Doorgaan naar hoofdcontent

#boostyourpositivity maar wel een onverbeterlijke luiwammes

Wat zijn Oon en ik verschillend. Behalve dan het grapje over het terugkomen na het lopen. Dat was in het ouderlijke huis al een klassieker (Net als "ik pak een douche!" - "Zet ze terug hè.")

Want ja, af en toe ging ik ook wel eens lopen. Ik kan daar dan uit de hoogte bij vertellen dat ik al ging lopen toen het nog niet hip was. Voordat Evy iedereen aan het lopen kreeg. En intussen ook alweer een hele tijd geleden. Ik deed af en toe een toerke van een paar kilometer. Maximum vijf. Meer is echt niet aan mij besteed. Want mijn god, wat heb ik een hekel aan dat lopen. Net als aan alle andere sporten. Maar je moet hè. Je moet soms sporten. Dat je soms je tanden moet poetsen, soms fruit moet eten, soms tijd moet nemen voor jezelf en soms je oksels scheren, daar heb ik allemaal geen problemen mee. Maar dat je soms moet sporten, dat is een last die ik al heel mijn leven tegen mijn zin met me meedraag.

een foto die alweer een jaar of drie geleden genomen is. Mijn voetje en dat van mijn loopmaatje.

Toch #proudofmybody? Wel ja. Ik heb het al vaak gedacht: als ik zou sporten, ik zou er nogal strak bijlopen. Want zelfs met het absolute minimum aan fysieke inspanning is dat lijf van mij er nooit één geweest waarmee je niet onder de mensen kan komen. Een goed metabolisme zeker.

Maar ook wel: een voorliefde voor eten. Het eerste wat ik denk als ik opsta is: wat ga ik ontbijten? En meestal is dat al besloten, want het is namelijk ook het laatste waaraan ik denk voor ik in slaap val. En tijdens het eten denk ik ook al aan wat ik de volgende keer ga eten. En neen, van graag eten word je niet dik. Van slecht eten wel. En oh ja, ik hou ook best wel van slecht eten. Van Kinder Bueno's. Van latte macchiato caramel van Starbucks. Van McFlurry. Van Magnums, met nootjes. Van M&M's. Van frietjes met andalouse. Van winegums. Van stroopwafels. Ik eet het allemaal wel eens, maar niet zo vaak. Want ik eet namelijk ook heel graag goed eten. Soep. Noten. Slaatjes. Granola. Havermout. Yoghurt. Fruit. Vis. En als ik dan "zondig", dan liefst met the real good stuff. Ambachtelijke kaastaart. Zelfgemaakte brownies. Latte van Or. Vers hoeveijs. Macarons van de bakker.


Ik noem dat zelfs niet zondigen. Mijn lijf zit altijd zo vol met goed eten (en dat heeft mijns inziens niets met calorieën te maken) dat er maar heel af en toe een klein goestingske overblijft voor die echte smeerlapperij.

Oh, en dan was er nog iets waarop Oon en ik elkaars tegenpolen zijn: naast sporthater was ik wel altijd al een yoga-fan! Precies om dezelfde reden als zij trouwens: omdat ik dacht dat yoga traag was. Als tiener deed ik een routine die ik ooit uit een vrouwenblad gescheurd had, uiteraard met Enya op de achtergrond. En de laatste jaren bezoek ik regelmatig enkele yogastudio's hier in Brussel (een grote luxe, dat er zowat elke avond ergens wel een les is die in je kraam past). En ja, yoga is vaak best traag, maar net dan superintensief. Elke yogales voelt voor mij als thuiskomen.

my point-of-view net voor een zwangerschapsyogales, een half jaartje geleden

Zo ver weg van de bijna traumatische herinneringen aan zowat elke les lichamelijke opvoeding (vreemde benaming eigenlijk, nu ik erbij nadenk. Waarom heet dat niet gewoon "sport"?) die ik in mijn leven had. Een slechte conditie, een volledig ontbrekende oog-hand-coördinatie, slecht ruimtelijk inzicht en schrik van de bal maakte dat ik altijd dat kneusje was dat als laatste gekozen werd. (Wordt dat nog gedaan? Leerlingen zelf de ploegen laten samenstellen? Beste leerkrachten L.O., al eens over nagedacht dat dat misschien wel een beetje vernederend is voor die zieligaards die altijd als laatste overblijven?)

Ook nog geprobeerd in mijn jongere jaren: alle variaties op step-aerobics en consoorten. Ik struikel daarbij voortdurend over mijn eigen voeten. Hilariteit alom, maar al bij al toch weggesmeten geld en strontvervelend. En rollende ogen van dames op de eerste rij, in strakke pakjes. Dus: nooit meer. Ik doorkruis de stad met een baby en soms een peuter op mijn buik of rug. Ik maak af en toe een behoorlijke wandeling. Ik neem in de ondergrondse tramhaltes altijd de trap, niet de roltrap. En ik doe af en toe aan yoga of Pilates. Niet zo vaak als ik zou willen. Hopelijk binnenkort wat vaker. Want de "ongeveer dertig" die op mijn profiel vermeld staat, begint stilaan wat belegen te worden. En ik merk dat ik na een sessie puzzelen of kleuren of iets anders met de baby of de peuter op de grond al wat meer moeite krijg met rechtstaan. Want we zijn geen twintig jaar meer. Zelfs geen dertig. En het lijf moet toch gesoigneerd worden, tegen de tijd dat het veertig, vijftig, zestig en meer wordt. Al was het maar uit dankbaarheid. Voor het weinige tegenspruttelen op die "ongeveer dertig" jaar. Voor de weinige mankementen. En och ja, voor het voortbrengen van die twee wonderen, dat ook.


Dit stukje schreef ik in het kader van de blog-uitdaging #boostyoupositivity van Danone en enkele blogsters. De uitdaging loopt al een tijdje en de eerste thema's "work" en "breakfast" heb ik al gemist. Bij mij gaat alles altijd een beetje trager :-) Misschien schrijf ik er nog wel eens over, misschien ook niet!


Reacties

  1. haha, zo herkenbaar, de lessen LO! ik ben ook niet erg gecoördineerd maar onder stress wordt het nog erger. het grappige is dat ik me daar helemaal heb kunnen overzetten eens het niet meer 'voor punten' was. ik huppel vrolijk naar de verkeerde kant in de groepslessen die ik volg (nu BBB, vroeger zumba, en nog veel vroeger taebo). en dan denk ik: ik ben tenminste in beweging!
    het baby- en peuterdragen herken ik ook. ik ben bezig aan mijn #boostyourpositivity-draftje en dat staat er al in :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha! Ieder zijn ding, toch?
    En lol voor die douche :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha, ik had hier iets gepost, maar het is verdwenen ergens in de krochten van het internet tussen Kathmandu en Brussel. Dus opnieuw: dat ik geen L.O. kneusje in u had gezien, maar vooral: yoga-tips voor Brussel asjeblieft! (want yes ik ben sinds vanmorgen weer in het land)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat komt door mijn ultrastrakke lijf natuurlijk, dat je dat niet in mij zag :-) Maar dus: yogatips: ik ging vroeger vaak bij Sampoorna in de Hopstraat. Goed maar nogal duur. Nu wel fan van BYP (Brussels Yoga and Pilates) achter de Munt, aan de Wolvengracht. In principe niet goedkoper, maar hun tienbeurtenkaarten blijven een jaar geldig in plaats van 3 maanden. Dat scheelt als het niet altijd lukt om vaak te gaan. Op de brandhoutkaai is er ook yyoga, nog niet geprobeerd: hun ingewekkelde tarieven huden me tegen. Pas ontdekt maar niet uitgeprobeerd: www.ashtanga.be en in het steegje naast de Daring Man in de Vlaamse Steenweg zit er blijkbaar ook een studiootje. In de Kriekelaar en in 't Elzenhof zijn er trouwens ook lessen, een pak goedkoper dan in de privé-studio's.

      Verwijderen
    2. Merci! ik zal ze 'ns bekijken. Dit ga ik alvast eens uittesten: https://www.fine-arts-museum.be/nl/agenda/2015/09/11/yoga-in-het-museum-2 en verder loop ik altijd langs Serendip Spa en dat ziet er heel leuk uit, met zicht op 'n tuin, maar dit ligt nogal in de Avenue Louise prijsklasse, dus niet zo'n optie denk ik...

      Verwijderen
    3. jaa! Dat in het museum lijkt me ook wel wat. Maar niet iets om met een baby op te dagen. Laat zeker weten hoe dat was! (moeten wij niet gewoon nog eens afspreken binnenkort? Want eerdaags emigreren wij hè. Niet zo heel ver, maar toch).

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie