Doorgaan naar hoofdcontent

de boekenlezer

Het was moeilijk te voorspellen of de boekenlezer in mij tegen de moeder die ik geworden ben zou kunnen opboksen. Sinds ik kan lezen, doe ik dat ook. Maar ik verslind geen boeken. Ik ben een trage lezer met een groot concentratieprobleem. Maar ik geniet er enorm van en hoopte dan ook tijdens mijn bevallingsrust flink wat te lezen. Ik sloeg een voorraadje in bij de bib voor die voor enkele maanden de deuren sloot om te verhuizen. Ik heb nog heel wat te gaan, maar ik wou alvast dit meegeven: als u deze zomer één boek leest, laat het dan "De Boekendief" zijn. Het was al een tijdje geleden dat ik nog zo in de ban was van een boek als dat van Markus Zusak. Een prachtig verhaal verteld vanuit het standpunt van niemand minder dan De Dood, over een Duits meisje tijdens de tweede wereldoorlog.

De boekendief was meteen ook mijn eerste Dwarsligger. Ik stond er aanvankelijk een beetje weigerachtig tegenover - zo klein, zo'n lelijke opmaak, dat vervelende ritselende dunne papier... - maar het boekje, dat op de balie van de bib lag, deed voor mij wat de chocolade aan de kassa's van Delhaize doet. Ik had er al veel goeds over gelezen, over De Boekendief, dus ik nam hem toch maar mee. Het was even doorbijten. Waarschijnlijk vooral omdat er hier en daar wat met grafiek en tekeningen gespeeld wordt, was het niet zo evident om dit formaat aangenaam te vinden. Maar intussen ben ik er achter gekomen dat een dwarsligger een geschenk uit de hemel is voor een borstvoedend mens. Zowel liggend als zittend voeden is prima te combineren met het lezen van een dwarsligger. En het is dus ook een prachtig, naar de keel grijpend verhaal.



Maar Fresita houdt absoluut ook van het lichtere werk. Er zou tenslotte, bij het krijgen van mijn kind, toch een aanzienlijk deel van mijn hersencellen afgestorven zijn (dat beweert meneer Fresita toch*), dus mag er ook al eens wat chicklit bij zijn. Wel aangepast aan de nieuwe situatie: "The Antenatal Group" van Amy Bratley. Tijdens één van mijn vele draagdoekwandelingen werd ik bij de Engelse boekhandel Waterstone naar binnen gezogen en ook daar sloeg ik een voorraadje in. (naast The Antenatal Group nog "Various Pets Alive and Dead" van Marina Lewycka, omdat ik ooit enorm heb moeten lachen om haar "Een korte geschiedenis van de tractor in de Oekraïne", en de autobiografie van Neil Young. Allebei nog ongelezen.) Maar het boek van Amy Bratley dus. Over een groepje hoogzwangere vrouwen, die in de loop van het boek allemaal moeders worden. Volgens mij een oersaai boek als je zelf niet in die situatie zit, maar ik heb er dus best wel van genoten. Heel herkenbaar allemaal.

En nu dus: Calamiteitenleer voor Gevorderden. Ik ben net begonnen maar ik vind het al goed. Een dikke klepper (dus wel onhandig tijdens het borstvoeden). Ik hoop dat ik het aankan met mijn verminderde hersencapaciteit, maar tot nu toe lijkt het wel te lukken. Misschien krijgt u hier binnenkort wel een recensie, maar verwacht die vooral niet te snel.

Verder waren er nog wat tussendoortjes: de Tiny-boekjes uiteraard, het heerlijke feelgood-doehetzelf-bladerboek 'Kringloopgeluk', en 'Slaap je al door' van de onvolprezen Celia Ledoux, net als haar 'mama' een must voor elke prille ouder.

Ik ga u laten. Ik ga me naast mijn dochter in het bed vlijen, met mijn dikke boek. Slaapwel.

* Rechtzetting, op vraag van meneer: niet hìj zegt dat mijn hersenmassa is geslonken, die info komt uit de "Vader-in-spé"-app van Uitgeverij Snor. Die ons over het algemeen zeer accurate info bezorgd heeft tijdens de zwangerschap, het moet gezegd.

Reacties

  1. Danku! Die Calamiteitenleer heb ik ook al 'n paar keer vastgehad, te onthouden dus. Various pets vond ik niet zooo geweldig, maar wel onderhoudende vakantielectuur, en ik gok dat de vereisten voor borstvoedingslectuur wat gelijk zijn aan die voor vakantielectuur, dus dat komt wel goed :) (en ook: HOE hard kijk ik uit naar hoe de nieuwe bib er gaat uitzien!!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ah! Kapucijnaap! Volgende week dan toch maar eens afspreken? Ik mail je, nu meteen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo'n dwarsligger. Ik zag ze veel liggen, maar heb er nog nooit een gekocht. Is het eigenlijk wel de moeite! Liefs, Me

    BeantwoordenVerwijderen
  4. 'Calamiteitenleer voor Gevorderden' staat hier al een paar jaar in mijn boekenkast en ik heb het in ieder geval met veel plezier gelezen. Hopelijk bevalt het jou ook!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie