Doorgaan naar hoofdcontent

hooked

'Fou de Coudre' is dan wel de toch wel geniale naam van ons naaiclubke, maar sinds gisteren zijn wij allemaal efkes 'Fou de Crocheter'. Dankzij Juf Miek. Die zeult al lang haar naaimachine niet meer mee naar de Kriekelaar maar trekt steevast ten strijde met een paar bolletjes wol en een haaknaald. Het gewoon eens lief vragen volstond opdat Miek alle naaisters gisteren op een haaklesje trakteerde. We kregen een boodschappenlijstje toegestuurd: Boston-wol van Veritas en een haaknaald maat 7 of 8.

Ik ben nog niet zo ervaren in het achterlaten van het kind - waardoor ik bijvoorbeeld overdag vergat te kolven en dat nog snel net voor het vertrek moest doen (en iedere lactatiedeskundige kan je vertellen: dat gaat niet zo goed. Zeker niet als je naast dat nog snel kolven ook nog even rechtstreeks wil voeden). Bovendien was de wederhelft ziekjes en werd hem op doktersvoorschrift afgeraden de baby al te veel aan te raken, om besmetting te voorkomen. Babysitten zonder baby-aanraken, het is weer eens wat anders. Maar het lukte: baby werd gevoed en in bed gelegd en de zieke man heeft er nauwelijks nog omkijken naar gehad.

Moest het een gewone Fou De Coudre geweest zijn, dan had ik misschien wel forfait gegeven. Maar die haakles, daar keek ik nu wel enorm naar uit. Omdat ik van vroeger weet dat haken zo ontspannend kan zijn, meditatief bijna. En omdat er zoveel mooie wol bestaat. En omdat die okergele Boston-wol die ik uitkoos bij Veritas echt wel heel mooi is. En omdat ik zo graag beenwarmers draag (ik ben een kind van de eighties, wat had je gedacht) en al jaren dezelfde, door mama gebreide zwart-met-paarse exemplaren draag. En ook, omdat ik nu eenmaal de smaak te pakken heb van de kinderloze momenten.

Ik plenste een beetje sakkerend door de kou en de regen, maar in premetrostation Beurs kwam ik meteen in de stemming door het toepasselijke Ikea-billboard.


OkƩ okƩ, dat mevrouwtje zit te breien en wij zouden gaan haken, maar toch. Ik werd er vrolijk van. In De Kriekelaar stonden mij nog meer vrolijke beelden te wachten, van Juf Miek en haar klasje.




Haken is echt een heerlijk werkje. Niets dan voordelen. Anders dan voor naaien heb je er geen loodzware machinerie voor nodig. En kan het overal. Zelfs op de tram als je maar heel weinig plaats hebt (dat is bij breien dan weer anders, daar moet je toch altijd opletten dat je niet iemands oog uitsteekt met je priemen). Ik vrees dat ik een nieuwe verslaving ga ontwikkelen. Maar eigenlijk is dat niet erg, aangezien ik binnen een paar weken weer bijna dagelijks een tweetal uurtjes op het openbaar vervoer mag doorbrengen.

Mijn werkje vlotte aardig. Nog wel eens passen of het niet te breed is voor een beenwarmer. Ze mogen baggy zijn, maar ze moeten natuurlijk niet door de modder slepen. En als ze te groot zijn, dan beginnen we gewoon opnieuw. 


Ik ben verkocht. Ik word een haakster. 

PS: bij het thuiskomen werd ik verwelkomd door een vrolijke baby die tevreden van een flesje lag te drinken - het was dus een fijne avond voor iedereen. Zelfs voor de zieke man had het erger kunnen zijn. 

Reacties

  1. Dag Mademoiselle Fresita,

    Superleuk ideetje om beenwarmers te maken! Wij zijn zeker benieuwd naar het resultaat :)

    Vele creatieve groetjes,
    Het hele Veritas-team

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi!
    Coole beenverwarmers gaan dat worden, ben ook helemaal fan van okergeel de laatste tijd.
    Misschien toch ook m'n haaknaalden eens uit de kast halen ... :-)
    Trouwens: "Fou de Coudre", hoe za-lig is die naam van jullie naaiclub!

    www.billiepop.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variĆ«ren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie