mooie zaak en best wel lekker eten - maar als je je hamburger graag doorbakken hebt moet je 't wel even zeggen, want wij hadden allemaal een nogal bloederig exemplaar. Voor de rest geen klachten. En ten slotte: dé revelatie van zaterdagavond: tapas bij de Publico. Meneer Fresita en ik aten daar al een paar keer maar waren nooit echt onder de indruk. Maar omdat de meneer van de Publico zo'ne fijne mens is, gaan we toch af en toe terug. En omdat gisteravond na een hele dag rondslenteren de vereiste voor het avondeten vooral was: niet te ver stappen, werd het de Publico - en de tapas daar zijn blijkbaar megalekker. We waren met z'n zevenen, er stonden veertien tapas op de kaart, dus dat was rap gekozen: tous les tapas - de chef zal content geweest zijn.
Net als wij. Een geslaagd weekend. Vriendschap en lekker eten. Wat wil ne mens nog meer.
Verder kwam het er ook ein-de-lijk eens van om dat te gaan doen wat ik al heel lang van plan was: de rommelmarkt op 't Vossenplein. Een klassieker natuurlijk, en vooral omdat zij daar zo enthousiast over is en daar toch wel regelmatig schatten vindt, was ik zeer enthousiast om te gaan - en daarna toch wel behoorlijk teleurgesteld. Dat er daar vooral rommel (bucht, tuchel) te koop zou zijn, dat vind ik oké. Het is dan ook een rommelmarkt. Maar ik verschoot me toch wel ne beet van de prijzen die de mensen nog vragen voor die tuchel. Op een rommelmarkt moet je niets kopen voor meer dan tien euro je pense, en de spiegeltjes en handtasjes die bijna ons hart stalen kostten 20 euro voor een klein handtasje, niets bijzonders, gewoon een beetje schattig - een spiegel voor 35 euro - sorry monsieur, zo schoon is 't nu ook weer niet.
Tot zover place jeu de balle - ik ga op een andere keer nog wel eens terug - op een dinsdag of een donderdag dan, dat zouden de beste dagen zijn - waarom eigenlijk? En dan ga ik meteen ook langs deze fijne ontdekking: Atchoum in de Vossenstraat - anders dan de website doet vermoeden niet alleen een winkeltje met pareltjes (ook wel heel mooi allemaal hoor) maar achteraan ook schoon gerief van Petit Pan en Kitsch Kitchen en ander moois; zowel in afgewerkte vorm (kleertjes) als in inspirerend materiaal voor de naaisters onder ons (stofjes en toile-cirée). Niet de goedkoopste stofjes, maar oh zo schoon.
Nog een ontdekking: La Cantine de la Ville in de Hoogstraat - mooie zaak en best wel lekker eten - maar als je je hamburger graag doorbakken hebt moet je 't wel even zeggen, want wij hadden allemaal een nogal bloederig exemplaar. Voor de rest geen klachten. En ten slotte: dé revelatie van zaterdagavond: tapas bij de Publico. Meneer Fresita en ik aten daar al een paar keer maar waren nooit echt onder de indruk. Maar omdat de meneer van de Publico zo'ne fijne mens is, gaan we toch af en toe terug. En omdat gisteravond na een hele dag rondslenteren de vereiste voor het avondeten vooral was: niet te ver stappen, werd het de Publico - en de tapas daar zijn blijkbaar megalekker. We waren met z'n zevenen, er stonden veertien tapas op de kaart, dus dat was rap gekozen: tous les tapas - de chef zal content geweest zijn.
Net als wij. Een geslaagd weekend. Vriendschap en lekker eten. Wat wil ne mens nog meer.
Tof! Zowel het uistapje als het woord 'tuchel', nog nooit eerder gehoord, trouwens.
BeantwoordenVerwijderenAllez, en jij was van in de buurt van Looi? Volgens mij komt dat toch van die kanten, tuchel.
BeantwoordenVerwijderen