Doorgaan naar hoofdcontent

blijmakers: week 27

Een droevige week, een sterfgeval in de familie. En vooral dan moet je zegeningen tellen.

1. Als je familie geraakt wordt, is die familie extra belangrijk. Dan is het fijn dat iedereen er is. Tous ensemble.

2. De meter. Al zo vaak bejubeld. Die van Jackie dus. Deze week was ze voor het eerst een volwaardige babysit. Ophalen aan de crèche, eten geven, wassen, tanden poetsen, in bedje steken, en dat allemaal met veel plezier van beide partijen.

3. Spinazietaart. Dé spinazietaart uit het "Kookboek voor Meisjes van 8 tot 88" die hier best vaak op het menu staat. Ze zorgde ooit voor een kleine echtelijke crisis toen meneer ze tegen de keukenvloer kieperde, maar dit keer maakte hij ze dus. Met succes.

4. Een fijne film die zich afspeelt in een mooi tijdperk. Mooie kleren dus, I love it. 


Spijtig genoeg het einde niet gezien want de dochter had me nodig. Nu ja, wereldschokkend zal het wel niet geweest zijn vermoed ik.

5. Een kind dat zich weer héél gemakkelijk in bed laat leggen. Glimlachend, zonder ook maar het minste gemor. (Het is vooral omdat dat gisteren en vandaag weer andere koek is dat ik me realiseer hoe zalig het was.)

6. Een aangename kennismaking met een geweldig initiatief. Vertelde ik al dat Diest eigenlijk stiekem een geweldige stad is? Ik dacht het wel. Hip en al, helemaal mee met zijn tijd. Ze hebben daar zelfs een pop-up restaurant. In de 1000 hemden is fantastisch. We leerden het kennen dankzij onze geweldige vrienden, die ons er bij wijze van verjaardags- en andere kado's uitnodigden. Helaas is het up-poppen alweer bijna achter de rug (het hangt samen met het wk voetbal). We beleefden er een heerlijke avond en leerden alweer fijn volk kennen.

7. Het beginnen in een volgens mij alweer geweldig boek. Het vorige dat ik van Jonathan Safran Foer las (extreem luid & ongelooflijk dichtbij), was weergaloos, en de paar hoofdstukken die ik van "alles is verlicht" al las, zijn veelbelovend.

8. Een spontaan etentje op ons favoriete terras, dat bovendien ook het terras is dat het dichtst bij ons huis ligt. We zouden dat meer moeten doen, want tegen het einde van dit jaar sluit Au Fond misschien zijn deuren. Daarom, en omdat het eten er zo heerlijk is. (Waarom ze misschien sluiten? Omdat een projectontwikkelaar het gebouw opkocht waar het restaurantje gelegen is. Wellicht komt er een knoert van een ketenwinkel en zal er algauw van het prachtige historische interieur niets overblijven.) Meer weten? Klik hier. (doen!)

9. Mijn nieuwe lunchbox! Verregaande verbouwingen aan het bedrijfsrestaurant nopen ons tot meer creativiteit wat het eten betreft. In plaats van de verschillende kleine potjes met snacks en lunch die meestal verdwalen in mijn tas, neem ik nu één mooi pakketje mee. Heerlijk hoe dat ding me inspireert om gezonde dingen mee te nemen.

10. Ook nog een gevolg van de restaurant-verbouwingen: een bezoekje aan een bedrijfsrestaurant aan de overkant van de straat. Alwaar het eten pakken beter is dan in het onze. Zalig!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie