als je er 's nachts van droomt...
Ooit volgde ik een beginnerscursus tango. Van enig talent is er niet echt sprake, maar oh wat vind ik tangodansen zalig! Het dansen stond de afgelopen jaren op een laag pitje, maar toen er onlangs een spiegeltent neerstreek in onze buurt waarin tango-avondjes worden gehouden, kriebelde het toch weer. Gisteravond was het dan zover. Prachtige live muziek door het Bruxelles Aires Tango Orkestra, fijn gezelschap waaronder enkele getalenteerde danspartners, rode wijntjes, mooie schoentjes, een geweldige setting... u merkt het al: mademoiselle is danig in de wolken! Het is ook zo sfeervol allemaal; mensen die zich mooi maken, de tango-etiquette, allemaal zo retro en stijlvol. En het dansen zelf natuurlijk. En eigenlijk is het wel straf dat ik dat leuk vind: ik ben namelijk niet zo'n danser, nooit geweest. Niet zozeer door twee linkervoeten maar vermoedelijk door een defectje onder mijn hersenpan. Pré-balletklasjes kon ik nog aan, maar zodra de passen moeilijker werden moest ik afhaken. Ook op latere leeftijd heb ik me wel eens aan step-aerobics en dergelijke gewaagd, maar dat was al helemaal catastrofaal (maar gelachen dat we hebben :-( ) Maar tango, dat is dus anders. Je moet wel wat passen kennen, maar je moet niet zozeer hele sequenties uit je hoofd kennen. Met een getalenteerde en ervaren danspartner kom je echt al heel ver. Dan is het nog vooral kwestie van je goed te laten leiden. Niet altijd even evident, maar als dat lukt, dan lijkt het of je iets heel bijzonders aan het doen bent. Bijna als in trance, gene zever. Ik was er best een beetje zenuwachtig voor, want het was echt al lang geleden. Maar na een paar stuntelige pogingen ging ik toch wel over naar het iets elegantere gestuntel en ik heb toch wel een paar heerlijke tango's gedanst. En toen ik vanochtend wakker werd, bleek dat ik er nog eentje bij had gedroomd, eentje waarin ik wel heel veel talent had. *zucht*
Et voilà, de ravissante contrabassiste van Bruxelles Aires Tango Orkestra, met bovendien een engelenstem. Zelden met zoveel plezier geld in een hoed gelegd als die waarmee zij al zingend rondging.
(Wat ik trouwens vergeten was: tango is ook best vermoeiend! 't Was dan ook heel warm in de spiegeltent, maar qua cardiotrainging kan zo'n milonga - het snelle broertje van de tango - best wel tellen. Het is als sport, maar dan plezant! Echt iets voor een notoire sporthater als ik eigenlijk.)
tip van mij voor u: gratis tango-radio op internet!
Ooit volgde ik een beginnerscursus tango. Van enig talent is er niet echt sprake, maar oh wat vind ik tangodansen zalig! Het dansen stond de afgelopen jaren op een laag pitje, maar toen er onlangs een spiegeltent neerstreek in onze buurt waarin tango-avondjes worden gehouden, kriebelde het toch weer. Gisteravond was het dan zover. Prachtige live muziek door het Bruxelles Aires Tango Orkestra, fijn gezelschap waaronder enkele getalenteerde danspartners, rode wijntjes, mooie schoentjes, een geweldige setting... u merkt het al: mademoiselle is danig in de wolken! Het is ook zo sfeervol allemaal; mensen die zich mooi maken, de tango-etiquette, allemaal zo retro en stijlvol. En het dansen zelf natuurlijk. En eigenlijk is het wel straf dat ik dat leuk vind: ik ben namelijk niet zo'n danser, nooit geweest. Niet zozeer door twee linkervoeten maar vermoedelijk door een defectje onder mijn hersenpan. Pré-balletklasjes kon ik nog aan, maar zodra de passen moeilijker werden moest ik afhaken. Ook op latere leeftijd heb ik me wel eens aan step-aerobics en dergelijke gewaagd, maar dat was al helemaal catastrofaal (maar gelachen dat we hebben :-( ) Maar tango, dat is dus anders. Je moet wel wat passen kennen, maar je moet niet zozeer hele sequenties uit je hoofd kennen. Met een getalenteerde en ervaren danspartner kom je echt al heel ver. Dan is het nog vooral kwestie van je goed te laten leiden. Niet altijd even evident, maar als dat lukt, dan lijkt het of je iets heel bijzonders aan het doen bent. Bijna als in trance, gene zever. Ik was er best een beetje zenuwachtig voor, want het was echt al lang geleden. Maar na een paar stuntelige pogingen ging ik toch wel over naar het iets elegantere gestuntel en ik heb toch wel een paar heerlijke tango's gedanst. En toen ik vanochtend wakker werd, bleek dat ik er nog eentje bij had gedroomd, eentje waarin ik wel heel veel talent had. *zucht*
Et voilà, de ravissante contrabassiste van Bruxelles Aires Tango Orkestra, met bovendien een engelenstem. Zelden met zoveel plezier geld in een hoed gelegd als die waarmee zij al zingend rondging.
(Wat ik trouwens vergeten was: tango is ook best vermoeiend! 't Was dan ook heel warm in de spiegeltent, maar qua cardiotrainging kan zo'n milonga - het snelle broertje van de tango - best wel tellen. Het is als sport, maar dan plezant! Echt iets voor een notoire sporthater als ik eigenlijk.)
tip van mij voor u: gratis tango-radio op internet!
Reacties
Een reactie posten