Doorgaan naar hoofdcontent

Fresita leest: "Ondine" van Jennifer Vrielinck

Het was alweer een paar weken geleden dat ik nog eens een roman had gelezen, maar voor  ons weekje op de camping aan het begin van de vakantie haalde ik "Ondine" van Jennifer Vrielinck in huis. De auteur en ik ontmoetten elkaar een tijdje geleden op Instagram, haar vrolijke feed doet me vaak glimlachen. En we werken blijkbaar (nog even) voor hetzelfde bedrijf. (Intussen ben ik er ook achter dat de vrolijkste auto op de parking - met bolletjesgordijntjes en leuke stickers - ook van haar is). Desalniettemin hebben we elkaar nog nooit in het echt ontmoet, toch niet bewust. Maar daar komt binnenkort verandering in, want wij gaan afspreken bij de koffiemachine op het werk. Als ik er dan aan denk neem ik mijn (inmiddels nogal beduimelde) exemplaar van haar prachtige debuutroman mee om dat te laten signeren :-)



Ondine is de naam van een meisje dat opgroeit bij haar tante in een visserscafé aan de Belgische kust, een paar decennia geleden. Ze is verknocht aan de zee, en het verhaal geeft een intieme inkijk in het rauwe leven van vissers en hun families. Als lezer maak je van dichtbij de ondergang van de visserij zoals het was mee, maar vooral de zoektocht van een jonge vrouw: naar een thuis, een familie, de liefde, a reason to live... deze zoektocht voert haar meermaals ver weg van het vissersleven en brengt Ondine ondermeer in Brussel en zelfs op de Noordpool (een behoorlijk indrukwekkende passage trouwens). Ik krijg precies niet goed uitgelegd wat het boek zo beklijvend maakt. Lees het gewoon en laat je meevoeren. Eb en vloed en al.

Zodra ik het boek opensloeg en de eerste bladzijden las, was ik verkocht. Een aanrader wat mij betreft. Het leest als een trein. Wie dat wil, mag mijn boek lenen, maar anderzijds: beginnende auteurs moet je eigenlijk gewoon superhard steunen door zelf dat boek te gaan kopen. Vraag ernaar in je plaatselijke boekhandel: als het niet op voorraad is, kunnen ze het vast wel bestellen.



"Ondine" is de eerste roman van Jennifer Vrielinck en is uitgegeven bij Lannoo. 




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie