Sinds wij twee kinderen hebben, lees ik beduidend minder. Nu er hier stilaan af en toe sprake is van "doorslapen" wil ik daar graag verandering in brengen. Het boek dat een paar weken geleden onder kerstboom lag, doet me alvast verlangen naar meer. Na "Oorlog en Terpentijn" wist ik dat ik sowieso het nieuwe boek van Stefan Hertmans wou lezen. Ik houd enorm van zijn taal, van zijn voorliefde voor geschiedenis, de kleine en grote verhalen van mensen die echt bestaan hebben, zijn meeslepende vertelstijl.
"De bekeerlinge" speelt zich af in de elfde eeuw en gaat over een jonge, aristocratische christelijke vrouw in Frankrijk die zich bekeert tot het Jodendom om te kunnen trouwen met de jongeman die haar hart gestolen heeft. Een keuze die haar leven er niet meteen eenvoudiger op maakt. Het is de tijd van de kruistochten en het verhaal plaatst de "vluchtelingenproblematiek" die nu al enkele jaren zowat dagelijks het nieuws beheerst in een interessant perspectief. Als de kruisvaarders Facebook en Youtube hadden kunnen gebruiken, het zou bepaald niet fraai geweest zijn. Je maakt de reis mee van een vrouw die ongeveer haar hele volwassen leven op de vlucht is en alles wat haar dierbaar is verliest.
Meeslepend? Ik was blij dat ik een uur heb moeten wachten in de wachtkamer van de dokter zodat ik eens een flinke brok kon doorlezen. Aangrijpend? Ik heb stiekem gehuild in die wachtkamer.
Ik heb de smaak weer te pakken en hoop nog veel te lezen, maar het zou me niet verbazen dat ik het beste boek van dit jaar al achter de rug heb.
"De Bekeerlinge" is uitgegeven bij De Bezige Bij.
Reacties
Een reactie posten