Doorgaan naar hoofdcontent

counting my blessings - week 6

zo bloggen we tenminste nog eens wekelijks. Niet slecht.

't Was een nogal drukke week - met slechts één vrije dag. De eerste twee dagen van de week startten wel op het werk, maar vechtende tegen iets dat op het begin van een griepje leek (overal spierpijn, misselijk, verstopte neus, hoofdpijn, de bibbers...) heb ik zowel maandag als dinsdag ergens in de namiddag de handdoek in de ring moeten gooien. Maar woensdagochtend was het helemaal voorbij. Zonder dokter. Dankbaar dus, voor

- het griepvaccin dat ik een paar maanden geleden kreeg
- feestgedruis op het werk, met ontbijt en woklunch
- overdreven veel traktaties op het werk van jarige collega's
- een nieuwe badge op het werk, met eindelijk een niet al te beschamende foto (wacht tot binnen een paar jaar. Dan vraag ik me af hoe ik ooit kon denken dat die megagrote paarse bril en die gekke dot bovenop mijn hoofd een goeie look waren)
- veel arbeidsvreugde die zich afspeelde rondom een nieuw, supersonisch espresso-apparaat
- de collegialiteit die onstaat in testfase van een nieuwe uitdaging op de werkvloer
- de dochter die op enkele weken tijd massa's nieuwe dingen leert (kruipen - commandostyle, alweer wat vaardiger eten, vanuit buik- of ruglig rechtop gaan zitten...)
- een reünie met enkele madammen die ik nog wel regelmatig heb gezien, maar toch al vijftien jaar niet meer alledrie tegelijk denk ik
- goed nieuws bij de dokter (Jackie heeft géén heupdysplasie, gewoon een bilplooitje meer aan één kant)
- een nacht in een écht goed bed
- verzachtende omstandigheden op een zondagse werkdag
- heuglijk nieuws vanuit de materniteit - welkom lieve kleine Mette!
- een tof cadeau uit Japan - broeken voor Jackie - van mensen die weten dat wij hier wel wat kleur verdragen.


- het boek "Extreem luid en ongelooflijk dichtbij" van Jonathan Safran Foer. Tegenwoordig ga ik in de bib rechtstreeks naar de dwarsliggers. Beperkte keuze - maar voorlopig ligt er nog genoeg dat ik nog wil lezen. Ik ben nog maar net begonnen maar vind het nu al geweldig.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie