Vorige week zaterdag was het weer tijd voor het jaarlijkse familie-meneer Fresita-nieuwjaarsfeest, ergens ver weg in de Kempen. Een set nonkels die op elkaar lijken (en die ik dan ook meermaals nog op de valreep een gelukkig nieuwjaar wens), een best te pruimen feestmaal met de onvermijdelijke retro-toets (garnaalcocktail, gebraad, boontjes met een stukje spek errond... - het soort van eten waarrover Adriaan Van Den Hoof spreekt in zijn recentste zaalshow, voor wie daar iets aan heeft) - en... kadootjes! Iedereen brengt een kadootje mee van tien euro, je weet niet voor wie. Toch wel moeilijk. Het moet iets zijn waar zowel dames als heren vrolijk van worden dus. De meesten kiezen voor eten, en terecht. Zowel meneer Fresita als ik gingen met culinaire cadeautjes naar huis, en ja hoor, we zijn er allebei vrolijk van. En wat namen we zelf mee? Tja, ik vind dat mademoiselle Fresita het niet kan maken niet iets zelf te maken, maar het unisex-aspect maakt dat niet echt eenvoudig. Vorig jaar maakte ik ovenwantjes. Dit jaar maakte ik nonkel Luc gelukkig met deze servetten:
Naar analogie met de slabbekes en de schortjes. Nonkel Luc was blij. Hij draagt eigenlijk nooit een das, maar deze wilde hij nog wel eens proberen.
Naar analogie met de slabbekes en de schortjes. Nonkel Luc was blij. Hij draagt eigenlijk nooit een das, maar deze wilde hij nog wel eens proberen.
Zo goed gevonden, en best wel leuk om de sfeer erin te brengen. Een sevet special voor de tante die altijd op haar bloeske morst ;0)
BeantwoordenVerwijderentof!
BeantwoordenVerwijderendank je!
BeantwoordenVerwijderen