De week vloog voorbij, zonder lijstje op vrijdag, zonder blijmakers op zondag en helaas ook zonder heel veel slaap. Jackie was ziek - vermoedelijk hand-voet-mond-ziekte. Hoewel niet één van de drie dokters die we deze week zagen dat eigenlijk bevestigd heeft. Waarom ik dat dan dacht? Omdat ik al googlend op dit verhaal stootte, en dat is exact wat wij hier voorhadden met Jackie. Maar ik ben geen dokter natuurlijk. Belangrijkste is dat ze er bijna vanaf is, en dat zonder noemenswaardige medicatie (op een paar zetpillen tegen koorts en pijn en enkele ijdele binnensmondse ontsmettingspogingen met isobetadine na).
Drie dokters vraagt u? Terecht. Wij zijn niet zo'n dokterlopers, en afgelopen week zaten we er dus drie keer met het kind. Eén keer bij Kind en Gezin, toevallig was onze vaccinatie-afspraak net nu. Net nu het kind een beetje koorts had (tandjes krijgen dachten wij). Geen vaccin dus. Wel een beginnende oorontsteking, dacht de pediater. Twee daagjes thuisblijven vond zij wel een goed idee. Jackie naar oma dan maar. De volgende avond trof ik aldaar een huilerige, hangerige en slecht etende Jackie aan. En kwijlen! En koorts! En aften in haar mond! Dat laatste baarde me enigzins zorgen. Naar de huisarts dan maar. Diagnose: uw kind krijgt een hele mond vol tanden tegelijk en misschien krijgt ze één dezer dagen ook de windpokken. Nog wat langer thuisblijven dus. Op vrijdag zien we een enorme witte plek achteraan op haar tandvlees. Vies. Schimmel? Ik huiver en wil dit toch nog eens aan een dokter laten zien. Die stelt ons nogmaals gerust: geen schimmel maar een joekel van een afte. Aanstippen met isobetadine zegt-ie. Al eens geprobeerd bij een éénjarige? Wie het eens wil doen is welkom.
Een lang verhaal kort maken lukt niet meer, maar bottom line: het kind slaapt slecht. En bijgevolg wij ook. En toch waren er blijmakers:
1) grootouders. die ons kind en ons zo graag zien en zo goed voor ons allemaal zorgen. dankjewel allemaal.
2) pijnstillers. om het allemaal draaglijk te maken voor het kind.
3) borstvoeding. zowat het enige voedsel dat vlotjes binnengaat en ons kind dus voor een hongersnood behoedt.
4) nachtrust. het al vaak bejubelde lief stuurde mij een paar keer naar de zetel in de living om een paar uur te slapen terwijl hij zich om het slecht slapende uk bekommerde.
5) verkiezingen. er wordt veel over gezeurd en de uitslag is natuurlijk niet wat het moet zijn, maar het is heel wat dat wij met z'n allen mee mogen beslissen wie de baas is. Toch?
6) mijn werk. ik zie er vaak tegenop, maar op verkiezingsdag is het niet minder dan een voorrecht om op een nieuwsredactie te mogen vertoeven.
7) al was het maar omdat daar dan taartjes worden uitgedeeld.
8) baby-boekenpret. Ik zei al dat Jackie veel boekjes kreeg voor haar verjaardag. Zoals beloofd heeft ze nu een eigen vak in de Expedit en ze vindt het heerlijk. Mijn geluk kan niet op als ik zie hoe mijn dochter een boekje uit de kast haalt en er in gaat zitten bladeren. (Hoewel er nog niet zo heel veel verschil is met de manier waarop ze patatten uit de bak in de keuken haalt en daarmee onder de tafel gaat zitten spelen).
9) een ontbijt bij Exki alvorens de werkdag aan te vatten.
10) het beginnen in een bijzonder boek. Mij meer dan een jaar geleden aangeraden door twee onafhankelijke maar allebei intrigerende bronnen. Enerzijds mijn belezen buurvrouw-annex-collega die goed kan inschatten wat ik graag lees, anderzijds mijn zwangerschapsyogajuf, die mij eigenlijk helemaal niet kent maar die mijn lijf soepel door mijn zwangerschap loodste en waarmee ik af en toe een aardig praatje sloeg op de tram voor of na de les. Ik weet het nog niet goed, dat boek. Maar het oordeel van deze twee dames maakt dat ik met plezier verder lees en me laat verrassen.
Drie dokters vraagt u? Terecht. Wij zijn niet zo'n dokterlopers, en afgelopen week zaten we er dus drie keer met het kind. Eén keer bij Kind en Gezin, toevallig was onze vaccinatie-afspraak net nu. Net nu het kind een beetje koorts had (tandjes krijgen dachten wij). Geen vaccin dus. Wel een beginnende oorontsteking, dacht de pediater. Twee daagjes thuisblijven vond zij wel een goed idee. Jackie naar oma dan maar. De volgende avond trof ik aldaar een huilerige, hangerige en slecht etende Jackie aan. En kwijlen! En koorts! En aften in haar mond! Dat laatste baarde me enigzins zorgen. Naar de huisarts dan maar. Diagnose: uw kind krijgt een hele mond vol tanden tegelijk en misschien krijgt ze één dezer dagen ook de windpokken. Nog wat langer thuisblijven dus. Op vrijdag zien we een enorme witte plek achteraan op haar tandvlees. Vies. Schimmel? Ik huiver en wil dit toch nog eens aan een dokter laten zien. Die stelt ons nogmaals gerust: geen schimmel maar een joekel van een afte. Aanstippen met isobetadine zegt-ie. Al eens geprobeerd bij een éénjarige? Wie het eens wil doen is welkom.
Een lang verhaal kort maken lukt niet meer, maar bottom line: het kind slaapt slecht. En bijgevolg wij ook. En toch waren er blijmakers:
1) grootouders. die ons kind en ons zo graag zien en zo goed voor ons allemaal zorgen. dankjewel allemaal.
2) pijnstillers. om het allemaal draaglijk te maken voor het kind.
3) borstvoeding. zowat het enige voedsel dat vlotjes binnengaat en ons kind dus voor een hongersnood behoedt.
4) nachtrust. het al vaak bejubelde lief stuurde mij een paar keer naar de zetel in de living om een paar uur te slapen terwijl hij zich om het slecht slapende uk bekommerde.
5) verkiezingen. er wordt veel over gezeurd en de uitslag is natuurlijk niet wat het moet zijn, maar het is heel wat dat wij met z'n allen mee mogen beslissen wie de baas is. Toch?
6) mijn werk. ik zie er vaak tegenop, maar op verkiezingsdag is het niet minder dan een voorrecht om op een nieuwsredactie te mogen vertoeven.
7) al was het maar omdat daar dan taartjes worden uitgedeeld.
8) baby-boekenpret. Ik zei al dat Jackie veel boekjes kreeg voor haar verjaardag. Zoals beloofd heeft ze nu een eigen vak in de Expedit en ze vindt het heerlijk. Mijn geluk kan niet op als ik zie hoe mijn dochter een boekje uit de kast haalt en er in gaat zitten bladeren. (Hoewel er nog niet zo heel veel verschil is met de manier waarop ze patatten uit de bak in de keuken haalt en daarmee onder de tafel gaat zitten spelen).
9) een ontbijt bij Exki alvorens de werkdag aan te vatten.
10) het beginnen in een bijzonder boek. Mij meer dan een jaar geleden aangeraden door twee onafhankelijke maar allebei intrigerende bronnen. Enerzijds mijn belezen buurvrouw-annex-collega die goed kan inschatten wat ik graag lees, anderzijds mijn zwangerschapsyogajuf, die mij eigenlijk helemaal niet kent maar die mijn lijf soepel door mijn zwangerschap loodste en waarmee ik af en toe een aardig praatje sloeg op de tram voor of na de les. Ik weet het nog niet goed, dat boek. Maar het oordeel van deze twee dames maakt dat ik met plezier verder lees en me laat verrassen.
Reacties
Een reactie posten