zo bloggen we tenminste nog eens wekelijks. Niet slecht.
't Was een nogal drukke week - met slechts één vrije dag. De eerste twee dagen van de week startten wel op het werk, maar vechtende tegen iets dat op het begin van een griepje leek (overal spierpijn, misselijk, verstopte neus, hoofdpijn, de bibbers...) heb ik zowel maandag als dinsdag ergens in de namiddag de handdoek in de ring moeten gooien. Maar woensdagochtend was het helemaal voorbij. Zonder dokter. Dankbaar dus, voor
- het griepvaccin dat ik een paar maanden geleden kreeg
- feestgedruis op het werk, met ontbijt en woklunch
- overdreven veel traktaties op het werk van jarige collega's
- een nieuwe badge op het werk, met eindelijk een niet al te beschamende foto (wacht tot binnen een paar jaar. Dan vraag ik me af hoe ik ooit kon denken dat die megagrote paarse bril en die gekke dot bovenop mijn hoofd een goeie look waren)
- veel arbeidsvreugde die zich afspeelde rondom een nieuw, supersonisch espresso-apparaat
- de collegialiteit die onstaat in testfase van een nieuwe uitdaging op de werkvloer
- de dochter die op enkele weken tijd massa's nieuwe dingen leert (kruipen - commandostyle, alweer wat vaardiger eten, vanuit buik- of ruglig rechtop gaan zitten...)
- een reünie met enkele madammen die ik nog wel regelmatig heb gezien, maar toch al vijftien jaar niet meer alledrie tegelijk denk ik
- goed nieuws bij de dokter (Jackie heeft géén heupdysplasie, gewoon een bilplooitje meer aan één kant)
- een nacht in een écht goed bed
- verzachtende omstandigheden op een zondagse werkdag
- heuglijk nieuws vanuit de materniteit - welkom lieve kleine Mette!
- een tof cadeau uit Japan - broeken voor Jackie - van mensen die weten dat wij hier wel wat kleur verdragen.
- het boek "Extreem luid en ongelooflijk dichtbij" van Jonathan Safran Foer. Tegenwoordig ga ik in de bib rechtstreeks naar de dwarsliggers. Beperkte keuze - maar voorlopig ligt er nog genoeg dat ik nog wil lezen. Ik ben nog maar net begonnen maar vind het nu al geweldig.
't Was een nogal drukke week - met slechts één vrije dag. De eerste twee dagen van de week startten wel op het werk, maar vechtende tegen iets dat op het begin van een griepje leek (overal spierpijn, misselijk, verstopte neus, hoofdpijn, de bibbers...) heb ik zowel maandag als dinsdag ergens in de namiddag de handdoek in de ring moeten gooien. Maar woensdagochtend was het helemaal voorbij. Zonder dokter. Dankbaar dus, voor
- het griepvaccin dat ik een paar maanden geleden kreeg
- feestgedruis op het werk, met ontbijt en woklunch
- overdreven veel traktaties op het werk van jarige collega's
- een nieuwe badge op het werk, met eindelijk een niet al te beschamende foto (wacht tot binnen een paar jaar. Dan vraag ik me af hoe ik ooit kon denken dat die megagrote paarse bril en die gekke dot bovenop mijn hoofd een goeie look waren)
- veel arbeidsvreugde die zich afspeelde rondom een nieuw, supersonisch espresso-apparaat
- de collegialiteit die onstaat in testfase van een nieuwe uitdaging op de werkvloer
- de dochter die op enkele weken tijd massa's nieuwe dingen leert (kruipen - commandostyle, alweer wat vaardiger eten, vanuit buik- of ruglig rechtop gaan zitten...)
- een reünie met enkele madammen die ik nog wel regelmatig heb gezien, maar toch al vijftien jaar niet meer alledrie tegelijk denk ik
- goed nieuws bij de dokter (Jackie heeft géén heupdysplasie, gewoon een bilplooitje meer aan één kant)
- een nacht in een écht goed bed
- verzachtende omstandigheden op een zondagse werkdag
- heuglijk nieuws vanuit de materniteit - welkom lieve kleine Mette!
- een tof cadeau uit Japan - broeken voor Jackie - van mensen die weten dat wij hier wel wat kleur verdragen.
- het boek "Extreem luid en ongelooflijk dichtbij" van Jonathan Safran Foer. Tegenwoordig ga ik in de bib rechtstreeks naar de dwarsliggers. Beperkte keuze - maar voorlopig ligt er nog genoeg dat ik nog wil lezen. Ik ben nog maar net begonnen maar vind het nu al geweldig.
zalig boek voor u + zalige broek voor Jackie!
BeantwoordenVerwijderenWat een week! Wat een collegialiteit! Wat een coole.broek! Liefs, Me
BeantwoordenVerwijderen